Pups dag vijftig, naar buiten!!!!

Na de inenting en het wachten op acceptabel weer, kon het vandaag plaats gaan vinden.

De kennismaking met de buitenwereld...

Dat is een hele belevenis voor een kleine hond. Hij moet een halsband om, daaraan een lijn en hij moet gemotiveerd worden om de eerste stapjes te zetten in de buitenlucht.

Een halsband is op zich al een frustrerend ding, het zit niet lekker want ze zijn het niet gewend.

Binnenshuis dragen ze geen halsband, want ik vind dat een beetje link. Ze gaan hangen en bijten in elkaars bandje, met alle nare gevolgen van dien. Dus alleen buiten wordt het attribuut gedragen.

Aangezien ikzelf vandaag afwezig was, na acht weken thuis voor moeder en daarna voor de pups, had ik een uitje, werd het hele gebeuren geleid en begeleid door Rob en Eduard.

Eén voor één moesten de pups er aan geloven. Best moeilijk, het is koud en er ligt een vers laagje sneeuw. Maar er was geen wind en het zonnetje scheen. Een betere dag krijgen we wellicht niet voor de eerste stapjes buiten.

Daar gaan we dan. Eerst plat op de buik in de sneeuw, je ziet ze denken: "ik wil dit eigenlijk niet"

vervolgens wordt er driftig gesnuffeld "hee, hier komt mijn mama ook!!".

Dan: "als ik sta heb ik niet die kou op mijn lijfje". Het staartje staat nog in de "onzekerstand".

Daarna wordt het pupje geroepen, "hee, die leuke man roept mij, even kijken of ik een knuffeltje krijg". Ja natuurlijk en het staartje kwispelt!!

En als laatste loopt de pup al een klein eindje mee! Dat gaat nog niet perfect, de lijn staat nog een beetje strak, timing is nog ver te zoeken, daar werken we nog aan.

Iedere pup reageerde anders, dat is altijd zo. Sommigen vinden het zo eng dat je de eerste stapjes veel gefaseerder moet brengen. Anderen hebben veel meer lef en herstellen sneller.

Veel werk dus deze week, maar wel heel erg leuk omdat je zo moet inspelen op die verschillen.

Vaak zie je de tweede dag al dat het vele malen beter gaat.