Leef mee met Mór op de IC (deel twee)

Mór is een patiënt die het de verzorgers niet gemakkelijk maakt.
Het begrip "dankbare patiënt", heeft ze niet uitgevonden.
Mij maakt het niets uit, zolang ze maar wat eet, goed drinkt, plast en poept, dan ben ik al heel tevreden.

De bijkeuken heeft ze voor gezien gehouden. Ze wilde er niet meer zijn en wilde bij de drukke soortgenootjes in de huiskamer zijn.
We hebben nu een hoekje gemaakt naast en half onder de eettafel.
De mand, opgemaakt met dekbed en badhanddoek, is een fijn plekje.
Bovendien zit er een mooi haakje (voor de kerstversiering) in het raamkozijn boven haar. Dat haakje dient nu voor de infuusvloeistofzak of fles. We hebben namelijk twee soorten. Eentje met alleen water met fysiologisch zout en bij de ander zit er ook extra glucose in. Het infuuslijntje loopt vanaf het raam naar Mór haar poot. Nu is het alleen een kwestie dat ze niets steeds gaat verliggen....
Dat gebeurt nog wel eens en dan ligt het levenslijntje ernaast.

Gisternacht heb ik op de bank geslapen, niet mijn favoriete "mand" maar voor een ziek huisdier neem ik enig ongemak graag voor lief.
"Joepie , de baas slaapt bij ons" Kate, Jolee en Nuala waren in alle staten van opwinding. Pat slaapt altijd al bij mij, dus voor hem was er weinig anders aan.
Gelukkig slapen Lucy en Seanan in een bench. Daar heb ik weinig last van.
Ik had mij goed en wel geInstalleerd op de bank, met een boekje en dommelde weg.
Daar kwam Mór al aan. Midden voor de bank ging ze in de ontlastingshouding zitten en pruttt, fruuuttt, flupflup daar kwam dunne derrie....
Dus keukenpapier pakken, opdeppen en dweilen met een verse emmer water met desinfectans.

Gelukkig de onderbreking van de nachtrust duurde kort en was eenmalig.

Het was erg vroeg dag vandaag... Kate besloot om me om zeven uur te wekken, dat doet ze met een fikse lebber over mijn gezicht. Lucy moest erg nodig plassen, Jolee liep ook al met zo'n smoeltje van helppppp ik moet echt heeeel nodig. Dus warme kleding aan en naar buiten.
Mór was er als een haas bij om zich ook naar buiten te begeven.
Meelopen met ons wilde ze niet en ze is in de tuin gebleven.

Het grote punt is nog wel het eten.
Vier plakjes gekookte kipfilet (naturel), gingen er vanochtend in.
Tussen de middag wilde ze niets. Geen rundergehakt, geen gekookte rijst, geen andere lekkere dingetjes.
Dan slaan de zorgen weer toe.
Ik verzon iets voor ons avondmaal. Na een geweldige drukke dag had ik geen zin meer in koken. Dus poffertjes uit een pakje. Geheel onverantwoord. Maar Mór vond ze wel heel erg lekker... Met poedersuiker! Meer dan vijf mocht ze er van mij niet hebben.
De maag is nog zwak, maar ik moet ook zorgen dat ze weer gaat eten...

Bij de uitdeling van de kipkarkassen, wilde ze mee naar buiten. Alle losse stukjes kip, heeft ze op.

Vanavond was het weer hommeles. Mevrouw Mór bliefde haar avondvlees niet.
Morgen maar weer iets anders proberen.

Vooral Jolee is erg lief voor Mór, ze gaat af en toe kijken en ze geeft Mór dan een likje. Nuala slaapt naast Mór haar mand.
Er is veel begrip voor de patiënte, maar de roedel krijgt ook de ruimte van mij niet om druk te zijn en streken uit te halen.
Mijn lontje is een beetje kort...