Op het menu stond fijngemalen kipvlees, licht verteerbaar en een goede bron van eiwitten.
Een heel verantwoord hapje dus, om eens te proberen hoe dat nu gaat met zoiets wat je nog niet kent..
Overigens, de pups eten nu nog van één bord, niet zonder reden. Het is altijd even wennen.
Over een paar dagen, als ze de smaak echt goed te pakken hebben, krijgen ze allemaal hun eigen bakje. Wel zo handig zo weten we hoeveel ze binnen krijgen en voorkomen we "voerbaknijd".
Het verbaast mij altijd dat pups al heel snel gaan eten, ze kennen dit vaste voedsel nog helemaal niet. Maar als er eenmaal één pupje is wat de dis heeft ontdekt, dan volgt de rest al in snel tempo.
Tafelmanieren zijn ver te zoeken.... Je kunt ook gewoon bovenop je eten gaan staan!
Eten gebeurt nog met smakgeluiden en het is viel bijzonder in de smaak.
Kate heeft de laatste resten opgegeten en daarna de pups een flinke poetsbeurt gegeven.
Met dikke buikjes lagen ze welvoldaan in de mand, het ontbrak nog aan een luide boer...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten