Genetische grabbelton

Verderop leest u meer over de aanleiding van de titel van dit stukje.
Maar eerst de inleiding, dat maakt het spannender!!

Tjeetje alweer zo'n prachtige lentedag! Het kan niet op.
Blijkbaar hebben de ooien er dan zin in. Ze gaan aan het bevallen.
Het komt bijna nooit op een gelegen moment.
Echtgenoot kwam er een klein uurtje voordat hij een avonddienst moest gaan werken en nog moest douchen, ook tot deze conclusie.

Toen hij de schapen buiten ging voorzien van brokken en kuilvoer, lag daar een lammetje.
Gelukkig stond zijn moeder erbij. Het probeerde al op te staan en was nog drijfnat van het vruchtwater.
Gelukkig deden de warme zonnestralen en een fikse wind wat opwekkend werk.
Echtgenoot kwam mij roepen en ik rukte twee versgedroogde aflammerhanddoeken uit de droger.
"Ja. één handdoek is wel genoeg" luidde het commentaar.
Tja, stress is slecht voor de onderlinge verhoudingen en echtgenoot is onder tijdsdruk niet op zijn best.

Hoe vang je een moederschaap die voor het eerst mama is geworden?
Met rust, kalmte en overredingskracht en een list.
Tja die eerste twee zaken hadden we even niet in huis. We bezonnen ons dus op een list.
Maar deze moeder gaf zich niet zo gemakkelijk gewonnen en koos de veiligheid van de kleine kudde. Temidden van haar collegaatjes, plopte ze er zowaar nog een lammetje uit!

We werkten de list uit. We plaatsten vier lammerhekjes tegen het hekje aan waarmee je in de achtertuin kunt komen.
Lammetje één legden we in dit hokje en lammetje twee tilde echtgenoot op.
De tweede handdoek kwam erg goed van pas!!
Langzaam achteruit lopend met het lammetje steeds in het zicht van de jonge moeder, kwam de ooi gelukkig mee.
Toen was het nog een kwestie van heel voorzichtig de ooi in het hekwerk manouvreren en snel de hekken sluiten.

Lammetje één tilde ik weer op en ik liep met mekkersokje nummer één, richting stal.
Met een tegenstribbelende ooi er achteraan die aan een halsband vastzat.
Hup deur van de stal open, lam erin, ooi erin en lammetje twee ophalen.

De stress was nu alom merkbaar!
Nelly met haar tweespan, Binkie die bij Nelly vertoeft en Jorien achter een afscheiding van lammerhekjes met haar drieling, het feest wat compleet.
Het was een pandemonium aan gemekker, geblaat (en de Wensleydale's hebben een zeer diep geluid) en een onderlinge stoelendans om de beste plekjes.
Ik heb het even laten begaan. Soms moet je een keuze maken en dan is het beter om de moeder eerst te laten bijkomen van de schrik.
Gelukkig toonde Nelly zich weer inschikkelijk en Binkie is een schat van een ram die gewoon in een hoekje gaat liggen en zich bezig houdt met het knuffelen van de kids van Belle.

Na een uurtje ben ik hekjes gaan plaatsen rond de jonge, verse moeder en haar twee zwarte lammeren.
Ja u leest het goed, ze zijn zwart! Met dien verstande dat ze nu ze zijn opgedroogd, zwart met een grijze ondertoon zijn.

Hoe kan dit??
De moederooi, Claire, is een product van een Wensleydale ram en een Gotland ooi.
Ze ziet er qua uiterlijke kenmerken uit als een Wensleydale maar is wat kleiner en wat meer gedrongen. Ze heeft ook een opvallende witte snoet en heeft niet zoals de Wensleydale's een blauwe snuit.

Als je zo als wij een verloofde uitkiezen voor haar, dan heeft zij het maar te doen met wij wij voorhanden hebben. En dat was Binkie.
Nu zwerft er aan haar vaderskant weer een bruine of zo u wilt een zwarte Wensleydale ram rond. Het kan niet missen of de opa van Claire, Herman, heeft zijn sporen bij deze lammeren nagelaten.
Het is ons nog nooit gelukt om zwarte lammeren te fokken.
Met deze twee knulletjes hebben we dan ook een mijlpaaltje bereikt.

Overigens is mama Claire helemaal geschikt als moeder. Ze doet het uitstekend en de twee knulletjes hebben nu al ronde buikjes en doen hun eerste springoefeningetjes.

Ter illustratie ziet op de bovenste foto een Gotland schaap en op de onderste kiek een koppeltje zwarte Wensleydale schapen.
Ik ben benieuwd naar de vachtjes vanuit deze genetische grabbelton!!!