donderdag 31 december 2009

Pups dag twintig, spelen met elkaar











Het "spel" van de pups is er steeds meer op gericht dat men elkaar ontdekt.
Gaandeweg zien we nu al gedragingen die echt "honds" zijn zoals het over de snuit heenbijten van de één naar de ander.
Het neuzen, het besnuffelen en op elkaar klimmen zijn ook gedragingen die druk geoefend worden.
Allemaal belangrijke ontwikkelingen in het leven van een jinge hond. Immers door het oefenen van dit gedrag weet je hoe je als hond met elkaar moet omgaan.
De spelmomenten zijn nog kort, het is er opeens en plotsklaps zakt de hele meute weer in een diepe slaap....
Ondertussen is Kate ook al druk met het opvoeden. Te wild gedrag naar haar toe wordt gecorrigeerd.
Kate neemt nu ook wel eens een versnapering die voor haar zelf bedoeld is, mee de werpkist in. Zodra de pups dit gaan onderzoeken, gromt Kate naar haar pups. Daar is niets zieligs aan, ze leren dat "prooi" op een nette manier gedeeld moet worden. Trouwens de pups kunnen nog niets beginnen met een geperst botje of een varkensoor. Ze zijn nog tandenloos.
Bij de andere nesten hebben we gemerkt dat de moederhond ook "prooi" meesleept naar haar pups. Dat wordt dan wel gedeeld door de pups onderling en Kate staat dan haar voedsel af.
Liesbeth heeft de mooie foto's gemaakt, dank je wel!




Drentse heideschapen


Liebeth is druk aan het oefenen met haar nieuwe camera. Dieren zijn altijd een dankbaar onderwerp en zeker schapen zijn mooi op een plaatje.
Liesbeth zond mij deze foto's door. Dank je wel!
Het is meteen een goede gelegenheid om iets te schrijven over dit ras.
Het Drentse Heideschaap komt in vele kleurschakeringen voor en de rammen hebben horens.
Bij ooien komen ook horens voor maar die zijn minder gedraaid dan die van de rammetjes.
Groot zijn de "Drenten" niet. Het Schoonbeker Heideschaap is veel groter.
Vroeger werden beide rassen veel gekruist, maar door het opzetten van een vereniging namelijk de Stchting Zeldzame Huisdieren, werd er meer gelet op fokkerij en werd er meer gelet op het in stand houden van dit ras.
Heel veel Drenten zijn er niet, er zijn een aantal gescheperde kuddes in Drenthe die zich tevens bezig houden met het in stand houden van dit ras.
Ook hobbymatig wordt dit ras gehouden. Het is een gemakkelijk te houden ras, het is sober en kan met weinig voedsel toe.
De wol van het Drentse Heideschaap is geschikt voor het vilten. Het laat zich goed verwerken en kan gemengd worden met andere wolsoorten.
Ook laat de wol zich uitstekend (plant)aardig verven.
In Nederland is een viltkustenares, Claudy Jongstra http://www.claudyjongstra.com/ , die een hele kudde van deze dieren bezit.
Ze heeft een stuk land waarop ze verfplanten verbouwd en de wol van dit schaap wordt dan ook geverfd met de planten uit eigen kweek.
Claudy Jongstra heeft inmiddels internationale faam verworven met haar kunstwerken.
Naar mijn idee heeft zij door haar werk, de textiele kunst nieuw leven ingeblazen.
Waar het toch eerst een wat oubollig imago had, is dat nu veranderd.
Zelf hebben wij destijds samen met de fokster van Mór, in het recreatiegebied Spaarnwoude, een aantal Drentse Heideschapen gehouden. Dat deden we om onze Border Collies te trainen.
Het was de eerste kennismaking met het fenomeen schaap.


woensdag 30 december 2009

Pups dag negentien, spelen met speeltjes

Dit is Flann, ze maakt kennis met een pluche bal. De ontmoetingen met speelgoed lijken ogenschijnlijk "toevallig" te zijn, maar zijn dat allerminst....
Elk nieuw item in de werpkist wordt uiteindelijk onderzocht op functie en bruikbaarheid.

Ik schreef al eerder dat spelen niet een op zich zelf staand fenomeen is. Al "spelende" maakt een pup kennis met een vorm, materiaal, zachheid en meer van dit soort kwalificaties.
Soms kan een speelgoed rollen, het appelleert dan aan het jachtinstinstinct, soms piept het of het rammelt, allemaal zaken waar een pup kennis mee moet maken en er aan moet wennen.

Vandaag kwam er wel heel bijzondere visite. Helemaal uit Vrouwenpolder uit de provincie Zeeland! De mensen die hun oog hebben laten vallen op Flann. Na een eerdere poging om ons te bezoeken die vanwege sneeuwval niet doorging, waagden ze de lange reis, meer dan drie uur, om hier in het Drentse land kennis te maken met wat misschien hun pup gaat worden.
Ze brachten de door ons zo geliefde Zeeuwse stroopbolussen mee, varkensoren voor de honden en een tas met oude kranten en een piepbeest voor de pups.

Kate was in haar nopjes. Weer visite!!! De pups die wij al heel erg groot en stoer vinden, lieten het allemaal over zich heen komen. Ze zijn inmiddels al ruim gewend aan visite en al die mensen die hen bevoelen en knuffelen...

Verder hebben we een rustige dag gehad. Morgen komt Liesbeth weer langs met de camera en zij oefent haar fotografische kwaliteiten met haar nieuwe toestel op de pups.

dinsdag 29 december 2009

Familie deel twee, Spike van Grietje en Leo


Op de bovenste foto zie je Phoebe en op de onderste kiek zie je Spike.
Spike lijkt erg veel op zijn moeder, maar heeft meer een reuenkoppie. Zijn schedel is wat breder.
De foto van Phoebe is niet de mooiste afbeelding die we van haar hebben, maar ik kon even geen betere vinden...
Spike is recreatief actief in de behendigheid. Hij en zijn baasjes vinden dit erg leuk.
Toen Spike zijn intrede deed in het huis van Grietje en Leo, zouden ze grootouders worden van een kleinkind. Grietje en Leo hadden (en hebben) hun kleinkinderen, het zijn er inmiddels meer,
Spike is dus opgegroeid met kleintjes en dat gaat erg goed. Als je dat als baas goed begeleidt is komt het allemaal wel goed.
Iets anders is het als je denkt dat een border Collie een geweldige gezinshond is, leuk voor de kids, die zo moeten leren hoe ze met huisdieren om moeten gaan. Vaak loopt dat op een teleurstelling uit. Een Border Collie is eigenlijk helemaal geen "gezinshond".
Ben je een hele "stevige" baas, dan is het wat anders, zeker als je in staat bent om de hond ook wat te bieden.
Maar in de praktijk valt het allemaal vaak tegen. Er worden veel Borders herplaatst omdat ze "lelijk" zijn naar de kinderen en ze toch wel erg "druk" zijn.
Kortom, wacht met een Border Collie tot de kinderen wat groter zijn, goed opgevoed en snappen wat de hond nodig heeft. Stop je als baas er dan ook nog eens kwaliteitstijd in, dan gaat het vaak wel goed.


Pups dag achttien, de vachtjes


Als een pup geboren wordt, zijn de vachtjes meestal nog erg kort. Bij sommige pups kan het zelfs een hele tijd duren voordat je de echte vachtlengte kunt zien.


Bij een aantal pups zien we de vachtjes nu al groeien. Dat is op de tweede foto goed te zien aan de kraag. Daar zie je het al "fluffy" worden.


Alle pups uit dit nest krijgen worden trouwens langharig. Maar niet zo overmatig behaard als de honden uit de zogenaamde "showlijnen".


Eigenlijk zijn dat wat mij aangaat al lang geen Border Collies meer. Ze zijn vaak zwaar van botstructuur, zeer langharig en met een hele volle vacht en ze staan raar kort op hun poten.


Als "werkhond" zijn ze dan ook niet meer geschikt. De echte Border Collie dient wendbaar te zijn en atletisch gebouwd. Hij moet immers zijn werk goed kunnen doen en dat gaat niet als je zwaar en lomp bent en een overmatige beharing bezit waarmee je in allerlei struiken blijft hangen.
Een voorbeeld van zo'n hond zie je op de bovenste foto. Het lijkt niet meer op een echte Border.
Zelfs de snuiten worden wat anders.


De tendens de laatste jaren is toch dat het ras wordt aangepast aan de vraag. Dat is jammer..


Zo verlies je de kenmerken van een Border Collie en zijn werkvermogen bij de schapen.
Daar is de Border Collie ooit voor bedoeld en zo moet het ook maar blijven.


Nu besef ik me wel dat de meeste eigenaren echt geen veedrijvende taak voor hun Border Collie hebben. Als vervanging voor het hoeden en drijven van vee, kun je tal van sporten met je hond gaan ondernemen. En dat is léuk!! Soms weet ik niet wie er nu meer plezier heeft in een sport, de hond of de baas. In ieder geval geniet ik enorm van de lol die mijn honden hebben als ze bezig zijn met hun sport.

Lol hebben we ook met de kleine hondjes. Ze spelen nu al een beetje met elkaar.
Ze gaan tegenover elkaar staan of zitten en lichten dan een voorpootje op. Een hele kunst! Dat gedrag is al spelen te noemen. Maar dat spelen heeft een belangrijke functie. Zo leer je hoe je je moet gedragen met een soortgenoot, tot hoever je kunt gaan en hoe je je gewonnen moet geven.

Vandaag kwam er weer bezoek, Angelique (Lieke) nam haar buurvrouw Jantje mee. Jantje was zo vriendelijk om een botje mee te nemen voor Kate. Dat werd in dank aangenomen. De mooie strik waarmee het botje versierd was, is op de werpkist geplakt.

Bij nadere beschouwing van de papieren van de Raad van Beheer, blijkt er weer eens een fout in te zitten. Bij twee namen zijn letters vervangen door andere letters. Eduard heeft een keurig en duidelijk handschrift en hij heeft de papieren ingevuld. Hoe je er toch bij komt om van een A een Z te maken en van een P een T, is mij een raadsel....

maandag 28 december 2009

Familie!




Oma Phoebe heeft tien kinderen waarvan een aantal ook weer ingezet zijn voor de fokkerij.
De bovenste foto is een kiek van Arrigo. Een kleinzoonzoon van Phoebe en Shadow uit het tweede nest uit deze combinatie. De vader is Dano, de zoon van Phoebe en Shadow.
Dano woont bij Wendy en Erik en Dano is inmiddels ook al weer vader van twee nesten.
"Daantje" is actief in het schapendrijven en dat doet hij zeker niet onverdienstelijk! Wendy, zijn baas, doet er dan ook alles aan om samen met Dano zijn niveau en kunnen naar een hoger plan te tillen. Ze rijdt werkelijk stad en land af om op heel veel plekken te trainen, met andere schapen en onder andere omstandigheden.
Op de tweede foto zie je Wendy met Dano, Arrigo (dat is weer een zoon van Dano) en in het midden zie je de nieuwste aanwinst van Wendy, namelijk Eagan. Hij is overigens geen familie van Phoebe, maar wel een veelbelovend pupje.
Op de onderste foto zie je weer Arrigo, nu aan het werk bij het schapendrijven. Hij is ook een belofte voor de toekomst.
Wendy heeft in Noord- Holland een locatie tot haar beschikking waar vijf van onze kruising Wensllydale Longwool x Swifter schapen grazen en hun vachtjes laten groeien.
De schapen staan op landgoed Hoenderdael http://www.landgoedhoenderdaell.nl/ .
Het landgoed is open voor publiek!
(de foto's zijn gemaakt door Wendy)


Pups dag zeventien, kennismaking met een halfzus




Op de bovenste foto zie je goed hoe groot de pups al zijn. Voorheen, als we de werpkist verschoonden en "opmaakten" met schoon "beddengoed" gingen de pups altijd even in een doosje. Maar dat past nu toch echt niet meer....
Een handig hulpmiddel is nu de wasmand. Maar dat zal ook wel niet lang meer duren, want ze groeien zo hard, dat ze er al bijna niet meer in passen.
Kate liet even een bezoekster toe, Jolee mocht als eerste even een kijkje komen nemen bij haar halfbroers en halfzusje. Jolee deed dat heel beheerst en uiterst omzichtig. Kate stond op korte afstand en hield het heel scherp in de gaten. Jolee vond de kleine pupjes erg spannend en heeft voorzichtig "geneusd" met een broertje. De kleine vent vond dat niks erg, hij vond het ook wel spannend en besnuffelde op zijn beurt, zijn halfzus.
Jolee is al ruim twee weken erg nieuwsgierig. Ze zou het liefste de hele dag ook in de puppenkamer zijn.
Maar daar komt binnenkort verandering in. We merken aan Kate dat ze weer graag "onder de mensen" wil zijn. We gaan daarom ook deze week de grote puppyren opzetten.
Kate had veel visite vandaag. Allereerst kwamen er twee heel aardige dames voor Kleiendraad die natuurlijk ook even de pupjes hebben bewonderd.
Daarna was Tamara er, ze bracht een zoon van een collega van haar mee. Youp was erg geinteresseerd in de pups en vond ze machtig mooi. Dat was al een eerste kennismaking met een niet volwassen mens. Dat is alweer mooi meegenomen in het socialiseren van de pupjes.
Kate was vandaag bijzonder hongerig. We begonnen de dag met de twee eitjes van gisteren.
Een broodje met smeerkaas, twee dubbele kipfilets, nog een boterham, kipkarkassen vier stuks! En dan nog de maaltijd met pens, vleesmix, groenten- en fruitprut en zilvervliesrijst.
De schijnbare overvloed aan granen (brood en rijst) lijkt wat in tegenstrijd met het normale "versvoermenu" maar Kate heeft er wel heel veel behoefte aan. Ze zit nu zo'n beetje op de piek van de lactatie en alles wat zij aan de pups voert, moeten wij er ook instoppen. '
Vandaag kwam ook de rekening binnen van de Raad van Beheer. Dat is voor de stambomen en het chippen. Altijd weer even schrikken! Het is een heel bedrag. Maar een hond met een stamboom heeft vele voordelen. Je weet veel over de afstamming, dus de gezondheid van de (voor) ouders. Bovendien en niet onbelangrijk, als je als baas met je hond ooit mee wilt doen aan officiële wedstrijden, bijvoorbeeld schapendrijven of behendigheid, dan kan dat vaak alleen met een hond met stamboom. Veel mensen weten dat niet en het is nogal een teleurstelling als je je hond wilt inschrijven voor een wedstrijd en het kan niet omdat hij niet geregistreerd is.
Als je het koopbedrag van een pup uitrekent over het hele leven van je hond, dan vallen die aanschafkosten nog wel mee.
Ik verbaas me altijd over het feit dat eigenaren vaak een vermogen uitgeven aan dure halsbandjes en andere prijzige accesoires, maar het aanschafbedrag van een pup erg hoog vinden. Maar ja dat zijn zo mijn gedachten...



zondag 27 december 2009

Zondagochtendsurprise

Het is niet de tijd van het jaar dat de kippen erg actief zijn met het leggen van hun eitjes.
Er gaan hele dagen voorbij zonder dat er ook maar één ei in het leghokje ligt.

Maar vandaag hadden de dames er zin in!
Twee eitjes maar liefst. Wat een weelde. De eitjes zijn morgen voor Kate. Die is gek op deze lekkernij. Rauw dat wel, maar gekookt zijn ze ook niet te versmaden.

Ons toompje kippen bestaat uit drie Brahma's (oftewel: drama's, vanwege het feit dat ze erg vaak broeds zijn) en twee leghennen. Een veel kleiner slag kippen, maar de eieren zijn een maat groter. Eigenlijk verwacht je dat niet, want een Brahma is een geweldig grote kip en de leghennen zijn relatief klein.

We hebben nog steeds veel lol in het houden van kippen, alhoewel ik het een rotklus vind om hun verblijf schoon te maken. Mat goed weer gaan ze naar buiten, maar dat kan niet altijd.
Kippen produceren echt bergen poep! Het stinkt en het bijt zich overal in vast.
Het schoonmaken is echt zo;n klus waar je je toe moet zetten....

Pups dag zestien, meer vorm en kleur

We hadden eerst vijf roze neusjes, twintig roze pootzooltjes en platgeslagen snuitjes.
Maar het is duidelijk, dat verandert ook. Op de foto hierboven is goed te zien dat het pigment in de neuzen als vlekjes doorkomt.

Ook op de pootzooltjes zie ik steeds meer pigment, dat zijn kleinere stipjes, maar ze krijgen onmiskenbaar meer en meer kleur.

De pups reageren nu al heel erg goed op ons. Ze zjn gek op hoge stemmen en een beetje maf doen als je boven de werpkist gaat hangen en je hoofd in hun onderkomen steekt...
Flann, het teefje, gaat dan enthousiast blaffen!!! Ze is er dan ook meteen bij om te zien wat er nu weer aan de hand is. De jongens komen er dan achteraan... Zij laten zich de kop niet gek maken en laten hun zusje eerst op onderzoek uitgaan.

We introduceren steeds een nieuw speelgoedje en binnenkort wordt het tijd voor een balletje.
Alle nieuwigheden worden onderzocht, besnuffeld, wat onbeholpen omgekeerd en je kunt het ook fijn als kussentje gebruiken om het moede hoofd op neer te vlijen.

De werpkist heeft Eduard vandaag aangepast aan de jonge onderzoekers.
In de beginperiode ligt er altijd een vlonder in. Lekker boven de grond, Kate heeft dan een beter uitzicht.
Maar nu werd het dan toch echt tijd om de vlonder te verwijderen. Zodoende hebben de pups een veiliger, tijdelijk, onderkomen. Volgende week gaan we de puppyren opzetten in de huiskamer. Kate en haar kroost hebben echt de eerste weken rust nodig.
Zeker met de twee jonge meiden, Lucy en Jolee, die nog wel eens druk kunnen zijn.

De puppyren is enorm. De tweezitsbank gaan we tijdelijk opslaan, anders past het gevaarte niet fijn in ons woonvertrek.
We hebben inmiddels ook heel wat oude kranten gespaard voor strakjes als de pups vast voer gaan eten en de "poep- en piesperiode" aanbreekt. Pups zoeken van nature een plekje om hun behoefte te doen en kranten nemen een hoop viezigheid op.
De hele familie spaart nu dan ook oude kranten en als je op visite komt, neem dan een stapeltje mee!!

zaterdag 26 december 2009

Oma Phoebe


Dit is Phoebe, de oma van de pups.
Phoebe is een dotje van een hond. Het is een hond waar je "bovenop kunt gaan staan" en dan nog zal ze niets doen.
Phoebe heeft de "will to please" uitgevonden. Ze luistert altijd, ze heeft altijd goede zin en al die eigenschappen vind ik ook terug in haar pups.
Phoebe is nu ruim elf jaar oud, maar we merken nog niets aan het feit dat ze nu toch echt een hond op leeftijd begint te worden.
Phoebe is nu al een aantal malen oma geworden. We hebben dat natuurlijk gevolgd en het is leuk om te zien dat zoveel nakomelingen veel weg hebben van haar.
Ook Mack de vader van dit nest, heeft heel veel van Phoebe, onder andere het fijne karakter. Het is niet voor niets dat hij meegaat op wandelingen met mensen met een auditieve en verstandelijke handicap. De cliënt mag Mack dan opdrachten geven en vaak gaat dat in gebarentaal.
Mack heeft als pup gebarentaal geleerd. Voor een hond is dat eigenlijk niet eens zo moeilijk.
Een hond let nu eenmaal erg op lichaamstaal en een border collie is ook nog eens erg slim!
Het is dan ook best wel gemakkelijk om een border met handgebaren te trainen. Een commando voor "zit" bekrachtig je vaak als baas al met een handgebaar. Hetzelfde kan dus gelden voor nog een aantal commando's.
De cliënt die onder begeleiding uit wandelen gaat, mag de hond dan ook "kunstjes" laten doen.
Het geeft dan ook een versterking van het gevoel van eigenwaarde als de hond die commado's opvolgt.
Dan is er nog een pup van Phoebe die we een beetje volgen. Dat is Spike van Leo en Grietje.
Spike doet aan behendigheid, maar hij is bovenal een maatje van zijn bazen. Spike is het alternatief voor de sportschool voor Grietje.
Ook Dano van Wendy, is zo'n prettige hond. Altijd bereid om "aan het werk te gaan".
Wendy is dan ook heel erg verknocht aan "Daantje" en het is een gouden combinatie....
Dano is gek op schapendrijven en de frisbeesport. Maar ik denk dat het hem niets uitmaakt, als het maar iets met de baas is...
Een hond zoals Phoebe is een kadootje voor de baas!
Ik hoop dat een aantal van de pups in dit nest ook zo zijn.

Pups dag vijftien, sociale interactie




Het contact in de eerste twee weken van een hondenleven bestaat uit het elkaar opzoeken omdat dat comfortabel en warmer is. Is de omgeving waar de werpkist staat te koud, dan liggen ze echt als een "trosje" op elkaar. Is het warm genoeg dan nemen ze wat meer afstand.


Nu zijn ze al weer ruim twee weken oud en is er een nieuwe levensfase aangebroken.
De zintuigen werken nu en de pups beginnen elkaar echt te ontdekken.

Aanvankelijk gebeurt dat omdat ze op zoek zijn naar mogelijkheden om te drinken. Dat kan de moeder zijn, maar ook alles wat daar voor maar in aanmerking kan komen. Bijvoorbeeld een pootje van een broer of zus.
Die toevallige ontmoetingen ontaarden nu in een veel gerichter contact met een nestgenootje.
De "onderliggende" partij, laat al die strapatsen vaak niet zonder slag of stoot gebeuren.
Het gaat gepaard met geblaf en gegrom. Ja de pups kunnen zich behoorlijk laten horen.
Door al dit vocale geweld, leren de pups dat ze hun nestgenootjes ook moeten respecteren!
Het sociale gedrag wordt dus al in een vroeg stadium geleerd.
De bovenste foto is van Flann, de grootste lawaaimaker op dit moment....
Ze laat zich goed gelden in het nestje en ze is het al snel niet eens met dingen die haar niet aanstaan.
Het is een heel alert pupje die vooral als eerste steeds op zoek gaat naar nieuwe uitdagingen.
Als ik een nieuw speeltje introduceer, is ze er als de kippen bij om het te gaan onderzoeken.
Bij de knullen zie ik nog weinig onderscheid in karakertjes. Teefjes zijn bij de border collie vaak wat "bitchy" en als ik me niet vergis is Flann ook zo'n typetje.
Maar dat kan allemaal nog veranderen. Soms zie je dingen en pin je jezelf daar ook weer teveel op vast. Het is de kunst om met een objectieve blik de hondjes te volgen.









vrijdag 25 december 2009

Pups dag veertien, copieuze (kerst) maaltijden


Het kerstfeest is aangebroken en dat is voor velen de gelegenheid om nu eens lekker te eten.
Kosten nog moeite worden gespaard om met familie of vrienden aan de overvloedige kerstdis te gaan.
Het menu van de pups is echter nog steeds hetzelfde. Moedermelk.... Het verveelt nog helemaal niet en de kleintjes kunnen er niet genoeg van krijgen. Groeien, dat is het devies en dat gaat vooralsnog het beste op de melk van Kate.
Na de "maaltijd" is het uitbuiken geblazen.... Op de bovenste foto is dat goed te zien. Volgevreten pensjes en een slaapje nadien.
Die slaapjes worden nu wel korter. Er valt veel te ontdekken en vandaag heb ik een speeltje geintroduceerd in de vorm van een stoffen rammelaartje. Nou dat was maar wat interessant!
De pups moesten dit allemaal even onderzoeken. Nu gaat dat nog oraal, zo'n pup gaat bezien of er ergens een "tuutje" aanzit waar de melk uitkomt. Maar nee, dat is niet het geval. Het rammelt wel en dat is nu weer zo leuk om verder te onderzoeken. Waar komt dat rammeltje vandaan?
We hebben een keur aan speelgoed op vooradig, dus de komende weken hoeven de pups zich niet te vervelen.
Maar we zien nu ook wat lichte interactie tussen de pups, ze beginnen op elkaar te reageren.
Soms "loopt" een pupje een broer of zus in de weg en dan volgt er protest, "kijk uit je doppen kluns".
Het lopen gaat per dag vooruit. Ze proberen nu snelheid in de pasjes aan de dag te leggen. Ja en dat valt niet mee, je duvelt nog wel eens om als je haast hebt.
Voor ons eigen kerstdiner hadden we "oma met de tas" uitgenodigd. Dat is Eduard's moeder die altijd een tas bij zich heeft met zeven gerookte varkensoren. Die befaamde tas lag even onbeheerd op de stoel...... Onze zo keurig opgevoede Mór, heeft kans gezien om alvast een oor te stelen uit de tas. Ook Kate mocht alvast delen in de feestvreugde en had ook al een oor te pakken. Het zij Kate vergeven, zij is nu zo tuk op eten en versnaperingen. Maar onze hoogbejaarde Mór vergeet nu alle opvoedingsregels en gaat gewoon haar eigen gang. Hoe ouder ze wordt, hoe eigenwijzer!


donderdag 24 december 2009

Winterse beelden





De overvloedige sneeuwval zorgt ervoor dat we de schapen veel en vaak moeten bijvoeren.
Wensleydale Longwool schapen zijn grote eters en er gaat per dag dan ook veel voer doorheen.
Om te beginnen een pak kuilvoer per dag. Onder deze omstandigheden is het nog niet eenvoudig om de kruiwagen gevuld met kuil het land op te rijden. Bovendien staan ze allemaal al te trappelen van ongeduld om als eerste bij de voerruif te zijn. je wordt gewoonweg omver gelopen!
Om mijzelf wat te beschermen tegen al dit geduw van een schaap van een slordige 120 kilo heb ik hulp nodig! En wel van een hond. Meestal neem ik Kate mee voor dit soort klussen maar dat durf ik nu niet aan. Als ze wordt belaagd door de ram, hebben we echt een probleem. De "ritssluiting" in de buik is nog kwetsbaar en een schapenveld is niet de meest ideale plek voor haar op dit moment.
Lucy heeft mij vandaag geholpen. Het werk voor Lucy bestond uit het wegjagen van de schapen bij de ruif en bij de voertrog waar een fikse emmer schapenbrok in geleegd dient te worden.
Lucy heeft amper ervaring in dit werk, maar beschikt wel over enorm veel overwicht op de wollige viervoeters.
Dus Lucy ging aan de lange lijn. Je weet het immers maar nooit, als ze eindeloos de schapen op zou gaan jagen moet ik op een lijn kunnen stappen om haar af te stoppen.
Maar het ging eigenlijk best goed! Na een kort intermezzo waarin ze bezig was met schapenpoep vreten had ze ineens door dat daar die "dingen" stonden die zo fijn kunnen rennen....
Dat heb ik heel even laten gaan. Ik wil dat de schapen respect voor haar krijgen en vooral de ram is een heerschap wat zich niet zomaar gewonnen geeft. Hij verdedigt zijn harem en doet dat met verve.
Na een eerste rondje waardoor de schapen de schrik er goed in hadden zitten en het hazenpad kozen, naar het andere gedeelte van de wei, luisterde Lucy ook goed naar de commando's "af" en "blijf" en "kom hier". Het begin van de schapendrijftrainingen.
Ik kon redelijk op mijn gemak de voerruif vullen en de schapenbrok uitstrooien in de voergoot.
Lucy was van dit alles behoorlijk onder de indruk. In de zin dat ik vanavond "geen kind aan haar heb gehad".
Onze Luus is een bijzonder meidje!! Ik was behoorlijk trots op haar...


Pups dag dertien, de oogjes zijn open!





Het was een hele mooie dag om kennis te maken met de wereld! Het zonnetje scheen en dat is misschien het seintje geweest voor de pups om de oogjes nu echt open te doen.
Het gezichtsvermogen is nu nog niet optimaal, maar er kwamen al heel wat indrukken binnen!
De pups werden er dan ook erg moe van.
Het is prachtig om mee te maken dat als je ze op de hand hebt, ze je al echt aankijken.
Je ziet ze denken, "wat is dit nu allemaal weer". Ja dat zijn dus de mensen in levende lijve...
Dik, dun, groot en klein, zwart, wit, met of zonder pet, snorren en baarden. Je hebt die mensen in vele gedaanten en daar gaan ze vanaf vandaag dus volop kennis mee maken.
Zowel Tamara als Liesbeth kwamen bijna tegelijkertijd even een kijkje nemen.
Ja de ontwikkeling wordt op de voet gevolgd. Liesbeth heeft een nieuwe camera gekocht en de pups vormen een dankbaar onderwerp om te fotograferen.
Zowel Tamara als Liesbeth waren onder de indruk van de snelle groei van de kleine hondjes.
Ja als je even een weekje niet geweest bent, dan zijn ze zomaar heel groot geworden.
Op de foto's kun je ook goed zien dat de neuzen al heel wat pigment hebben. Ook dat gaat opeens heel erg vlug. De neuzen zijn net dropjes.
De pups leren het knuffelen nu meer en meer waarderen. Er zijn er bij die het al helemaal leuk vinden als ze even op de hand mogen en tegen je lijf aan zitten. Bij anderen moeten we daar iets meer moeite voor doen, die vinden het aaien terwijl ze in de werpkist liggen wel erg fijn, maar het optillen levert protesten op. Maar we "oefenen" dit flink en ook de wat meer recalcitrante individuutjes moeten er aan geloven. Het is nog te vroeg om iets over karaktertjes te zeggen, maar uit ervaring weet ik dat dit soort kleine verschillen vaak een vingerwijzing zijn over hoe een hondje over een aantal weken is.
Rob, Angelique en hun neef Richard, kwamen vanavond eten. Ook zij hebben heerlijk geknuft en gekeken. Kate was blij met de komst van Lieke! Kate en Lieke hebben "iets" met elkaar en Kate is dan ook altijd erg in haar nopjes als Lieke er is.
De "leftovers" van ons kerstavond menu, was deels voor de honden. Ze hebben gesmuld van de restjes en de vlees- en zalmmix. Misschien waren de restjes niet zo verantwoord, maar het werd wel heel erg gewaardeerd. Soms is het wel eens lekker om je tegoed te doen aan een klodder zelfgemaakte puree en gesmoorde rode kool....
Liesbeth, bedankt voor de prachtige foto's!!!


woensdag 23 december 2009

Pups dag twaalf, de oogjes

Dit is een foto van twee dagen geleden. Vandaag heb ik geen foto's gemaakt want de batterij van de camera was leeg!! Zul je altijd zien. Dus ik grijp even terug op de foto van twee dagen terug.
Op deze foto kun je zien dat de oogjes dicht zitten. Een pupje ziet de eerste twee weken niets.
Ook het gehoor is er nog niet, maar dat komt allemaal wel. De pups houden zich echt alleen maar bezig met mobiel worden, drinken, plassen en poepen. De interactie met broers en zus is er ook nog niet. Wel zoeken ze elkaar op in de werpkist als ze het te koud vinden. Maar dat komt eigenlijk niet voor, want de verwarming staat volop aan. Als Kate weg is, dan gaat de warmtelamp ook nog eens aan. dus ze komen niets tekort.

De oogjes van de pups beginnen te kieren.... Nog een paar daagjes afwachten en dan gaan ze hopelijk open.

Kate voelt zich weer een stuk prettiger! De antibiotica slaat aan en dat is ook de bedoeling ervan!

Ik moest nog een beetje lachen vandaag om iets wat ik op een border collieforum las. Het ging over de "goed belegde boterham met een dikke plak ham" die fokkers zouden verdienen aan een nestje.
Nu laat ik iedereen maar eens uit de droom helpen. De kosten voor (gezondheids)onderzoeken die je voor een teef kwijt bent bedragen al snel 450 euro. En dan beraam ik het nog heel voorzichtig.
De stambomen per pup al zo gauw een 80 euro. De kosten voor een dekking, al snel 500 euro. Kosten voor echo en eventueel foto, 190 euro.
Tel daarbij op de extra kosten voor verwarming van de omgeving van de pups. De cv staat dag en nacht op 22 graden!
De wasmachine en droger draaien vaker dan normaal. Per dag al snel een exra was.
Dan moet de teef nog extra gevoed worden, tijdens dracht en tijdens de tijd dat ze de pups zoogt en de tijd erna, ze moet weer op sterkte komen.
En dan in ons geval nog eens de kosten voor de spoedkeizersnede, 690 euro.
Thee, koffie, broodjes, koekjes en dergelijke voor visite heb ik niet meegerekend.
Dan komt er nog de tijd van pups voeden, ontwormen en inenten met de boekjes die daarbij horen en de gezondheidsonderzoekjes die de dierenarts doet.
Kortom als je alle kosten bij elkaar optelt valt die dik belegde boterham wel erg mee (of tegen het is net hoe je bekijkt).
Zoals onze frisbeetrainster zegt "een goede fokker wordt niet rijk van een nestje".
Ik kan dat alleen maar beamen.
Waarom doe je het dan, zul je je wellicht afvragen... Heel simpel, wij vinden het leuk!
We genieten volop van dit nieuwe leven en het is het meer dan waard.
Soms houdt je er contacten voor het leven aan over, dat is heel erg leuk. Je volgt een pupje en ziet het uitgroeien tot een volwassen hond en soms wordt die hond ook weer vader of moeder van een nieuw nest. Heel bijzonder om mee te maken!

Een bijzonder schapenras

Deze foto kreeg ik van de mensen uit de provincie Zeeland die interesse hebben in het teefje uit ons nestje pups.
We wisten al dat ze er een hele ark van Noach op na hielden, waaronder wat schaapjes.
Naast een Scottisch Blackface schaap, grazen er nog twee wel heel bijzondere schapen in hun weide. Het gaat hiet om de Devon and Cornwall Longwool schapen. Een knuffelbeertje om te zien. Maar het uiterlijk klopt ook met de aard van zijn, of haar, karakter. Ze zijn namelijk zeer zachtaardig, ook de rammetjes.

Het ras is "at risk" wat betekent dat er nog maar erg weinig van zijn. Dit maakt het fokken met dit ras dan ook lastig, je bent al snel aangewezen op "nieuw bloed" uit het buitenland.
Het is een schaap wat ook voor veel hobbyhouders erg geschikt is. Het is door zijn gemakkelijke karakter, goed te houden. Bovendien is het een "dubbeldoel" schaap. Het levert een goed slachtlam op, maar waarom zou je.... Als je zo'n schaap in de wei hebt, dan houdt je het voor het leven.

De wolopbrengst in kilo's is bijzonder veel. Bij de ooien al snel zo'n zeven kilo, voor de rammen nog meer.
De wol is vrij stug, maar door zijn unieke en lange lokken weer heel geschikt voor de vilters.
De lamswol is van zachtere kwaliteit.

Andrea en Danny, hartelijk dank voor de leuke foto's die jullie ons stuurden!

dinsdag 22 december 2009

Pups dag elf, Kate

Het is altijd maar afwachten hoe het gaat als de antibiotica gestaakt wordt. Kate had een zogenaamd "parapluutje" antibiotica gekregen na haar keizersnede. Een aantal dagen geleden was dat op en het leek goed te gaan. Maar ze werd wat hangerig en er verscheen een pupskopje op haar wond. Gelukkig geen koorts! Dat was al een meevaller, maar het zit dan toch niet goed...

We moesten de afweging maken of we toch weer een kuurtje antibiotica moesten geven of niet.
Maar de gezondheid van Kate gaat voor alles. Dus nu zijn we weer gestart met dit middel.

Gelukkig eet ze goed, ze drinkt voldoende en de pups zijn niet pieperig of hangerig en gaan nog steeds met kleine ontwikkelingen vooruit.

Verder was er niet zoveel te melden. Morgen wellicht meer!!

maandag 21 december 2009

Een nare dag.....

Q-koorts, enige tijd geleden had nog bijna niemand er ooit van gehoord. Nu is dat duidelijk anders.
Vandaag is men begonnen met het "ruimen" van gezonde, drachtige dieren die de bacterie kunnen verspreiden op het moment dat ze gaan lammeren.
De beelden in het journaal spreken voor zich, het is ook hartverscheurend om te zien en ik weet nog niet of de overheid hier goed aan doet.
Het op een intensieve manier houden van dieren, kan niet anders dan leiden tot massale uitbraak van dierziekten of ziekten waar de mens last van kan krijgen.
Meestal worden geiten die melk leveren voor de geitenkaas, in stallen gehouden. Ze komen zelden buiten en als dat al zo is, dan gaan ze op transport om afgemaakt te worden.
In ons dorp zijn er drie geitenboeren waarvan een deel van hun dieren gedood zal gaan worden.
De toekomst van deze veehouders is uiterst onzeker, ze krijgen weliswaar een vergoeding voor elk geruimd dier, maar ze mogen niet meer fokken. De uitbraak van Q-koorts ligt op de loer.
Eigenlijk is het een sterfhuisconstructie. Ik heb ondanks hun manier van "ondernemen" wel degelijk met hen te doen. Het is niet niets om je dieren afgemaakt te zien worden.
Misschien is het nu echt de tijd om eens goed na te denken over dierenwelzijn.
En zelf kun je ook wat doen, eet minder vlees! Beter voor het milieu en zeker als je alleen biologisch vlees koopt, ben je actief bezig met het welzijn van de dieren.
Niet iedereen wil vegetarër worden en dat hoeft ook niet. Zelf houd ik ook van een stukje vlees, maar er zijn alternatieven.
Goede leveranciers van een nog eerlijker stuk biologisch vlees zijn onder meer Natuurmonumenten, de provinciale landschappen en de diverse schaapskuddes in ons land.
Onvoldoende vriezercapaciteit? Maak een deal met je buren, of je familie en deel de porties op.
De geit op de foto heeft het gelukkig beter... Zij is buiten en geniet van haar omgeving.

Pups dag tien, oei wij groeien!!!




De pups worden "gewichtig" dat wil zeggen, ze hebben nu allemaal hun geboortegewicht ruim verdubbeld. Precies zoals dat moet. Ze liggen dus keurig op schema.
Kate doet er dan ook alles aan om te zorgen dat ze zwaarder worden. Onvermoeibaar is ze druk in de weer met melk geven en de verzorging en dat werpt zijn vruchten af.
Af en toe verlaat Kate nu even de werpkist om een rustpauze voor zichzelf in te lassen. Ze ligt dan op een matrasje en doet even een kort dutje. Maar zodra de pups zich weer melden is ze er als de spreekwoordelijke kippen bij, om weer bij haar kroost te zijn.
Het lopen gaat ook steeds beter, de pups krijgen het steeds meer onder de knie. Het gaat met kleine sprongetjes vooruit en het is een koddig gezicht. De kopjes worden steeds meer opgeheven en ook al zien ze nog niets, het gehoor is er trouwens ook nog niet, het lijkt alsof ze wel meer van hun omgeving meekrijgen.
De oortjes gaan nu steeds meer afstaan. De binnenbekleding van de oortjes krijgt steeds meer de definitieve kleur en ook de neuzen krijgen meer pigment. Ook de voetzooltjes beginnen wat kleur te vertonen... Kortom de veranderingen zijn er dagelijks, je moet er wel een beetje oog voor hebben, maar dat is niet zo moeilijk want het is een feestje om het allemaal op de voet te volgen.
Voor de mensen uit Zeeland die gisteren zouden komen heb ik even twee foto's geplaatst van het teefje. Ik weet dat ze meelezen, ik hoop dat ze ervan genieten.
Verder was het een dag zonder visite, nog steeds is koning winter in het land en de wegen zijn slecht begaanbaar. Iedereen die niet de weg op hoeft, doet dat dan ook niet.
Een visiteloze dag is niet zo heel erg. Ik kon een aantal achterstallige klusjes doen, zoals het uitruimen van de linnenkast. Spullen die we al lang niet meer dragen of verwassen zijn, gaan weg.
Ook heb ik een deel van de strengen wol gewassen die ik gesponnen heb voor een klant.
Mohair lokken door een sopje geslingerd en de krullen van ons bruine Wensleydale schaap gewassen.
Straks als de pups groter zijn, komt er niets van, dan zijn we druk met poep- en piesruimen, eten geven en bezoek ontvangen. De pups moeten dan ook stuk voor stuk voor kennis gaan maken met de buitenwereld.
We nemen de gelegenheid dan ook maar te baat om nu die klusjes te doen.
Het is wel genieten geblazen met die sneeuw!! Zeker 's avonds als de lichtjes boven de Drentse Hoofdvaart aan zijn, is het een magnifiek gezicht.

zondag 20 december 2009

Pups dag negen, naamgevingsdag

Vandaag was een belangrijke dag in het leven van de minihondjes. Ze kregen nu allemaal hun officiële stamboeknamen. Die namen moeten wij al in een vroeg stadium aanleveren bij de Raad van Beheer, die voor de stamboekregistratie zorgt. Vaak weten de eigenaren in spé nog niet welk hondje het meest geschikt is voor hen. Er valt over karakter nog niets te zeggen en afgaan op het uiterlijk is niet zo verstandig als je een pup aanschaft. Vandaar dat wij als fokkers van een nestje op zoek moeten gaan naar mooie namen. Namen die ook nog iets betekenen hebben bij ons de voorkeur en we hebben iets met ierse, schotse dan wel keltische namen. Dus dat betekent puzzelen en namenlijstjes maken. Dat valt voor de drommel niet mee...

De nieuwe eigenaren mogen natuurlijk hun eigen roepnaam voor de hond verzinnen!!
Of je hem nu Max, Hektor, Boefje of wat dan ook noemt, dat is ons om het even, als je maar een fijne baas wordt voor "onze" pupjes!!

Zo nu gaan we dan van start met het voorstel rondje.

Deze foto hierboven het stuk tekst is het zwart en witte kereltje. Hij heet vanaf vandaag: Paddy Ciaran. Paddy betekent "nobel en Ciaran is iers voor "" zwart".

Dit is het kleinere en in mindere mate seal kleurige mannetje. Hij heet: Dowan Cooney. Dowan betekent "zwart"en Cooney "knap".

Hier zie je het drieleurige mannetje. Hij gaat voortaan door het leven als: Seanan Case. Seanen betekent "jong en wijs" en Case (kun je ook op z'n hollands uitspreken) betekent "alert en levenskrachtig


Op de foto hierboven zie je een knulletje wat vandaag absoluut niet wilde meewerken. Vandaar dat zijn portretje er wat maf uitziet. Hij heet vanaf vandaag: Teagan Chann. Teagan betekent "knap" en Chann "kleine wolf". Nou hij deed vandaag zijn laatste naam al eer aan, want hij maakte een kabaal voor tien en wilde niet meewerken....



And last but not least... Hier is Flann Caitie. Flann betekent "roodharig" en Caitie betekent "puur".
Het was een beetje een saaie dag vandaag. We verwachten bezoek van mensen die graag met ons wilden komen kennismaken, de pups wilden zien en op zoek zijn naar een teefje.
Dus een afspraak gemaakt voor vandaag. Maar het was zulk slecht weer dat de reis vanuit de provincie Zeeland onbegonnen en onverantwoord werk zou zijn. Heel erg jammer voor hen, want ze hadden zich er erg op verheugd.
Wij hadden ons trouwens ook verheugd op de komst van hen! Maar het weer kun je niet sturen. Nu komen ze binnenkort en zijn de pups al weer wat groter, dus leuker!!
Zelfs Angelique en Rob durfden de rit vanuit Witteveen niet aan. De wegen waren onbegaanbaar geworden en het was vandaag dan ook erg stil op de weg. Zelfs het dagelijkse rondje bos, moest worden overgelagen!!
Kate zakte tot aan haar buik weg in de sneeuw die nu zo overvloedig is gevallen, dat het wel heel hoog ligt.
De pups hebben zich wel goed vermaakt. Ze gaan nu al echt lopen. Pootje voor pootje al in een echte hondenloop. Last van de hobbels in het dekbed hebben ze niet meer .
Ze komen al erg goed vooruit, tillen daarbij hun koppies op en we hebben de rand van de werpkist sedert vandaag dan ook verhoogd. Veiligheid voor alles!!






zaterdag 19 december 2009

Het verhaal van de aapjes...

Op de dag van de dekking waren we bij Angelique en Rob. Kate namen we mee voor de dekking die die dag hopelijk plaats zou gaan vinden. Kate was er helemaal klaar voor, dat merkten wij want wij hebben een "verklikkerreu" in de vorm van onze eigen Pat, die weliswaar gecastreerd is, maar de luchtjes van een "dekrijpe" teef kan hij nauwelijks weerstaan....

Dus op naar Witteveen. Mack was al helemaal in zijn nopjes. Hij is dol op Kate en ze zijn ook samen een beetje opgegroeid. Dat is al een voordeel als teef en reu elkaar kennen.
Kate had er duidelijk zin in en kon niet wachten op de daad. Maar Mack was een beetje een klunzige minnaar en wist niet goed aan welke kant hij moest beginnen.

Juist op die dag was er de 4 mijlloop van Groningen waarvan de opbrengst dit jaar ging naar het Cystic Fibrosis Fonds. kortweg CF. Vanwege het feit dat een vriend van Angelique en Rob, die zelf CF heeft, meeliep en er moest worden gepsonsord, werden wij ook uitgenodigd om onze bijdrage te doen.
Het sponsoren ging in de vorm van de aankoop van een pluche aapje. Ieder aapje kostte vijf euro.
Angelique opperde dat wij ook onze duit in het zakje konden doen, de aapjes waren bovendien leuk als speelgoed voor de pups. Goed plan!! Maar we hadden enkel vijftig euro op zak. "Geen probleem" riep Angelique "ik kan niet wisselen en het is voor een goed doel" Dus we zaten aan tien aapjes vast.... Ik vond dat het de goden verzoeken was, straks kregen we tien pups....
Ik moest er niet aan denken. Vijf vind ik een mooi aantal en zes kan nog nét, maar tien???
Toen Kate echt tonrond werd, heb ik de aapjes vermanend toegesproken. Ik heb ze beloofd dat als Kate slechts vijf puppen zou krijgen, ze per twee mee zouden mogen naar hun nieuwe onderkomen. Het heeft geholpen. Gelukkig maar vijf pups!

Aan het eind van de middag was de dekking eindelijk een feit. Op het punt dat we weer huiswaarts zouden keren, bleken Kate en Mack "vast te staan".

Het was een gedenkwaardige dag. Allereerst voor de vriend van Angelique en Rob die de 4- mijlloop heeft doorstaan. Daar neem ik echt mijn petje voor af! En ten tweede, het was het begin van nieuw leven.

Pups dag acht, verzorgen en beschermen





Wat gebeurt er nu op zo'n dag in een jong leventje van een pupje?
Je zou zeggen niet zoveel, het ligt, probeert te lopen, dinkt veel, poept en plast.
Maar schijn bedriegt. In de tussentijd wordt er veel aandacht door de moeder besteedt aan poetsen, likken, en dat allemaal om ze goed schoon te houden en de stoelgang te stimuleren.
Het is dus voor een moederhond een hele drukke taak. De moederhond houdt de omgeving ook scherp in de gaten! Indringers worden weggegromd en letterlijk de deur gewezen. Vandaag wilde Phoebe, ze is ten slotte oma van dit stelletje, eens een kijkje gaan nemen, nét toen Kate buiten was voor een plas. Maar Kate rook al direct onraad en spurtte naar haar kamer. Phoebe werd onder woest gegrom buiten de kamer gezet.
Het is erg fijn dat Kate haar eigen plekje heeft. Ze zou anders de hele dag weinig rust hebben.
Afleiding is er genoeg voor haar en daar zorgt de visite ook voor.
Gelukkig is Kate allerliefst voor het menselijk bezoek. Vandaag kwamen buurman Flip en buurvrouw Tineke met een kerstkadootje voor ons eventjes om het hoekje kijken. Kate vindt dat prachtig...
Daarna kwam Tamara met haar moeder en zus en Kate heeft zich al die aandacht voor haar zelf en haar spruiten, zeer laten welgevallen.
De pups werden uitgebreid bewonderd, de moeder overladen met complimentjes en toen was het afscheid al weer daar. Tamara kan wel uren kijken naar de pups. Het wordt straks nog lastig keizen, want ze wil een reutje, dus keuze uit vier kanjers.
Liesbeth, onze frisbeevriendin kon het ook niet laten om nog even een kijkje te komen nemen.
Al weer één week oud zijn de pups nu en al zo gegroeid. Liesbeth keek haar ogen dan ook uit, ze zijn echt al heel fors aan het worden en we zien dat de oortjes een beetje gaan staan.
Liesbeth ontdekt een hoop aan ieder individueel hondje en ze zou ze zo wel allemaal mee naar huis willen nemen....
Gelukkig viel het weer ons vandaag erg mee, we hadden het veel kouder verwacht en vreesden al dat Kate niet mee kon naar het bos. Maar het zonnetje scheen, er stond eigenlijk geen wind en ze kon dus lekker mee voor een wandeling in het prachtig besneeuwde Drents-Fries wold.
De pups bleven achter en we doen dan altijd de warmtelamp aan. Lekker comfortabel als de moeder even van huis is.
Vandaag hebben we de werpkist voor de verandering eens "opgemaakt" met een vers gewassen dekbed. Kate is gek op dekbedden, ze maakt altijd een puntje en gaat daar heerlijk op liggen sabbelen. Compleet met "melktreedbewegingen". Dat is geen gezicht, een zogende moeder, die zelf ook nog terugkeert in het zuigelingenstadium.
De pups vinden dit dekbed nog niet zo leuk, ze moeten nu meer moeite doen om te "lopen".
Hun weg is niet meer zo vlak als voorheen. Maar oefening baart kunst, vanavond ging het al weer stukken beter.

vrijdag 18 december 2009

Het Norsk Spaelsau schaap


Hierboven tref je een foto van het Norsk Spaelsau schaap. Inderdaad een schapenras uit Noorwegen. Sinds een aantal jaren ben ik in de gelukkige omstandigheid dat ik de wol vandit ras in kan kopen bij mensen uit de buurt die een aantal van dit soort schapen hobbymatig houden.
Deze wol heeft als unieke eigenschap dat het een onder en een bovenlaag heeft. De onderwol is superzacht en de bovenlaag is langer van structuur en iets stugger.
Het Norsk Spaelsau schaap komt in vele kleurslagen voor. Van zwart met wit, tot beige, zilverachtig bruin en meer kleurvarianten.
Voor de mensen die graag vilten met natuurlijke kleuren en ongeverfde wol is deze wol een prachtig product.
Er zit een klein nadeel aan.... het heeft een vreemd en wat penetrant luchtje.... Hoe dat zo kan, het is mij een raadsel, maar ik heb het al vaker gehoord. Mijn remedie is vaak dat ik de vachtjes in de vriezer leg en ze er een week of twee in laat zitten. De ergste "luchtjes" ben ik dan al kwijt.