Het q-koorts beleid (deel twee)

Vandaag vond ik een mail in mijn "electronische brievenbus".
Blijkbaar wordt de blog gelezen door vele mensen, leuk hoor!
De vraag die in de mail gesteld werd was of ik bereid was om een aantal vragen te beantwoorden naar aanleiding van de q-koorts en mijn schrijven op het weblog.

Een journaliste was via "google-alert" mijn stukje op het spoor gekomen en had dit met enige interesse gelezen. Zij bereidt een artikel voor wat gaat over de
q-koorts.

Ze belde me en ik mocht mijn standpunten nog eens verduidelijken in het korte vraaggesprek. Ik hoop dat ik dat op een goede manier heb gedaan!

Nu even terug naar de materie. De EFSA (de europese voedsel en warenautoriteit) raadt een preventief vaccinatiebeleid aan. Ruim voor het dekseizoen dus.
Bovendien heeft het waarschijnlijk geen nut als drachtige dieren geënt worden.
Over het risico van verwerpen na vaccinatie van drachtige dieren,
heb ik in de vorige blog al geschreven.

Om een (nieuwe) uitbraak van deze ziekte goed te bestrijden is een goed opgezet vaccinatieplan nodig. Het heeft weinig zin om alleen de dieren te vaccineren die in grote stallen worden gehouden. De mest wordt uitgereden, ook al geldt nu een tijdelijk uitrijverbod, de kans is groot dat die maatregel binnenkort toch weer wordt teruggedraaid.

De bacterie die verantwoordelijk is voor de q-koorts is een taaie overlever!
Door wind en stof kan de bacterie wel zo'n twaalf kilometer reizen.
Muizen, ratten en konijnen kunnen heel gemakkelijk de bacterie verplaatsen.
De muizen lopen hier vrolijk door de deel en gaan vervolgens weer naar hun holletjes in het land van de achterbuurman. Zo wordt de bacterie van A naar B gebracht en vice versa.

Toen de mexicaanse griep uit leek te breken, werd iedereen die in de gezondheidszorg werkzaam was, opgeroepen om zich te laten vaccineren. Alleen zo zou de verspreiding van het virus de kop ingedrukt kunnen worden. Er werd nogal wat pressie uitgeoefend op de werkers in de gezondheidszorginstellingen. Zij zouden zich verantwoordelijk moeten opstellen.

Ik maak deze vergelijking omdat het er nu op lijkt dat de overheid met twee maten meet. In het geval van de mexicaanse griep werd alles uit de kast gehaald om het virus een halt toe te roepen. Met de q-koorts ligt dit anders.

Graag hadden wij onze dieren laten vaccineren. Onze achterbuurman is nu eenmaal geitenhouder van een geruimd bedrijf. Hij is, denk ik, niet blij als wij hier een koppeltje niet gevaccineerde schapen hebben rondlopen. Als zij de bacterie bij zich dragen, en die kans is zeer groot, dan zal hij zich wel eens achter de oren krabben.
Niet voor niets konden de geitenhouders geen begrip opbrengen voor het ongemoeid laten van bijvoorbeeld geiten en schapen op kinderboerderijen. Ik snap dit vanuit hun gedachtengang wel.

Het verkopen van een dier uit onze bescheiden kudde mag en kan, volgens de gezondheidsdienst voor dieren en het ministerie van mevrouw Verburg.
Ook dat vind ik maar raar... De kans is dus groot dat wij, door de verkoop van een schaap, bijdragen aan de verspreiding van de bacterie.

Onze dierenarts is actief betrokken geweest bij het ruimen van de drie besmette bedrijven hier in de directe omgeving. Hij weet wat dit voor leed heeft veroorzaakt en je moet wel een sterk gestel hebben om een dergelijke klus te klaren.
De "ruimingen" van de vele geiten hebben wat mij aangaat geen enkele zin gehad.
Als je als overheid zo rigoureus te werk bent gegaan moet je ook de hele veestapel in de omgeving van besmette bedrijven vaccineren. Dat is overigens niet mijn mening, maar de mening van een deskundige die onlangs op de radio zijn standpunten naar voren bracht. Zijn verhaal was helder. De overheid faalt!!

De kosten we nu gehad hebben aan dode lammeren en zieke dieren zijn nergens te verhalen. Het is het risico van "hobbyboer" zijn.
Welgeteld is dit een directe schade van zo'n vierhonderd euro aan kosten voor de dierenarts en vier dode ooilammeren. Een volgroeid ooitje is al snel tweehonderd euro waard. Bovendien is ons soort schapen een beschermd ras en vormt ieder gezond dier een schakeltje in het in stand houden van een dergelijk ras.
Maar dat is maar materie.... Het doodgaaan van een lam is nog steeds iets wat niet went. Zeker niet als je er dagenlang heel goed voor gezorgd hebt!