Phoebe en haar oog

Deze foto heeft Liesbeth gemaakt zo'n kleine twee weken geleden.
Het ene oog is duidelijk groter dan het andere oog en het "koplampje",
het bruine vlekje boven haar oog, zit hoger dan het andere "koplampje".
Op het moment van de foto"shoot", draaide het oog ook al niet meer mee met haar blik.

Na die dag zijn we naar de dierenarts gegaan om nog iets aan te passen aan de pijnmedicatie en we besloten om toch prednisolon te gaan proberen.
Dit laatste middel kon eventueel de zwelling iets doen afnemen.
De kans daarop was erg klein, nog geen twintig procent en we moesten minimaal een week wachten voordat we resultaat konden zien.

Maar al na de tweede dag na het starten van de prednisolon, merkte ik al dat er verandering was. Het oog leek wel minder dik en minder rood.
Maar ja, dan denk ik nog dat het een typisch geval is van "whishfull thinking".
Die avond merkte ook E. het verschil op!!
Inmiddels kan Phoebe haar oog weer draaien en is het nog steeds minder dik.
We weten dat het een tijdelijke oplossing is, maar het is tijdwinst en daar gaan we voor.

Maar Phoebe moet zich met die tijdwinst natuurlijk ook nog "comfortabel" voelen.
Gelukkig is dit het geval en hoe!! Ze lijkt wel jaren jonger en is actief en erg "doenig".
Blij en vrolijk kwispelend gaat ze een eindje met me lopen en is gek op het ophalen van de frisbee's die ze niet kan vangen, maar wel kan ophalen.

Hoe lang dit middel zijn werk een beetje doet weten we natuurlijk niet.
Maar het is wel een kadootje!