donderdag 31 mei 2012

Juni, de sportzomer begint!

Ik kan er niet om heen....
Waar ik ook ben, in welke winkel(straat) dan ook, alles is of wordt ORANJE.

Vandaag heb ik even nagedacht over het kleurthema voor Kleiendraad deze maand.
Dat nadenken duurde niet zo lang.
Tijdens de voorbereidingen op de pinksterdagen op de Strubbert, had Anda al een lumineus idee.
Om wat kleur te geven aan de natuurtinten van de wol van de geschoren schapen, bedacht ze dat we ROOD-WIT-BLAUW en ORANJE wol zouden meenemen naar de Strubbert.
Dat viel best in de smaak. De kinderen die ruimschoots meededen aan de wolactiviteiten, zijn al zo voorgeprogrammeerd door de commercie, dat vooral ORANJE, het goed deed.

Op het internet zoek ik dan altijd plaatjes om de website van Kleiendraad te voorzien van een maandelijkse nieuwe voorpagina.
Ik kwam iets opmerkelijks tegen...


Ja u ziet het goed, het is een echt oranje schaap.
Hoe komt dat zult u denken.
Een nieuw ras, heeft het dier veel worteltjes gegeten of is het een kwestie van fotobewerking?
Niets van dit bovenstaande is het geval.
Dit is een schaap van een boer in Devon (Engeland) die het meer dan beu was dat zijn schapen steeds gestolen werden.
Hij bedacht een truc. Hij verfde al zijn schapen oranje.
Zo kon hij ze bij een eventuele diefstal wellicht spotten in andermans wei.
Dat bleek helemaal niet nodig te zijn.
Oranje schapen, die worden niet gestolen. Veedieven laten de oranje schapen links liggen.

Op de Strubbert was zelfs een heuse EK-boom te zien.
Wat je met wild breien al niet kunt doen!


Houd ik nu van sport? Nou nee, ik moet de zomer door zien te komen.
Dat worden lange avonden met een luisterboek "op mijn hoofd", dat schijnt ook lekker te spinnen.

maandag 28 mei 2012

De pinksterdagen op de Strubbert

Strubbert in Laren volgebreid.....


foto Gerrit Jan Riedstra

LAREN - Als het idee maar leuk is, dan komen de vrijwilligers vanzelf. Dat hebben Ada Niels en Nienke Bargeman gemerkt! De eerste bestiert kinderboerderij De Strubbert in Laren, de tweede is eerstejaars aan het Graafschap College in Doetinchem.
De oproep voor wildbreiwerkjes leverde een schat aan gebreide dieren en lappen op.

Het was Bargeman die op het idee kwam voor het wildbreien. Het was het woord van het jaar 2011, dus wellicht ook de activiteit voor 2012. Ruim honderd breiwerken zijn te bewonderen.

Bargeman heeft voor komend pinksterweekend ook nog medestudenten uitgenodigd om samen voor de bezoekers activiteiten te begeleiden. In overleg met de docent is dat een schoolopdracht geworden die ook wordt beoordeeld.




Tja het begon met het wildbreiproject op de "Strubbert"...
Ada, de beheerder, mailde mij met de vraag of ik wat met de wol wilde gaan doen.
Twee jaar geleden had ik er al eens gesponnen en ik was blijkbaar goed bevallen.
Maar ik wilde niet alleen het spinnen laten zien op deze pinksterdagen, de schapen zouden geschoren worden en er moet dan een 'link' komen met wol vers van het schaap en dan een vertaalslag maken naar de verwerking van de wol.
Ik kan dat natuurlijk niet alleen. Ik mailde mijn wolvriendinnen en die waren meteen enthousiast.
Na een korte vergadering hier ten huize, wisten we wat we wilden gaan doen. Kaarden, spinnen, natvilten en naaldvilten.
We verzonnen en in het kader van het 'wildbreien' nog een nieuw fenomeen bij.
Het wild- weven..... Er werd op de Srubbert een weefraam gemaakt van 100 x 200 cm.
Het bleek een succes te zijn. Kinderen, oma's en ouders weefden mee.

Het naaldvilten, werd gedaan door Marije. Ze bleek een hele goede instructice te zijn op dit gebied en ze weeft ook nog eens heel erg goed!
div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">

Ria, van Viltatelier de Hoeve, ging helemaal los met wol, water en zeep. Er werd 'gewoon' met wol gevilt, ja natuurlijk dat ligt voor de hand.... Maar ook werden er merino met zijde draden gevilt, ruwe wol vers van de pasgeschoren schapen werd gevilt en er werden met de kinderen armbandjes en kraaltjes gevilt.
In het warme weer was het best lekker om met water en zeep te kliederen....

Anda mijn spin vriendin, zat om de haverklap met een kind op schoot om samen een draadje te spinnen.
In de hitte een hele opgave, we zagen Anda en beetje verkleuren naar de tint van gekookte kreeft....

Marianne ontpopte zich tot docente op het gebeid van vingerhaken en het les geven aan spinners in spé.
Ziitend in het gras gaf ze instructie aan de kids, ze heeft haar eerste spinles gegegven en ze kan ook nog eens heel goed vilten.

Kortom we hadden het heel erg druk.
Ondertussen werden er verse vachten aangevoerd, we verwerkten de verse wol, met name Anda was daar een snelle kei in en we werden ondertussen 'gepamperd' door de stagiares van de Strubbert. Koffie, thee, frisdrank en heel veel lekkers werd ons steeds aangeboden en we zijn vast een paar kilootjes aangekomen....

Wij voelden ons zo gewenst, zó speciaal om deel te nemen aan een dergelijke wolactiviteit, kortom het was super!!!!
Ik was al een beetje 'familie' van de Strubbert, maar ook de andere 'wilde woldames' zijn dat zeker nu ook geworden.

We hebben ontzettend leuke mensen ontmoet, tijdens onze wolactiviteiten, maar ook met de mensen van de Strubbert hebben we banden gelged of aangehaald.

Ik ben ontzettend blij met 'mijn vrouwen'....
Zonder hen was het nooit zo goed geworden.
Lieve Anda, Marianne, Marije en Ria, jullie zijn echte kanjers!!!!!!!!!!!!!



dinsdag 22 mei 2012

Zwartblesschaap


Ter voorbereiding op de "we gaan wild met wol" pinksterdagen op de Strubbert in Laren (Gelderland), ben ik al een hele week aan het wolwassen en spinnen.
Ik moet toch een beginnetje hebben om mee te weven en te breien en haken aldaar.
Het weer werkt gelukkig heel erg mee en de wol droogt als een tierelier op de drooginstallatie buiten.
Nou ja drooginstallatie is weer een heel erg overdreven woord, het is eigenlijk een oud konijnenhok met een extra ren die bovenop het hok staat. De ren is gefabriekt van voliéregaas en dat heeft precies de juiste afmetingen om de wind er lekker door te laten wapperen en de wol vliegt door de constructie niet weg.
Zoals gezegd, het droogt allemaal lekker snel en mijn opa zou zeggen "d'r zit een hoop sikketief in de lucht".
Mijn grootvader was ooit huisschilder en in vroeger tijden mengde men de verf deels zelf.
'Siccatief' is overigens een hulpmiddel wat ervoor zorgt dat vooral olieverf sneller droogt.
Weer wat geleerd!

De wolwas dus, want daar had ik het over...
Daar heb ik al eens uitgebreid een stukje over geschreven. Dat kan ik achterwege laten.
Maar nu nog wat over oude wol. Men denkt altijd dat je wol niet zo heel lang kunt bewaren.
Maar dat is een beetje een fabeltje.
Mits goed verpakt en goed opgeslagen kan het best zo zijn dat een uitgezochte vacht een jaar kan blijven liggen totdat u het verder gaat verwerken.
Doe dat niet in jute zakken, uiennetten of welk ander luchtdoorlatende verpakking dan ook.
Het is vragen om de mot.
U zoekt de wol goed uit, vriest het in (ja in de diepvriezer) voor een dag of tien. Dan laat u het weer goed drogen in de buitenlucht en u verpakt het in stevige plastic zakken.

Ik dook de wolvoorraad in en vond nog een zak met wol van het Zwartblesschaap.
Ha, dat was weer een meevallertje.

Een mooi portret van een volwassen Zwartblesschaap ziet u hierboven.
Het lammetje van dit ras hieronder.


Zeg nu zelf, het is een lollig ding.
Diepzwart en de aftekening is helemaal leuk.

Het Zwartblesschaap schijnt ontstaan te zijn vanuit selectie van de Schoonebeker schapen en heeft ook wat eigenschappen van dit ras geërfd.
De wol bijvoorbeeld is stug. Zeker als het dier wat ouder wordt dan heb je te maken met prikkerige wol.
Maar het heeft een veel kortere vezel dan de wol van heideschapen zoals de Schoonebekers.
De vacht is meer aaneengesloten en heeft niet van die plukken.
Als u het gaat kaarden valt het op dat de vezel dicht is en wat lastig kaardt.
Dat gaf geen nood want ik wilde juist hele dikke draden spinnen.
Eenmaal gesponnen, met dikke bobbels erin, is de kleur wat dieper donkerbruin dan het zich in eerste instantie liet aanzien.
Het is eigenlijk een hele mooie draad geworden met veel expressie en de draden gaan het zeker goed doen in het wild-weef project op de Strubbert.

Het Zwartblesschaap heeft dus best mooie wol.
En heeft u een weitje over en wilt u een redelijk onderhoudsarm dier in de wei?
Dan is dit ras wellicht een juiste keuze.
Ze lammeren makkelijk af, zijn goede moeders en ze zien er ook nog eens leuk uit.

Heeft u zin om langs te komen op de Strubbert?
Wij zijn er aanstaande zondag en maandag.
U kunt uw spinnewiel meenemen, of uw breipennen, haakpennen of u kunt meehelpen met het weven of vilten.
Voor het luttele bedrag van €3,50 per persoon heeft u een geweldig dagje uit met de kinderen, kleinkinderen of wie dan ook.

zondag 20 mei 2012

"La la la, wat zullen we eten????"

Bij het lezen van de titel van dit stukje moet u eigenlijk een wijsje zingen...
Nu voorziet het blogger-dashboard-menu niet in muzieknoten, he da's nu jammer.
Maar er was altijd zo'n onderdeeltje op de radio over de groenteman die dagelijks een receptje gaf over wat de pot kon schaffen voor de avondmaaltijd.

Ter voorbereiding op de herfstmaaltijd heb ik vandaag van mijn schoonzus planten gekregen van twee pompoensoorten.

Allereerst de "Uchiki Kuri". U weet wel zo'n typische oranje pompoensoort.

Het dingetje staat ferm te groeien in een potje en wordt morgen bij goed weer uitgeplant in de volle grond.
Evenals zijn soortgenoot, ook een pompoentje maar dan wat kleiner van formaat.
De "Jack-be-Little, wat een naam....
Hieronder ziet u hem in volle glorie.


Hij schijnt het ook erg leuk te doen in bloemstukken.
Ach waar google al niet goed voor is. Je steekt er nog eens iets van op.
"Jack" is als plantje in het potje nog wat kleiner dan zijn grote broer.
Nu maar hopen dat ze het gaan redden in de volle grond.
Een beetje extra schapenmest en wat compost moet de groei gaan bespoedigen.
Pompoenen zijn dol op een stevige maaltijd en aan die wensen ga ik dan ook maar tegemoet komen.

Maar schoonzus Angelique had in de vensterbank nog meer lekkers in spé staan.
Ik kreeg een komkommerplantje mee en een "lemon-cucumber".
Ik had er nog nooit van gehoord en de plaatjes op het internet zien er erg 'zurig' uit.
Maar bij nadere bestudering van de teksten blijkt dat de citroen komkommer juist erg lekker, zoetig en 'cripsy' is.


Zeg nu zelf, het ding ziet er niet uit... U zou er geen komkommer in herkennen.

Inmiddels staan de komkommer-peuters al in de kas.
De ingenieuze sproeiinstallatie staat ook aan.
Helemaal zelf en handgemaakt door de hereboer des huizes en gefabriekt van een aantal buizen en sproeiertjes.
Tuinslang eraan en even de kraan openzetten. Natuurlijk moet ik die niet vergeten dicht te draaien....
Want 'komkommmers moet je eraan gieten', maar teveel water is natuurlijk ook weer funest.

Al tuinierend heb ik zo mijn overpeinzingen...
Wat is er nu leuk aan schoffelen, harken, bukken, wieden, opruimen en bezemen?
Eerlijk gezegd als ik er mee bezig ben heb ik de behoefte om al die gereedschappen aan de wilgen te hangen.
Maar, als ik weer een stuk onkruidvrij heb gemaakt, de moestuin is schoon en er staan verse planten in, dan overkomt me een onuitsprekelijk genoegen van voldoening.
Ik kijk uit op een schone tuin, en overzie alles en mijn oog reikt dan over de heg.
De schapen lopen lekker te grazen en in de verte zie ik de bosrand.
De zon zakt een beetje weg in de avond en het ruikt zo lekker.
Ik ben tevreden en zie in de toekomst mijn eerste komkommers al verdwijnen in een salade of verwerkt tot tzatziki.

Hier het recept:
Schil een komkommer
Maak hem fijn met behulp van de keukenmachine (middelfijne rasp), een handrasp kan natuurlijk ook.
Neem een half bakje griekse yoghurt (10% vet) en vermeng dit met vier uitgeknepen tenen knoflook, een beetje dille het liefste vers, wat zout en zwarte peper uit de pepermolen.
Laat de geraspte komkommer en half uur uitlekken.
Vermeng de komkomerrasp met het yoghurtmengsel en laat het minstens een half uurtje in de koelkast staan om de smaken goed te laten mengen.

Eet het bijvoorbeeld met aardappels uit de oven.
BBQ vlees en aardbeien als toetje.

zaterdag 12 mei 2012

Kraampakket (voor schapen)

Tja het zal je maar gebeuren. Je koopt een overjarige ooi en je weet niet of ze wel of niet drachtig is.
Dat overkwam een aardige mevrouw die me vanavond belde.
Ze is helemaal in haar nopjes met de Wensleydale Longwool ooi die vorig jaar nog een ramlammetje het levenslicht heeft doen zien.
Bij de verkoop werd er gezegd dat de ooi wel bij de ram had gelopen maar of ze nu drachtig is?
In de maanden januaris en februari had de ooi nog gezelschap gehad van de rammen.

Van uiervorming was nog niets te zien.
Ik zie u denken "wat is dat?".
Ik ga het u even uitleggen.
Een ooi (vrouwtjesschaap) heeft een uier, die is zo plat als een dubbeltje als ze niet drachtig (dat is zwanger) is.
Al die extra ballast is volstrekt onnodig in de rest van het jaar dus een ooi loopt niet met haar boezem te koop.
Rammen vallen blijkbaar niet op een cup dubbel D. Ze worden er niet warm of koud van.
Maar aan het einde van de dracht, of soms iets eerder, dan zie je opeens een uier in wording.
Dat kan enige dagen duren, de uier groeit steeds maar door, maar je ziet soms ook dat de uier in één keer 'volschiet'.
Opeens is er een volwassen uier te zien en soms komt er al een beetje melk uit.
Overigens, de draagtijd van een ooi is ongeveer vijf maanden.

Is de uier aanwezig, dan ben je er bijna altijd zeker van dat je je moet voorbereiden op de geboorte van één of meer lammetjes.
Nog een aanwijzing voor een naderende geboorte is het invallen van de flanken van de ooi.
Het schaap ziet er verder goed uit, maar aan de achterkant lijkt het hele zaakje één doffe ellende.

Hoe ziet een kraampakket voor een ooi er uit?

Allereerst, koop een flacon glijmiddel.

Ik hoop het niet voor u, maar soms moet er geboortehulp worden gegeven.
Dan is het voor de ooi wel zo prettig als u gebruik maakt van glijmiddel als u bij haar 'naar binnen' moet.

De ooi heeft u opgestald op een tochtvrij en regenvrije plaats.
Stro is een goed kraammatras.
Spaar oude handdoeken, als u lammetjes op weg moet helpen in dit leven en de moeder doet dit onvoldoende dan moeten de kleintjes stevig worden drooggewreven.
De gebruikte handdoeken wast u later in de wasmachine op een kookprogramma.

Het is handig als u een warmtelamp bij de hand heeft met een verlengsnoer.
Soms hebben de lammetjes, zeker als het meerlingen zijn, een beetje extra warmte nodig de eerste dagen.
Alle energie moet gaan zitten in groei en niet in het zichzelf warmhouden.
Hieronder ziet u het armatuur van een warmtelamp, er hoort ook nog zo'n rode lamp in.

Na de geboorte moeten de lammetjes snel de tepel weten te vinden.
Het kan heel handig zijn om voor de geboorte de overtollige wol rondom de tepels en aan de flanken weg te knippen.
Je zal het maar meemaken als lammetje dat je door een gordijn van wol en lokken je weg moet zoeken naar de biest.

"Biest", wat is dat?
Dat is het eerste spul wat uit de uier komt. Het is heel erg eiwitrijk en absoluut noodzakelijk voor een goede start van de kleintjes.
Let dus goed op of alle lammetjes de tepel kunnen vinden en ook drinken.
Bij meer dan twee lammetjes is er vaak een probleem. Er zijn namelijk maar twee tepels!
Het lammetje met het laagste geboortegewicht is dan vaak de klos.
Hij of zij kan het wel schudden, de biest is of al op, of hij of zij wordt steeds onder de voet gelopen door zijn broertje of zusje.
Hoe lost u dit op? Met oplosbiest!

U lost dit op volgens de raadgevingen op de verpakking.
Vervolgens doet u dit in een speciaal lammerflesje met speen.
U pakt het lammetje en gaat het flesje geven.
Het is meestal zo dat een hele oplossing te veel in één keer is.
Zet het flesje met oplosbiest weg in de koelkast en warm de fles later weer op in een maatbeker met heet water.
Controleer dan de temperatuur van de biest. U weet het vast nog wel, pas de 'binnenkantpolstemperatuurmethode' toe, precies zoals u dit weleens heeft gedaan bij het geven van een fles aan een baby.

Lammetjes moeten snel zelfstandig op hun pootjes staan en bij de moeder gaan drinken.
Ook na de eerste (oplos) biest.
Gaat dat niet goed, dan gaat u de biest vervangen door lammermelk.
Een goede leverancier van schapenbenodigdheden, verkoopt ook poedermelk voor schapen per kilo.
Koop op voorhand dus een kilo en verpak het goed.

De moeder moet u ook lekker verwennen!
Veel schapenbrok van goede kwaliteit.
Kuilvoer, een appeltje of twee, rauwe stukjes aardappel zonder schil, bietenpulp geweld, witlofblad, takken van de vlier of van de wilg met blad en een mineralenemmer.
En natuurlijk veel vers water!

Bij twijfel over het aflammeren en de periode erna is het goed om een deskundig veearts te bellen.

Alle genoemde artikelen moet u beslist in huis hebben.
Onder het motto "beter mee dan om verlegen".









donderdag 10 mei 2012

Van een Zeeuwse knoop naar een Zeeuwse draad

Enige tijd geleden schreef ik een stukje over de "Zeeuwse knoop" , u weet wel het is én een vaste plant en ook nog eens een sieraad.
Al speurend op het wereldwijde web, kwam ik een andere blogschrijfster tegen, ja die zijn er veel en ik werd helemaal dol op haar gehaakte dieren.

Wilma, de maakster van dit alles, ze haakt zich vast een slag in de rondte want ze maakt ook sieraden en vazen, woont in Zeeland. Blijkbaar een inspirerende omgeving om helemaal "los" te gaan met de haakpen en met de katoenen draadjes.

Ter investering, ik ben namelijk gek op beestachtig gezelschap in mijn werkruimte, verordonneerde ik per e-mail een paardje en een aap. Wilma schreef per mail fluks terug, aap en paard werden "vers" gemaakt voor mij.
Ik hoefde echter niet langer te wachten dan een weekje.
Keurig verpakt en voorzien van heuse labeltjes arriveerden ze hier ten huize.
Ze staan nu op een plekje naast de radio, gebroederlijk naast elkaar en nemen iedere dag het wereldnieuws tot zich.

TATATADAAAA, hier zijn ze dan,

De AAP,


Let u eens op de kekke klompjes, een gaaf extraatje wat deze aap echt 'schwung' geeft.

En dan hier het PAARD,


Het is een echt lefgozertje met zijn halsdoekje en de frivole streepjes in zijn vacht.

Alle hulde voor Wilma die een heel eigen stijl heeft ontwikkeld in het maken en haken van haar dieren, sieraden en meer.
U kunt haar vinden op ( de link werkt weer eens niet...) of anders even op google zoeken naar WILLEWOPSIE.

Ga nu niet de maaksels klakkeloos kopiëren, het heeft ook geen zin, want Wilma heeft haar ziel en zaligheid gelegd in het ontwikkelen van haar haaksels. En zo mooi als zij, zeg nu zelf, dat is met geen (haak-)pen na te maken.
En voor een luttel bedrag komen de haalsels bij u thuis. Als u zelf wilt haken, creeër dan iets in uw eigen stijl...
Iedereen heeft namelijk verborgen talenten en met een beetje inspanning komt dat vanzelf tot volle wasdom.

De foto's van het paardje en de aap heb ik even gekopieërd vanaf de website van Wilma.
Ik kan ze namelijk niet mooier op de kiek zetten.

vrijdag 4 mei 2012

Veranderende vachten

Wol is een natuurproduct!
Dat weet u natuurlijk wel, maar ik wil er graag nog een beetje extra over uitleggen.

Stelt u zich eens voor dat u een hele winter alleen maar junkfood eet en u doet dit ook de eerste maanden van de lente.
Wat is het resultaat? U heeft een waardeloze haardos, dof, gespleten punten, en uw haar glanst voor geen meter.
U kunt een haarkuurtje nemen, maar dat is een lapmiddel. Het geeft maar even het glans-effect.

Bij de schapen is het al niet anders.
Zo door de wintermaanden heen voeren we perfect kuilvoer, kilo's schapenbrok per dag en we voorzien de dieren van allerlei extraatjes. Appels, aardappelschillen, oud brood en groene overblijfsels van het voorbereiden van onze maaltijd. Ja schapen zijn lekkerbekken!
We laten zelfs de schapen grazen in onze achtertuin, de bessenstruiken en appelbomen kunnen er nog van meepraten.

De wintermaanden maken plaats voor de vroege lente.
We hopen dan maar op redelijke temperaturen en af en toe een malse regenbui.
Dan groeit het gras zo fijn en worden er suikers aangemaakt in het gras, natuurlijk ook de nodige mineralen.
Die kunnen we ook verstrekken middels mineralenemmers, dat doen we dan ook, maar de natuur, daar kan niets tegenop.

Zo kwamen we er achter dat het ene jaar de vachten van een veel betere kwaliteit zijn dan in een ander jaar.
Hier ziet u een plaatje van een perfecte vacht van het Wensleydale Longwool schaap.


Ja dat is wel een hele mooie!
Het is er eentje van een schaap wat voor de eerste maal geschoren wordt.
Of in vaktermen een 'enterschaap'.
In goede jaren hebben we ook dergelijke vachten.

Tot vorig jaar....
We hadden opeens vachten met veel minder krul, minder glans en het was meer wol dan krul of zo u wilt lok.
Het zag er onder andere zo uit:

En dan schets ik nu een heel slecht deel van een vachtje.
Hoe kon dit nu gebeuren?
Hadden we iets anders en minder goed gedaan dan de jaren ervoor?
Het werd nog raadselachtiger toen we de vachten binnenkregen van de collega fokkers waarmee we samen zaken doen.
De kwaliteit was nét zo als die van van onze eigen dieren.

Puzzelen en nadenken...
Hoe kwam dit nu?
Bij de mohair van de angorageiten was het zelfde euvel te merken.
Maar we zijn er uit.
Het komt door de droogte in het voorjaar van 2011.
Een schaap kan lang met junkfood, maar dan moet er wel een periode tegenover staan die het dier in staat slelt om snel te herstellen. Dat doet een schaap met vers gras van perfecte kwaliteit.
In het vroege voorjaar groeit de vacht in lengte en wordt de glans bepaald.
De suikers/ koolhydraten in het gras zorgen voor een goede wol.
Als er geen regen valt, dan is het gras uitermate slecht.
De lengte van de lok neemt dan ook af en het is opeens een totaal andere vacht geworden dan het jaar ervoor.
Opeens zien we dan ook veel meer donkergekleurde uiteinden van de lokken.


Het ligt dus echt aan de natuur en de weergoden, we zijn dan ook blij met de regen van de afgelopen periode.
De vachten lijken er nu wat beter uit te zien dan vorig jaar.
Als de scheerder komt en de dieren uit hun jas gaan, da weten we meer.

De natuur, het blijft een fenomeen.