Een rotdag.....

Ik heb even geen foto paraat van deze hond. Maar wat was Fido een lekker ding. Een driekleurig reutje uit het tweede nest van Phoebe en Shadow, een plaatje. Hij was één van de laatste pupjes uit het nest. Zijn toekomstige baasjes kwamen uit het Gruninger land en ze hielden schapen, ook Swifters... We hadden dus al meteen een gespreksonderwerp. De baasjes vielen als een blok voor Fido. Ik zie ze nog staan. Liefde voor een hond op het eerste gezicht.

Fido ging bij hen wonen op de boerderij. Het schapentrainen wilde in eerste instantie niet zo lukken. Fido was een hondje wat je beter met zachte hand kon aanpakken. Dat moet je als baas ook leren.

Vanavond ging de telefoon.... Fido is dood. Een naar ongeluk. Hij had een gat in de kop en in eerste instantie leek het nogal mee te vallen. Maar helaas, na de operatie waarbij een botsplinter verwijderd werd, heeft hij het niet gehaald.

Gek genoeg heb ik de afgelopen week nog aan Fido gedacht... Hoe zou het met hem gaan? Niet goed dus, hij is afgelopen vrijdag overleden.

Ik ben er kapot van, maar voor zijn baasjes is het het ergste. Fido was onvervangbaar en was vijf jaar lang echt hun maatje. Hij heeft bij hen een fantastisch leven gehad!

Ik schreef het al, ik ben niet goed in afscheid nemen, maar dit is een afscheid wat je niet voorziet. Ook al had ik geen contact meer met de baasjes, de wegen van het leven lopen soms uiteen, een pup blijft altijd een onderdeel van jezelf.

Het was in ieder geval fijn dat ze de moeite namen om me op de hoogte te stellen van het overlijden van Fido.
Vanaf deze plek wens ik ze nogmaals sterkte met het verlies. Woorden schieten altijd tekort, ook in dit geval.