Een vruchtbare dag (deel één)

We hadden vandaag de wekker vroeg gezet, want een nieuw dag-logeerhondje zou komen.
Het vroege opstaan op zondag heeft als voordeel dat ik tussen de bedrijven door naar "vroege vogels" op de radio kon luisteren, altijd een leuk programma.
Meestal komt dat er niet van, want de wekker gaat vaak wat later dan half- acht in de ochtend.
Maar het hondje Lana, staat vast niet graag voor een gesloten deur, dus húp uit de veren.

De dag begon wat bedekt, na al die dagen met regen en miserabel weer waar je een beetje down van wordt, snak je naar wat zon.
Gelukkig kwam die later dan ook te voorschijn gepiept tussen de wolken door.
Het brengt meteen de energie naar boven om de tuin in te gaan en wat te gaan zaaien.
Dus zaaimand gepakt en tuinhandschoenen opgezocht.

In de moestuin werd ik gealarmeerd door hevig geblaat.....
In de wei stond nog één ooitje waarvan we dachten dat ze niet drachtig was.
Ze liep dan ook nog lekker buiten in haar dikke vacht. Het blaten hield aan en was niet een normaal gemekker, maar geluid vanuit stress.
Daar moest ik dus naar gaan kijken. Het ooitje had zich afgezonderd van de rammen en liep in het kleine weitje wat grenst aan onze achtertuin. Gelukkig maar, want als er echt iets aan de hand is, is de afstand naar de stal des te korter.

Om een ooi goed te bekijken moet je ook de achterkant zien. En daar zit em nou nét de kneep. Een schaap laat zich niet graag van achteren beloeren, maar zal zich altijd weer met zijn kop naar je toe draaien. Uiteindelijk zag ik dat er al een een vochtblaas en een pootjesblaas was geweest en dat de bevalling dus in een gevorderd stadium verkeerde. Maar zicht op pootjes en een koppie had ik niet.

E. was druk in de keuken bezig met het maken van advocaat.... Tja weer een nieuwe hobby! Het is echter wel iets waar je niet zomaar van weg kunt lopen, want dan mislukt het grandioos.

Ondertussen ging ik maar eens kijken of ik de ooi kon vangen. Met een emmertje brok zijn ze soms wel te paaien. Maar deze ooi week nauwelijks van haar plek.
Het vruchtwater is voor een ooi zo aantrekkelijk dat ze op de plaats waar ze dat geloosd heeft, niet verlaat.
Truc twee is dan om hekjes om een ooi heen te zetten. Maar deze aanstaande moeder had mij door en wenste zich niet op te laten sluiten.

Gelukkig bleek de advocaat mislukt te zijn en E. kwam helpen. Met een hoop krachtsinspanningen hebben we de ooi in de stal geparkeerd.

De bevalling schoot niet op. Dus E. heeft de ooi verlost. Geen wonder dat het niet opschoot, want het is een zeer stevig lammetje!!! Direct ging het al op zoek naar de biest en het staat nu al alles te bewonderen en te bekijken.
Wat een verschil met Cieniemienie in formaat zeg...

Moeder en lam doen het goed. Ik geloof dat het een ooilam is, ik heb haar nog niet goed bekeken. Eerst maar even rust voor moeder en kind.

Lana heeft een fijne dag gehad, de mislukte advocaat smaakt overigens voortreffelijk, het is alleen wat dun.

De aanstichter van al dit lammergedoe zie je op de bovenste foto! Dit is blijkbaar een zeer fertiel heerschap....