Afscheid van Cieniemienie......

Deze keer geen leuk plaatje van Cieniemienie, Er is geen mooi plaatje van te maken, ze is vanmiddag overleden in de dierenkliniek.

Vanochtend hebben we haar binnengehaald, ze lag weer slap in het hokje.
Opeens mager, kreunend en koud.

Da kachel aan, op de bank met E., gewikkeld in een deken en een flesje gemaakt met extra suiker erin.
Maar het drinken ging ook niet meer goed.

Ik heb de dierenarts gebeld, we konden meteen komen.
Dus fluks op weg naar de dierenkliniek.
Daar was het een chaos, de nieuwe dierenartsassistente had niet begrepen dat er zo veel haast bij was.....
Gelukkig werd Cieniemienie tijdens het wachten al wat levendiger. Dat gaf weer hoop!

Uiteindelijk waren we aan de beurt. Het lammetje werd opgenomen in de kliniek en zou aan een infuus gaan.
Ik had er een hard hoofd in, het was zo ongeorganiseerd dat ik me afvroeg of ze daadwerkelijk meteen zorg hebben verleend.
Maar daar zal ik nooit achter komen.

Later op de middag belde de dierenarts, helaas.... ze was overleden.

Ik blijf met een rotgevoel zitten. Ten eerste omdat we zo geknokt hebben voor het kleine ding en zij zelf ook, ten tweede omdat ik mijn bedenkingen heb over de geleverde zorg.

Moeder ooi staat stilletjes in het kraamhok. Een doodse blik in haar ogen, maar dat zal wel mijn verbeelding zijn.

De laatste rest melk gooi ik straks weg, de rompertjes zitten in de was en Cieniemienie ligt in een kadaverbak.
De lente lijkt ver weg.....