Oorlogsvoering

De strijdbijl is mijn scherpe schoffel.
De vijand is Polygonum Japonicum. Hierna beschreven als PJ.

Ik neem mijn schoffel ter hand.
De strijdkreet klinkt, tadaaaaa, ik ga op oorlogspad.

"Geachte mevrouw, wat doet u hier met uw oorlogstuig?" klinkt het vanuit de border.
"Als ongewenst element zie ik mij genoodzaakt om u en uw manschappen te elimineren", is mijn antwoord.
"Wie geeft u het recht om ons aan te vallen?" luidt het repliek van het regiment der PJ's.
"Dit is mijn tuin, mijn grondgebied en u onderdrukt mijn uitverkoren bevolking der planten", breng ik te berde.
Hoongelach valt mij ten deel.
Wie denk ik wel dat ik ben? Met zo'n lullig schoffeltje maak ik geen schijn van kans.
PJ's volk blijkt hier al jaren te huizen, maar werd steeds ondergeschoffeld door een ander mens. Vandaar dat ik het volk der PJ's nooit eerder heb opgemerkt.

"Een onderdrukt plantenvolk geeft zich niet zo maar gewonnen" klinkt het vanuit de gelederen van het regiment van de PJ's.
"Ha, dat zullen we dan nog wel eens zien" roep ik.

Mijn schoffel laat mij in de steek! De stengels zijn te taai en de wortels van de PJ's zijn niet om door te komen.

Gierend vanuit hun stengels, staan de PJ's fier rechtop.
"U zult toch met betere middelen aan moeten komen dan met zo'n kinderachtig schoffeltje" krijg ik te horen.
"En u weet, u heeft u zichzelf ten doel gesteld om geen chemische wapenen te gebruiken in de strijd".
Ja dat weet ik, glyfosfaat oftewel Round-Up, gebruiken we niet.....
Dat is weer een punt in het voordeel van de PJ's.

Oké, ik haal de spitvork uit de moestuin.
"Oei nu worden we echt bang" klinkt het honend.....

Ook de inzet van dit oorlogstuig biedt geen soelaas.
Onwrikbaar zijn de wortels van deze plant.
Wat nu? Ik grijp naar mijn laatste middel.
De snoeischaar.... Een snelle en op termijn definitieve dood van dit onkruid.
Het wordt een lange termijn uitputtingsslag en dat weet ik maar al te goed.
Wekelijks zal ik alle opschot der PJ's moeten weghalen.

Verbeeld ik het me of zie ik de PJ's terugdeinzen???
Tsjjt plop, Tsjjt plop, klinkt het keer op keer en ik voer de stengels meteen af en ik deponeer ze in de kruiwagen.

Met een zielig plup, plup geluid belanden ze stuk voor stuk in de kruiwagen.
Eenmaal afgeknipt blijken het maar slappe jongens te zijn.
Een grote mond en veel drukte, maar stevigheid is ver te zoeken.

Bij de laatste stengel, hebben de PJ's nog een geheim wapen ingezet.
Een stiekeme brandnetel! Ik grijp er niets vermoedend met volle hand in.
Ik ben nu tot razernij gedreven en besluit om een deel van de stengels tot moes te knippen en te op te koken tot verfstof.
Dat zal ze leren!!!!!

Over de resultaten later meer.