Geboren op 12-12-2009, 16.45 uur te Assen.

In allerijl werd de OK gereed gemaakt voor een spoedsectio (keizersnede).

De instrumenten werden klaargelegd. Kate haar buik werd geschoren, de handdoeken om de pups droog te wrijven lagen gereed en de warmtemat voor de pups.

Kate werd gewogen en bleek 21 kilogram te wegen en kreeg een narcosemiddel voor tien kilo.

Een tweede spuit lag al gevuld klaar voor als de pups uit de baarmoeder waren, dit om de kans op overleven zo groot mogelijk te maken voor de pups. Te veel narcosemiddel is niet goed en de manier van narcotiseren moest nu even geïmproviseerd worden. Normaal gaat dat anders, maar er was geen adequate assistentie en we moesten ons met ons drieën behelpen. Dus het werd ketamine als narcosemiddel. Iets wat er nogal inhakt! Kate was al een beetje suf en we legden haar in een soort kuip op de OK tafel. Poten vastgebonden, bek dichtgebonden met ertussen een slang met zuurstof.

Kate was onder zeil. Het snijwerk kon beginnen....

Gelukkig ben ik nogal wat gewend door de schapen, maar dit is toch weer wat anders.

Ik bereidde me voor op het ergste. Vier of vijf dode pups en misschien ook nog een teef die het niet haalt. De meest erge scenarios flitsen door je hoofd, maar je hebt er eigenlijk ook niet de tijd voor om er lang bij stil te staan.

Lieke en ik stonden klaar met de handdoeken en toen was het opeens heel snel werken... Na opening van de buik komt de baarmoeder tevoorschijn.

De baarmoeder die er als een soort overgevulde saucijs uit komt, wordt ingesneden en dan is het vissen naar de pups. Opvangen in de handdoek, droogwrijven en de vliezen verwijderen en doorgaan. Actie in de taxi!!!!

Ondertussen zette Kate het op een ijselijk gillen. Vreselijk, mijn knieën begaven het bijna en ik vroeg "voelt ze dit nu echt of is het een onderbewuste actie" meteen zei ik; "antwoord maar niet, want ik weet het wel en ik wil het niet horen!".

De ene pup na de andere werd "gehaald" en we hadden het razend druk met poetsen, wrijven en vliezen verwijderen. nadat de laatste pup "geboren" was zette ik de spuit met de rest van het narcosemiddel. Kate gilde nog even door en dat is echt heel naar!

De pups werden verder drooggewreven en wonder boven wonder, ze leefden en maakten al direct aanstalten om uit de handdoeken te kruipen en op zoek te gaan naar hun mama.

Die was nog even niet in beeld. Ze was nu echt goed onder zeil na dit gebeuren en was ver weg....

Wat de "obstructie"veroorzaakt heeft, was het feit dat twee pups niet op elkaar konden wachten en zich tezamen hadden gemeld voor de uitgang naar het leven op deze wereld.

Kortom, ze konden er zonder keizersnede nooit uitgekomen zijn.

We wreven de pups verder droog en kwamen tot de ontdekking dat we in totaal vier kleine mannetjes hadden en ''een dametje. Het dametje is sablekleurig en lijkt erg op Kate. Twee heertjes zijn zo als het er nu naar uitziet "chocolate" en de andere twee mannetjes zwart-wit.

Kate werd gehecht, iets wat nog best wel lang in beslag neemt. Daarna kreeg ze een "omkeermiddel" een middel wat haar weer bij maakt.

Als een speelgoedhondje op de hoedenplenk, maakte ze steeds van die heen en weer knikkende bewegingen met haar kop.

Na een poosje ging dat beter en was ze weer de alerte hond die wij kennen. Ze spitste haar oren om de geluiden van haar pups op te vangen en na komst van Eduard (mijn eega) die in de nachtdienst zit en niets wist van dit alles, togen we huiswaarts.

Kate is nu weer helemaal bij. De pups doen het goed, hebben de "melkfabriek" ontdekt en Kate is de trotse moeder van vijf prachtige pups. En Kate doet het goed, ze lijkt geen last te hebben van alle ongemakken en is weer de perfecte moder.

De komende dagen krijgt ze nog antibiotica en pijnstillers. Het lijkt geen enkel effect te hebben op de pups, die doen het erg goed.

Graag had ik het anders gezien, maar ik heb weer veel geleerd vandaag.

Lieke, mijn dank voor allles, voor de uren buik- en rugmassage van Kate en je hulp en steun!!!!

Samen zijn we enorm stressbestendig en dit kunnen we dus ook!!