Breien deel 1

Breien zit "in de lift". In de jaren zeventig en tachtig van de vorige eeuw was er ook zo'n hype.
Iedereen zat in de trein, de bus, in de pauze, tijdens de les of het werk of gewoon thuis voor de buis, met een knot wol en de breinaalden.

Er werden vele patronen gedeeld, nog meer patronen ontworpen en iedere boreling kon een jaar vooruit met een truitje voor elke gelegenheid.

Overal vond je wel leuke breiwinkels met een keur aan bollen wol en er was heel veel keuze.

Gelukkig is het breien weer helemaal terug!
Breien is ontspannend, je kunt je eigen creativiteit kwijt in een kledingstuk en de maten aanpassen aan je lijf.
Wil je helemaal iets unieks, dan maak je ook nog je eigen garen met spintol of het spinnewiel.

Vroeger was breien gewoon noodzaak. Er was niets leuks aan en het meisje op het bovenstaand schilderij heeft het dan ook niet zo naar het zin.
Elk vrij moment moesten er weer een aantal toeren gebreid worden.
Gezinnen waren vaak groot en sokken sleten snel en ook borstrokken werden vaak gebreid.
Zonder geriefelijke verwarming in de winter waren al die laagjes kleding van gebreide wol, vaak van het schapenras wat in een streek voorhanden was, een noodzaak.

Het schilderij is van Willy Martens een schilder die leefde van 1856 tot 1927.
Zijn oeuvre is veelal geïnspireerd op het plattelandsleven.