Dag twee

De belangrijkste vraag die iedereen heeft is "hoe is het nu met Kate"?

Bedankt lieve mensen voor alle reacties, de mails en de telefoontjes.

Met Kate gaat het gelukkig heel goed!!! Vanochtend wilde ze vroeg naar buiten en eigenlijk was dat ook een kadootje voor mij. Want wat was de vroege zondagochtend vandaag mooi! Alles was berijpt, het zonnetje liet zich net aan zien en dat had ik ondanks mijn vermoeidheid, niet willen missen.

Ik had redelijk geslapen, naast de werpkist met daarin Kate en haar pups en Kate vindt dat erg fijn. Af en toe komt ze uit de kist, geeft me dan een lik en gaat weer terug naar haar vijftal.

Ik ben niet zo sentimenteel, maar zo krijg je wel een hele bijzondere band met je hond.

We waren dus buiten en Kate heeft even heerlijk gerend en liggen rollen in het bevroren gras.

De stress moest er af en dan is je uitleven als hond de beste remedie. Ze had het erg naar haar zin en ze genoot van het uitje. Het is een hele opluchting als je je hond weer zo ziet en je ziet dat alles goed gaat. Kate is een sterke en zeer gezonde hond en dat blijkt dan ook wel weer uit haar snelle herstel. Maar ik houd nog wel een slag om de arm, je weet het maar nooit.

De pups doen het ook erg goed. Per dag zie je altijd hele kleine veranderingen. ze hebben al iest meer controle over hun spieren, zoeken de beste plekjes op om te liggen en zijn erg beweeglijk ondanks het feit dat Kate via de moedermelk toch de pijnstilling doorgeeft die de pups wat suffer kunnen maken. Maar ik zie geen verschil met de vorige nesten.

Waar je als fokker dan ook alerter op bent is of ze niet pieperig zijn, nee gelukkig niet, behalve als ze weg even kwijt zijn, en of ze niet in gewicht achteruit gaan. Maar ook dat gaat goed. Vier pups wegen nu zo'n 320 gram en eentje is groter en weegt 370 gram. Die is voornamelijk wat langer, dus daar zit het verschil in. De lengte van pa Mack zal hij wel hebben.

Frisbeevriendin Liesbet kwam even langs om foto's te maken. Ze was helemaal onder de indruk en heeft de foto's gemaakt die hierboven staan. Dus Liesbet, bedankt voor de kiekjes!

Kate vindt bezoek altijd erg leuk, het geeft wat afleiding en ze is altijd supertrots op haar nakomelingen. Bezoek wordt dan ook bij de deur van de studeerkamer, nu moeder- en pupkamer, al opgewacht. Kate loopt dan mee naar de werpkist en showt vol trots haar spruiten.

Jolee en Lucy vinden het maar niets zo zonder Kate. Kate mag nog niet mee naar het bos en ze misten hun moeder. De kleine meiden werden dan ook supervervelend en ik kon ze wel kielhalen. We gaan dus nu heel strikt optreden en weer terug naar een aantal gehoorzaamheidsprincipes. Nu maar correct handelen en consequent zijn. Niet komen bij de baas, wordt weer omgebogen tot wél komen bij de baas. Wachten bij de deur en netjes zitten totdat de baas zegt dat je naar binnen mag en meer van dit soort essentiële zaken worden nu streng toegepast. De rest van de dag waren ze onder een hoedje te vangen, misschien dat het al wat opgeleverd heeft.

Kate baalde verschrikkelijk dat ze niet mee mocht... Maar dat is echt nog te vroeg en daar wachten we nog een poosje mee. Wat overblijft voor haar zijn korte wandelingen en daarna wil ze als een speer weer naar binnen. De pups worden dan weer onderworpen aan een grondige poetsbeurt en ze gaat direct weer bezig met zogen van de vijfling.