Hieper de piep hoera!!!!

Dano, de zoon van Phoebe en Shadow is vandaag zes jaar geworden!
Oh wat gaat de tijd snel.
Je ziet hem hier vooraan op de foto, de tweede hond die je ziet is Arrigo, zijn zoon.

Inmiddels hebben zowel Dano als Arrigo al nakomelingen.
We zijn supertrots op deze toppers.
En blij met zo'n gedreven baas als Wendy.

Kou(-)kleumen.

Mooi woord eigenlijk "kleumen". Wie het hoort, rilt al een beetje en neemt een ietwat ineengedoken houding aan om maar niets van de lichaamswarmte te verliezen.

Als je goed kijkt in de natuur, dan zie je dat ook planten dat doen.
In mijn tuin staan de hortensias's te "kleumen". Hun bladeren hangen ineengedoken aan de struiken. Ach ik zou er bijna een jasje voor gaan breien!

De schapen hebben gelukkig een stalletje in de vorm van een oude zogenaamde "melkdoorloopwagen". Het ding valt bijna uit elkaar, maar het biedt nog steeds beschutting.

We zijn al druk aan het bijvoeren. Er gaan alweer pakken kuilvoer doorheen en heel wat zakken schapenbrok. Het wordt weer een dure winter.....
De voerprijzen zijn alweer opgeslagen. Het was te verwachten na dit slechte oogstjaar. Dus stro, kuilvoer, brok en hooi zijn fors duurder geworden.
Maar dat mag de winterpret niet drukken, we genieten van het mooie winterse weer.
Het is wel koud, maar als de schapen goed gevoed zijn, voelt dat ook weer lekker.

"Logo-ooi" (en anderen) in de pen en erbuiten

Deze foto vond ik op de hyves van Wendy.
Wendy is de baas van Dano en Dano is weer een zoon van Phoebe.

"Logo-ooi" staat hier in de "pen", wat een hokje is om schapen in op te vangen.
Eén van de opdrachten voor een echte schapendrijfhond is om alle schapen in de pen te verzamelen. Dano oftewel Daantje is hier erg goed in!! "Logo-ooi" is het dier wat iedereen ziet als zij of hij de website van Kleiendraad aanklikt.

"Logo-ooi" levert de ultieme Swifter Longwool wol. Nu heeft ze de vracht wol nog nodig om de winter door te komen. We moeten nog een half jaartje wachten op de nieuwe lading krullen!

Brrrr..... maar wel mooi!

Ik moet nog een beetje wennen aan de kou.
Koning Winter is al weer vroeg in het land en vorig jaar was dit al niet anders.
Hier in het noord-oosten van het land zijn we er al wel aan gewend, maar het is toch altijd weer even omschakelen.

De hemden worden uit de ladekast gehaald, de "wantschoenen" uit het speciale mandje met winteraccesoires en de straalkachel gaat weer aan, uren voordat ik in mijn bed kruip.
De elektrieke deken staat overigens op standje twee, de heetste stand.
Onze slaapkamer is namelijk een ongeisoleerde ruimte die eigenlijk op de "deel" is gebouwd. Koud...... Maar het schijnt bijzonder gezond te zijn. Nou daar houd ik mij dan maar aan vast.

Hond Pat, die altijd in de slaapkamer wil slapen, houdt het voor gezien.
Hij wil comfortabel in de huiskamer op de bank liggen. Ik kan hem geen ongelijk geven.
Hij verkiest de warme ruimte boven mijn gezelschap. Ach ontrouw, ik kan er mee leven.

Iedere dag maaak ik een wandeling met mijn zeven viervoeters door het bos.
Het Drent-Fries wold is nu een plaatje! Alles is bevroren en ziet er meer dan sprookjesachtig uit.
Het rare is dat ik bijna niemand tegenkom op mijn dagelijkse boswandelingen.
Ach mensen, neem toch een hond en ga de bossen en de natuur verkennen, u ziet zo veel moois! Daar kan geen ansichtkaart tegen op!!

Spindag in Dwingeloo

Twintig vrouwen en heel veel verschillende spinnewielen kwamen vandaag samen in Dwingeloo.
In de sfeervolle gezelligheid van Grand-Café "De Brink" draaiden de wielen er werden er heel veel tips en ervaringen uitgewisseld.

Het was heel erg leuk en de sfeer was goed.

Mevrouw Astrid, die het had georganiseerd, bleek ik bij nader inzicht al te kennen.
Ik heb namelijk een Louët S10 bij haar gekocht toen ze dit wiel inruilde voor een nieuw type Louët.

Twee klanten van Kleiendraad zag ik ook. Dat was een prettig weerzien.

Iedereen heeft zo zijn, of beter gezegd, haar voorkeur voor merk en type spinnewiel.
Van hele oude modellen, bijna antiek, tot de super hightech wielen die vaak inklapbaar zijn. Hierboven zie je er een aantal.

Astrid, heel erg bedankt voor het organiseren en we hopen op een vervolg van deze zeer succesvole dag.

Kerstkriebels......

Hier ter plaatse rijden er auto's, vrachtwagens en tractoren, af en aan met vers gekapte dennebomen mét en zonder kluit.
De Sint moet zijn verjaardag nog vieren, maar de kersttijd komt er onherroepelijk wel aan.

Twee maanden geleden ben ik al begonnen met de voorbereidingen.
Eerst wilde ik met de aal- en zwartebessen jam maken en in leuke mini-potjes met een schattig afdekstofje stoppen. Zo kon ik mijn klanten een persoonlijk cadeautje geven in de kersttijd.
Maar na een middag te hebben gedaan over het ontdoen van driekwart bessenstruik, gaf ik de moed op en er de brui aan.
Dat werd toch iets te bewerkelijk.
De vogels hebben een geweldig maal gehad en kunnen de winter vast goed doorkomen met een super vitamine-C stoot.

Maar ik wilde toch iets doen. Dan komt het nadenken, van ruwe wol wordt je vies, een probaat middel is dan zeep! En met zeep worden je handen dan weer lekker fris en schoon.

Het internet leverde weer een fijn adresje op. Mevrouw Patricia van "Sfeerzeepjes" zoek dit maar op, op Google, maakt op bestelling alles wat je wilt.
Dus leuke items opgezocht en twee geurtjes uitgezocht.
Twee weken later had ik alle zeep in huis. Keurig verpakt. Hulde voor de service.

Bloemistenfolie, lint en klokjes doen de rest.
Nu maar hopen dat de klanten van Kleiendraad het ook leuk vinden!!

Orford Ness en de Wensleydale's aldaar

"Missie" is een nieuw en veel gebruikt woord in management taal...
Nu heb ik een hekel aan dit soort woorden, maar onze reis naar Engeland, was deels ook een missie. We wilden kennis maken met fokkers van bijzondere schapenrassen.
Tegenwoordig is alles via het internet een stukje gemakkelijker geworden.
Je typt een woord in op "google" en je krijgt "hits".
Eén van die hits bracht ons in contact met Tracy Ranger,een fokker van "ons" ras.
We zochten per e-mail contact en werden van harte uitgenodigd om langs te komen.

Tracy en haar "flock" oftewel kudde, bevinden zich in Suffolk. En wel op een wondermooie lokatie. Vlak aan zee en als je verder het smalle weggetje af zou rijden, dan beland je in de plomp!

Orford (Ness) was nog wel te vinden op de kaart, het plaatsje heeft ook een middeleeuws kasteel wat je kunt bezoeken, maar Gedgrave, de plek waar Tracy woont, staat niet op de doorsnee grotere wegenatlas. Onze "navigator" Tom, bleek echter wel de lokatie te kennen.
Maar dan is het toch nog even zoeken. Gelukkig zit Engeland vol met behulpzame mensen en kwamen we aan bij Tracy en haar familie.

We werden warm onthaald en konden haar het hemd van het lijf vragen. We zagen een groot deel van haar tachtig Wensleydale's en haar bijzondere geiten.
Het werd een bijzondere middag. We leerden weer veel en als we straks een nieuwe ram nodig hebben, dan weten we waar hem moeten halen.

Engeland, Framlingham en Lavenham

Het is alweer een maand geleden dat we terug keerden uit Engeland.
Door allerlei omstandigheden kwam ik onvoldoende toe aan het schrijven over de vakantie. En ik had u nog wel zo beloofd om u er eens flink mee te gaan vervelen...
Vakantieverhalen van anderen zijn vaak stomvervelend. Het is net zoiets als eindeloos dia's kijken van een vakantie waar je zelf geen deelgenoot van was.
Maar ik ga toch proberen om er iets leuks van te maken.

Als je de nachtboot neemt vanuit Hoek van Holland, dan sta je de volgende ochtend om kwart over zes, engelse tijd, al op de kade en rijdt je opeens links. Dat is niks eng, het gaat eigenlijk vanzelf. Ja ik heb makkelijk praten, mijn E. zit achter het stuur. Hij vindt het spannend! Eerlijk gezegd moet ik er zelf af en toe even bij slikken, want de hele drukke rotonde's zijn best wel griezelig...
Hoe keurig de engelsen ook lijken te zijn, op de weg zijn het heel andere mensen.
Hun voorkomendheid laten ze compleet varen!

Het was nog bijna donker toen we de eerste kilometers links reden.
Het landschap werd allengs fraaier, ik dacht altijd dat Suffolk een beetje "suf" en saai was, maar ik kwam bedrogen uit. Kalme heuvels, rustig boerenland. Het was een beetje nevelig, met af en toe wat licht door de nevel.
Wat moesten we doen met alle tijd... We konden nog niet in ons geboekte huis terecht.
Nu heeft Engeland een prachtige attractie in de vorm van megagrote supermarkten.
Alles is er te krijgen en heel veel is vers. Heel ideaal voor mensen die graag koken. En dat doen we op vakantie nu eenmaal met overgave.
Dus we stouwden een kar vol met proviand voor het weekend.

Maar na een uurtje heb je het wel gezien.
We reden via B-weggetjes naar ons huis, om te zien waar het was. Een slaperig dorpje. Het huis was nog niet beschikbaar, dus over naar plan B.
De kaart bood uitkomst en we gingen naar het aanpalende stadje, Framlingham.
Op het moment dat we daar aankwamen, brak de zon door.
Er was mzuiek op straat, een marktje en een kasteel!!!
We zijn dol op kastelen en we parkeerden de auto.
We werden welkom geheten door een team van vrijwilligers van de British Heritage.
Een instantie die zich bezig houdt met het in stamd houden van oude huizen, kastelen en ruïne's. Engelsen koesteren hun geschiedenis en een ieder wordt van harte uitgenodigd om er kennis van te nemen. Zo werden wij ook met open armen ontvangen.
Tjeetje, Hollanders, dat zagen ze niet vaak.

Het kasteel van Framlingham is eigenlijk een soort van veredelde ruïne.
De buitenkant staat er mooi bij, maar alles wat het ooit was is er niet meer.
Maar er is een exporuimte, die erg de moeite waard is.
Het kasteel van Framlingham was ooit het huis van Mary, de dochter van Henry de achtste. Als je in Engeland bent struikel je over Henry the eight. Een roemruchte konig, zes keer getrouwd en een deel van zijn vrouwen heeft hij laten onthoofden.
Het "beheaden" gold destijds overigens als een milde dood!Zeker als je een goede beul had.

Na verloop van tijd werd het kasteel een verblijfplaats voor minder bedeelden.
De vrouwen leerden er spinnen. Dat spinnen gebeurde op wielen die met de hand werden aangedreven. Het wiel was groot dat is hier op de foto's goed te zien.
De wol uit die tijd was nog niet zo fijn en zacht, de schapenrassen werden pas veel later in de tijd aangepast en de wolkwaliteit werd beter.
Dus iedereen liep rond in prikkkende kledij.

Het graafschap Suffolk is rijk geworden door de wolhandel. Alle grote wolhandelaren lieten optrekjes bouwen die er niet om liegen.
In Lavenham, een plaatsje wat op één van de volgende dagen bezochten, werden we weer geconfronteerd met de wolhandel.
In de Lavenham Guildhall is er een kleine expositie te zien van oude spinattributen.
Je ziet op de onderste foto weer zo'n fraai exemplaar van een handaangedreven wiel.
Op de voorgrond zie je een zogenaamde "niddy noddy" oftewel handhaspel.

Een spindag in Dwingeloo

Van mevrouw Astrid de Graaf kreeg ik een uitnodiging om mee te doen aan een leuke spindag in onze provincie.
Astrid initieerde dit en zocht en zoekt contact met alle spinmensen die mee willen doen aan zo'n bijzondere ontmoeting van alle spinverslaafden.
Graag doe ik ook nog een duit in het zakje door een ieder te wijzen op dit leuke initiatief.

Het wordt op vrijdag 26 november gehouden in Grand Café
"De Brink" te Dwingeloo. Dit Grand Café zie je hier op de foto met op de achtergrond de kenmerkende "siepeltoren" (toren in de vorm van een ui) van de kerk te Dwingeloo. "Siepel" is overigens het drentse woord voor ui.

Het begint om tien uur 's ochtends en duurt tot vier uur 's middags.
De kosten bedragen € 18,50 en dit is inclusief zaalhuur, consumpties
( koffie of thee) 's ochtends en 's middags en een pannekoek tussen de middag.

Meld je aan voor dit leuke evenement, dit kan bij Astrid de Graaf.
Alle verdere informatie en het e-mailadres van mevrouw Astrid de Graaf, kun je vinden op www.kleiendraad.nl bij "agenda".

Trots 2, Bink en B.

Vandaag kreeg ik een mailtje van D., een vriendin van de baas van Bink.
Wie is ook alweer Bink??? Bink is een pupje, nou ja hij is alweer bijna een jaar, van Kate en Mack.

Bink zie je hier op de foto, als pupje samen met B. Een heel gelukkig span.
Bink ontwikkelde zich de afgelopen maanden tot een ondernemende en zeer slimme Border Collie.
Deze week was het dan zover. Een lang gekoesterde wens ging in vervulling. Bink ging samen met B. naar de schapen!!!!

Het geheel is vastgelegd op film en natuurlijk gepubliceerd op Youtube.
Je kunt de filmpjes zien als je zoekt naar "Teagan Chan van de Wolvenbergerweide bij de schapen".

Ik ben supertrots op B. en Bink die dit samen aan het doen zijn.

Bink is volgens de trainer een natuurtalent en na het zorgvukdig bekijken van de filmpjes kan ik dit alleen maar beamen.
Ik ben heel erg in mijn nopjes met Bink en met B.

Trots 1, een enthousiaste spincursiste!!

Soms ben ik best een beetje ( gepast) trots op mijn spincursisten.
Marjolein uit Amsterdam is daar een goed voorbeeld van.
Na het verliezen van haar baan besloot ze haar leven een andere wending te geven en zocht het in de creatieve hoek.

Het spinnen van wol was iets wat ze altijd al had willen leren en ze trok de stoute schoenen aan en zocht contact met mij.
We planden een datum en Marjolein leerde spinnen.
Ze had de smaak meteen al goed te pakken en is nu echt verslaafd aan het spinnewiel en wol.
Alle wolsoorten worden uitgeprobeerd en ze bekijkt schapen nu met heel andere ogen.

Marjolein verkent de "markt", bouwt een website en is druk bezig met het verkopen van haar producten. De Kamer van Koophandel bood ook nog eens effectieve cursussen voor beginnende ondernemers en Marjolein steekt ook daar heel wat kennis op.

Deze week gebeurde er een kleine ramp die vele spinners wel kennen.
"Klapbang" en je spinnewiel staat stil.... Het trapverbindingsstukje is dan afgebroken. Tja wat dan.... Ze belde in paniek op en we besproken de situatie.
Vandaag is ze gekomen en het spinnewiel is vakkundig gerepareerd.
Maar Marjolein heeft meteen maar een tweede "second hand" Louët S10 gekocht bij ons.
Tja als je zo spinverslaafd bent dan moet je een reservewiel hebben.

Voor alle prducten van Marjolein kun je kijken op www.puurlana.nl

Voor B. en haar naasten

Voor B. en iedereen om haar heen.

De wind blaast,
de tijd loopt door.
Het is al herfst,
de bladeren regenen op straat.
De takken raken leeg,
wachten op het nieuwe loof.
Morgen weer een dag,
minuten worden uren.
Zijn jas, je trekt hem aan.
Iets van hem,
zijn luchtje is nog net niet weg.
Waar is zijn stem, zijn voetstap, zijn lijf
Hij is in de tijd gebleven,
de tijd loopt door.
Het synchroon bestaan is er niet meer.



Heel veel sterkte voor iedereen. Vergeten doen we P. nooit.