Seanan is "ontmand"!!!!!

Loopse teven.... wat een verschrikking voor een reutje in de puberteit.
Deze week werd ik er zo gek van dat Liesbeth een dagje Seanan onder haar hoede nam.

De clicker deed wonderen bij Liesbeth en Seanan en hij kan nu na een dag bij haar al heel veel extra trucjes. Knap werk!!!
Verder heeft hij met name heel veel geslapen. Natuurlijk was Seanan nogal onder de indruk van alle nieuwe ervaringen. Maar ook de dagen ervoor hadden zijn tol geeist.
Twee loopse halfzussen..... De hormonen gierden het kereltje door het lijf.

Afeglopen donderdag was het "D-day" voor Seanan, hij stond op de rol voor een castratie. Met vier "intacte" teven in huis, is het voor hem geen leven.
En voor ons ook niet! Fokplannen hebben we niet met hem.
Hij heeft ook nog eens een niet ingedaalde teelbal. Dus de afspraak met de dierenkliniek was snel gemaakt.

Ik werd ontvangen door een een kundige oudere dierenarts die aan het invallen was in de grote praktijk hier in de buurt. "Ah een collieachige hond" zei de dierenarts.
"Ik doe de narcose anders dan normaal, collieachtigen kunnen anders reageren op narcose". Ik was meteen gerustgesteld. Er school een schat aan ervaring bij deze man.
Bovendien vond hij Seanan een schatje. "Ja dat zegt u van elke hond zei ik...."
Neen, dat was niet het geval. Hij zag hier een open en alerte hond die bovendien mooi gebouwd was en gezondheid uitstraalde.
Ook nog een eens een mooie hond.
Tja, ik was best een beetje trots....
Er werd gevraagd of ik bij de inleidende narcose aanwezig wilde zijn.
Fijner voor de hond. De baas mag immers bij de hond blijven en dat geeft wat meer vertrouwen aan een hond in een vreemde omgeving. Natuurlijk wilde ik dat.

Seanan kreeg een injectie om langzaam in slaap te vallen.
We werden "geparkeerd" in een "inleidingskamer". Voor Seannan kwam er een dekbed plus wegwerpmatje om op te liggen. Ik kreeg een cappucino! Wat een service.

Ik liet Seanan uiteindelijk achter. Hij was diep in slaap en werd geopereerd.
Zijn ene balletje was netjes ingedaald, maar het andere zaadballetje was ergens blijven steken. Dat wisten we al. Het werd dus een wat meer gecompliceerdere ingreep dan de standaard castratie.

Aan het einde van de dag werd Seanan weer opgehaald door E.
Er ging keurig een potje met pijnstilling mee.
Seanan loopt nu rond met de "comfort cone" een zachte en comfortabele variant op de hard plastic "lampenkap" die honden moeten dragen na een operatie.

Pijn heeft hij niet, Hij is al helemaal blij en heppie de peppie.
Zijn zwarte kapje heeft hij de komende week nog op. Maar het deert hem blijkbaar niet. Hij loopt alweer vrolijk rond te springen.

Nog een bedankje voor Liesbeth, die een redder was in de nood!!