Gelukt, een deel van het nieuwe garen is in wording!

Vandaag is het dan eindelijk gelukt, een dagje verven.
Uitgangspunt was het zakje gedroogde rozenknoppen van Dille en Kamille.
Maar dan maar hopen dat het wat wordt.

Verven doe ik altijd vanuit de losse pols. Ik ben een beetje wars van verhoudingen en recepten en doe eigenlijk altjd maar wat. Het resultaat is dan vaak wat anders dan je kunt verwachten en altijd weer een beetje afwachten.

Eerst moest de swifter wol nog even gewassen worden. Droog hoeft het niet te zijn, sterker nog, de wol moet een beetje vochtig in het verfbadje.
Mijn kistje met verftinnetjes is schier onuitputtelijk. Ooit kocht ik dit tezamen met een kaardemolen van een vriendelijke mevrouw die haar hobby opgaf. Ik ben haar nog steeds erg dankbaar voor deze "schat". Er zitten namelijk heel veel tinnetjes Dylon verf in met heel veel kleuren die allang niet meer op de markt zijn. Ik heb het maar voor het uitkiezen.

De verfpan ging op het vuur, lang leve de wokbrander die er voor zorgt dat de boel snel aan de kook is. Ik meet niets af, gooi een handje zout in het water en los een tinnetje met kleur nummer 14 (orchidee) op in een beetje heet water.
Op het roerhoutje krijg ik al een eerste indruk. Het kon mee of tegen vallen en ik besloot het er op te wagen.

De verf heeft niet overal even goed gepakt. Misschien is de wol toch niet helemaal goed gewassen en heeftde lanoline gezorgd voor een wat difuuse kleur. Ik weet het niet, maar het is precies wat ik wil Ik wil de kleur niet zo schreeuwerig. Zo is het precies goed. De rozenknoppen zijn ook niet overal even roze!

Het verfbad heb ik niet weggegooid maar ik heb een nieuw tinnetje met een andere kleur toegevoegd. De wol die ik daar in heb gegooid heeft nu de kleur van rode kool.
Morgen ga ik denk ik weer verder en doe er weer een andere tinnetje bij.