zaterdag 13 maart 2010
Hoeven bekappen.
Na deze winter, ik hoop ten minste dat de winter nu echt voorbij is, werd het hoog tijd om bij de schapen de hoeven te bekappen. De afwisseling van ijzige en natte omstandigheden in de wei hebben hun sporen achtergelaten in het "schoeisel" van de dieren. De aangroei van flapjes hoorn aan hun klauwen zorgt ervoor dat ze moeizaam gaan lopen, eventueel gaan kreupelen en vervolgens grazen ze op hun knieën. Er valt weliswaar niet veel te grazen op dit moment, want het veld ziet er niet meer uit. Maar dieren die rot gaan lopen zijn mij een doorn in het oog.
Nu is het bekappen van de Wensleydale's een klus voor krachtpatsers en dat zijn wij niet. Eduard heeft al eens onder de ram gelegen en heeft toen dusdanig letsel opgelopen dat hij zich onder behandeling moest laten stellen door de fysiotherapeut, dus het is een klus waar we erg tegen op zien.
Maar tegenwoordig hebben we Kees. Kees is naast zijn beroep als docent op een AOC ook een zeer kundig scheerder en bekapper van hoeven. Kees komt hier nu al vaker en heeft hier al het één en ander meegemaakt. Hij vertelt waarschijnlijk hilarische verhalen op verjaarsvisite's over ons en onze capriolen met de onwillige schapen en nog onwilligere honden die soms moeten helpen met het opdrijven van de kleine kudde. Voeg daarbij het "korte lontje" van E. in dergelijke gevallen en het komische verhaal is compleet als je het met enige verve verteld.....
Goed, tot zover een "inkijkje" in de praktijk van de schapenhouderij hier ter plaatse.
Van de week belde ik Kees en hij kon gelukkig op korte termijn komen. Hij heeft het razend druk met het winterscheren en is geen moment meer thuis. Dit was even een klusje tussendoor...
Kees arriveerde vandaag met in zijn armen een ooilam van acht dagen oud. Pikzwart en bijzonder alert. Hij had het diertje opgepikt bij een boer die het anders had laten doodgaan. Ja zo'n lam zonder moeder is namelijk voor sommige veehouders te veel werk. Gelukkig zijn er dan nog mensen die zich over zo'n diertje ontfermen.
We hebben "Droppie" in een bench geparkeerd en ze hield zich redelijk rustig, mede dank zij het vest van haar eigenaar waar zijn luchtje aan zit.
Kees had een kantelapparaat (zie foto) meegenomen. Een handig attribuut waar je een schaap in drijft en dan in klem zet. Met een handle zet je het dier in het apparaat op zijn kop zodat de poten binnen handbereik zijn en het dier, weliswaar wat ongemakkelijk, op zijn rug ligt. Een nadeel is wel dat zo'n apparaat niet echt geschikt is voor superzware ooien die ook nog eens drachtig zijn... Het paste allemaal maar nét aan. Kees en ik moesten wel met zijn tweeën aan de handle gaan hangen om het dier te kantelen en dan ook nog eens ons beider volle gewicht in de strijd gooien. Het blijft dus nog een hele klus, maar het spaart wel de rug als je moet gaan bekappen.
Ik kon meteen controleren of er al sprake was van uiervorming en in welk stadium dat al gevorderd was.
Bij Nelly, mijn favoriete ooi, was dat wel degelijk het geval. We schrokken er zelfs een beetje van en besloten Nelly meteen na de hele bekapperij op te gaan stallen.
Ik had vandaag al zo'n voorgevoel, want opeens moest er stro ingekocht worden. Nesteldrang van mijn kant???
De kippen zijn sedert gisteren uit logeren gegaan bij mijn broer en schoonzus, er is even geen plek voor ze in de stal. De "deel" en het aflamgedeelte zijn weliswaar best ruim, maar sinds ik met alle wol in de weer ben voor Kleiendraad, is er weinig ruimte meer over en moeten we economischer te werk gaan.
Het gedeelte waar de kippen in lopen heeft E. voordat hij naar zijn afspraken van vandaag moest, nog even flink schoongemaakt en Kees en ik hebben een mooi aflamhok gebouwd in de stal.
Nelly werd naar binnen geloodst en ze ligt heerlijk in vers stro te "loungen". Je kunt zien dat ze blij is dat ze binnen is en dat het wat haar betreft wel eerder had gemogen.
De moeder van Chris is nu ook een stuk rustiger nu ze een buurvrouw heeft. Chrisje zelf niet, die schreeuwt de hele dag om een fles en het kan wat hem betreft niet vroeg genoeg aangeboden worden.
Het is nu wachten op de geboorte van de lammeren van Nelly. Hopen en duimen dat alles goed gaat!
Alle hulde voor Kees die het klusje weer geklaard heeft en mij heeft geholpen met het opstallen van Nelly.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Heerlijk zo'n Kees Sonja, wat kun je blij zijn met een helpende hand.
BeantwoordenVerwijderenIk ga van de week onze dames ook weer voorzien van nieuwe Prada's, de wei laat het toe en t zal voor hun ook wel heel fijn zijn, ondanks dat we ze goed bij hebben gehouden.
Sterkte met de komende lammeren.