Wede... deel één

Hier hebben we een bijzondere verfplant. Het is de Isatis Tinctoria, of in helder nederlands "wede".
Als plant vind ik er weinig bijzonders aan, helgeel, dus niet mijn kleur.
Tinctoria in de naam staat voor verf of kleur bij planten. Het geeft aan dat het bij het verven van wol en stof een houdbare kleur geeft.
Heel veel soorten planten die er soms qua kleur spectaculair en veelbelovend uitzien, zoals de rode biet en rode kool, geven geen verfstoffen af.
In ieder geval niet dagene wat lang houdbaar is.

Wede werd al in heel vroeger tijden gebruikt om blauwe tinten te verven. Je zou het niet zeggen als je dit knangele bloemetje ziet...

De wedeplant doet het erg goed in ons klimaat en het is de moeite waard om een experiment in de (moes) tuin mee aan te gaan. Zaaien en laten groeien in grote bakken kan ook!

De bladeren worden in juli en augustus geoogst en het beste is om ze te scheuren in redelijke stukjes. Niet bewaren in de koelkast, maar in plastic tassen voor nader gebruik.

Ik ben me nog erg aan het inlezen in het verven met deze plant, want ik heb deze plant nog nooit verwerkt.
Wat ik al wel heb opgestoken is dat het een redelijk secuur proces is en het vergt nogal wat behandelingen en enig scheikundig inzicht. Laat ik dat laatste nu helaas niet zo in huis hebben... Tja een mens kan ook niet alles!

Maar als je een hele mooie en diepe kleur blauw wilt, dan is wede één van de planten die je moet gaan poberen.
De plaatjes op het internet die ik tot nu toe heb gezien zijn spectaculair.

Met de zaden bereik je een andere tint. Die geven lilalavendel kleuren die wat pastel aandoen.

Gelukkig worden het zaaigoed steeds meer aangeboden en kan iedereen eens fijn gaan experimenteren...

Ik ga nog even te rade op het internet naar de juiste manier van verven dus komt er nog een wede deel twee!