Het verhaal van de aapjes...

Op de dag van de dekking waren we bij Angelique en Rob. Kate namen we mee voor de dekking die die dag hopelijk plaats zou gaan vinden. Kate was er helemaal klaar voor, dat merkten wij want wij hebben een "verklikkerreu" in de vorm van onze eigen Pat, die weliswaar gecastreerd is, maar de luchtjes van een "dekrijpe" teef kan hij nauwelijks weerstaan....

Dus op naar Witteveen. Mack was al helemaal in zijn nopjes. Hij is dol op Kate en ze zijn ook samen een beetje opgegroeid. Dat is al een voordeel als teef en reu elkaar kennen.
Kate had er duidelijk zin in en kon niet wachten op de daad. Maar Mack was een beetje een klunzige minnaar en wist niet goed aan welke kant hij moest beginnen.

Juist op die dag was er de 4 mijlloop van Groningen waarvan de opbrengst dit jaar ging naar het Cystic Fibrosis Fonds. kortweg CF. Vanwege het feit dat een vriend van Angelique en Rob, die zelf CF heeft, meeliep en er moest worden gepsonsord, werden wij ook uitgenodigd om onze bijdrage te doen.
Het sponsoren ging in de vorm van de aankoop van een pluche aapje. Ieder aapje kostte vijf euro.
Angelique opperde dat wij ook onze duit in het zakje konden doen, de aapjes waren bovendien leuk als speelgoed voor de pups. Goed plan!! Maar we hadden enkel vijftig euro op zak. "Geen probleem" riep Angelique "ik kan niet wisselen en het is voor een goed doel" Dus we zaten aan tien aapjes vast.... Ik vond dat het de goden verzoeken was, straks kregen we tien pups....
Ik moest er niet aan denken. Vijf vind ik een mooi aantal en zes kan nog nét, maar tien???
Toen Kate echt tonrond werd, heb ik de aapjes vermanend toegesproken. Ik heb ze beloofd dat als Kate slechts vijf puppen zou krijgen, ze per twee mee zouden mogen naar hun nieuwe onderkomen. Het heeft geholpen. Gelukkig maar vijf pups!

Aan het eind van de middag was de dekking eindelijk een feit. Op het punt dat we weer huiswaarts zouden keren, bleken Kate en Mack "vast te staan".

Het was een gedenkwaardige dag. Allereerst voor de vriend van Angelique en Rob die de 4- mijlloop heeft doorstaan. Daar neem ik echt mijn petje voor af! En ten tweede, het was het begin van nieuw leven.