Schapen scheren in de stal

Na alle perikelen met zieke en dode dieren, was het vandaag toch weer een dag waar we lang naar uitgekeken hebben. Het scheren van de schapen.
Voordat de dames met hun lammeren naar buiten mogen, moet de vacht er bij de ooien af. Poepresten die aan de kont hingen bij een aantal ooien zijn een lokaas voor de vliegen en op ellende met maden zitten we niet te wachten.

Kees, onze scheerder die ook de hoeven regelmatig komt bekappen, was vanochtend al vroeg bij ons. Mét vriendin Maaike, die diergeneeskunde studeert! En dat is ook handig.

Na een versterkende bak koffie en een plak Groninger koek, dat geeft weer extra energie, togen Kees en Maaike aan het werk.
Kees weet dat de vachten van onze dieren kostbaar zijn en had dan ook een speciaal groot zeil bij zich om de dieren zo veel mogelijk schoon te scheren.
Na de scheerbeurt volgde er nog een rondje hoeven bekappen en meteen ging er de ontwormingskuur achter aan.

Kees is een vakman op het gebied van de schapen en Maaike droeg met haar kennis ook nog een steentje bij.
De moeder van Cieniemienie, het bruine ooitje, heeft een slechte uier... Haar uier is wel aanwezig maar het ziet er niet mooi uit. Dat zal deels de reden zijn geweest dat Cieniemienie niet voldoende heeft kunnen drinken. Maar het flesjes geven ging ook maar momdjesmaat. Bij Cieniemienie was de maag waarschijnlijk ook niet goed ontwikkeld en kon ze dus niet heel veel melk opnemen. Het werd dus een optelsom van onmogelijkheden.
Deze ooi is dus niet geschikt voor de fokkerij. Jammer, maar we zoeken nu een mooi plekje voor haar waar ze oud kan worden en nooit meer lammetjes hoeft te krijgen.
Als we meer hectare's weiland zouden hebben, dan zou ze hier kunnen blijven, maar we moeten nu keuze's maken. Economisch gezien kan het nu niet uit om een dergelijke ooi aan te houden.

Jorien die nog steeds binnen staat zonder lammeren, heeft iets wat op arthrose lijkt. Weer zo'n zorgen-ooi. Ze heeft nu een begin van uiervorming en volgende week gaan we de dierenarts maar weer bellen om te zien wat we hier mee aan moeten.
Jorien is de stammoeder an onze bescheiden kudde en we zijn dus ook gehecht aan dit dier.

De ooien kwamen mooi uit de wol. De wol is flink vet en op de tweede foto zie je dat de glans van de huid al direct weer zichtbaar is.
Verder zijn alle ooien in goede conditie, ooi Belle zou wat dikker mogen zijn, maar ja zij heeft dan ook een tweeling en het is haar eerste worp.

Op de tweede foto zie je op de voorgrond onze enige Gotland ooi, genaamd Bonnie.
Ook zij heeft een tweeling en is op het moment van het nemen van de kiek nog niet uit de vacht. Zij kwam ietsjes later aan de beurt.

De rest van de dag heb ik besteed aan het uitzoeken van drie vachten.
Heel veel werk en een smerig klusje. Vooral het uitzoeken van een Gotland vacht vind ik niet prettig. De wol stinkt namelijk... Het is een wat zurig odeur wat je ook bemerkt bij andere schapensoorten uit Noord-Europa, de wol van het Norsk Spaelsau schaap heeft ook zo'n onwelriekend luchtje bij zich... Na het wassen ben je die lucht wel kwijt, maar als je een vacht moet uitzoeken is dat geen pretje.

Op de derde foto zie je de oogst van vandaag. Kate komt er eens even bij kijken want die luchtjes van de schapen, dat is voor haar onweerstaanbaar....
Op de voorgrond zie je de lokken van de Wensleydale Longwool schapen, dit is de opbrengst van één vacht.
De wol in de vuilniszak is van de Gotland ooi. En de donkerbruine wol waar je een stukje van ziet is van de moeder van Cieniemienie. Heel erg mooi en met een mooie "crimp" oftewel golving in de "stapel". Ik ga er voor mezelf iets van spinnen.

Op de eerste foto zie je Kees aan het werk, schapenscheren is zeker met dit soort schapen een helse klus. Over een paar weken zijn de rammen aan de beurt!
Dat is nog een stukje zwaarder werk dan het scheren van de ooien.

Maaike en Kees, heel erg bedankt voor jullie werk vandaag!!!