Jorien....

Mijn voorgevoelens zijn vaak terecht en ik ben blij dat ik gisteren mijn "zin heb doorgedreven" zodat Jorien uiteindelijk in de stal is beland.
At ze gisteren nog met smaak haar brokjes, vandaag was dat wel anders.
De schapenbrokken bleven onaangeroerd in de bak liggen en Jorien lag er wat suf bij.
De alarmbellen gaan dan als een gek bij mij rinkelen en de huis- tuin en keukenmiddeltjes, die kunnen dan in de kast blijven. Meteen de telefoon gepakt en met de veearts gebeld. Gelukkig kon één van de veeartsen direct langskomen en we maakten kennis met Catarien een Vlaamse veearts die van wanten wist.

Jorien werd nagekeken en de diagnose was duidelijk. Slepende melkziekte....
Nu zul je je misschien afvragen wat is dat nu weer? In het kort komt het er op neer dat bij een dracht van meer dan twee lammeren de ooi daar nogal onder te lijden kan hebben. Het lichaam raakt uitgeput en de vetreseves raken op. De ooi wordt suf, zondert zich af, ja dat was gisteren dus het geval, ze eten niet meer en in het ergste geval gaan ze trillen en zakken ze door hun hoeven. Niet meer in staat om nog maar een poot te verzetten.

De behandeling bestaat uit het toedienen van propyleenglycol. Een goedje wat er voor zorgt dat de ooi in kwestie zich weer snel beter moet gaan voelen en weer aan het eten gaat.

Helaas is de behandeling vaak niet succesvol en het resulteert veelal in dode lammeren of een ooi die het niet overleeft... We hopen nu maar dat we er op tijd bij waren.

We hebben het nog nooit bij de hand gehad. Wel hebben we wel eens te maken gehad met melkziekte. Ook zo'n sluipmoordenaar. Maar daar waren we gelukkig op tijd bij.
We hanteren tijdens de dracht een schema van voederen wat gericht is op de voortgang van de zwangerschap. Dus per week voeren we steeds wat meer bij en zo voorkomen we normaliter deze problematiek. Maar omdat de verkeerde ram zijn kans blijkbaar heeft waargenomen om een aantal ooien eerder te dekken, liepen we achter in dit voerschema.
Met alle gevolgen van dien!!

Jorien heeft het dus moeilijk, de winter en de slechte omstandigheden en de hoefrot die ze opgelopen heeft door de aankoop van een dier die deze ziekte meebracht, hebben er geen goed aan gedaan.

Jorien heeft nu haar eerste behandelingen met het goedje wat je op de foto ter illustratie ziet, gehad. Tevens heeft ze een "parapluutje" antibiotica ontvangen. Een ooi die in een dergelijke conditie verkeert is vatbaar voor infecties en dat zou funest zijn.

Gelukkig lijkt Jorien nog niet zo breed als haar dochter Nelly, maar dat zegt niet alles... De lammeren kunnen wel heel erg ondermaats zijn en dan toont een ooi niet zo fors.

Het is nu een beetje leven tussen hoop en vrees. We hopen op een goed gesternte en een beetje "hulp van bovenaf". Duimen maar!!!