Wol spinnen in kleur

Afgelopen donderdag kwamen er twee leuke dames voor de spincursus "kleur".

Toen het spinnen van wol in de jaren zeventig van de vorige eeuw, zo "hip" was, had men nog niet zoveel mogelijkheden als heden ten dage.
Men kon kiezen uit wol van een heideschaap ( brrrr priktruien) of de wol van het witte of blauwe texelse schaap.

Natuurlijk waren er fanaten die wegbermen afstruinden op zoek naar fluitekruid, boerenwormkruid of kilo's uienschillen verzamelden.
De wol werd dan geverfd op de plantaardige manier. Maar je bleef vaak in je keuze beperkt tot groene of gele wol. Het moet maar nét je kleurtje zijn.

Tegenwoordig heb je veel meer keuze.
En die keuze is enorm. Allereerst kunt u met de gekleurde merinowol die er bij Kleiendraad in 67 tinten is, heel goed uit de voeten.
Met behulp van de kaardemolen ( of als u geen kaardemolen heeft, de kaardeplankjes) kunt u naar hartelust wol mengen en mixen met weer andere vezelsoorten.
Voor glans en glim kunt u dan ook nog zijde of bamboe toevoegen.
Het resultaat ziet u op de onderste foto. Een mooi draadje wat lijkt op een boom met wat mos... Tja de inspiratie is overal te halen.
Ga wandelen en neem een camera mee, maak een kiek van datgene wat u mooi vindt en ga aan de hand van de foto kleuren mengen. Wedden dat het resultaat prachtig mooi wordt!

Een andere methode is het om en om spinnen van kleur en witte, bruine of grijze wol.
Het effect is minder "gemelangeerd" maar vaak ook erg mooi. En je hebt er geen kaardemolen of kaardeplankjes voor nodig.

Het werd een bijzonder leuke en gezellige dag.
Mevrouw Greet en mevrouw Anda hadden het naar hun zin en keerden huiswaarts met kleine strengetjes gekleurde wol.
De spinhobby heeft zo nog meer mogelijkheden gekregen en dat smaakt naar meer...

Verbindingsperikelen.....

Lieve mensen, ik was onthand, onmachtig en desperaat....
Vanaf vorige week woensdag kon ik via de e-mail en het internet, geen contact meer maken met de buitenwereld....
Wat ben ik toch afehankelijk geworden van de nieuwe media!

Er zit linksonder in mijn peeceescherm een icoontje, u kent het vast wel.
Twee beeldschermpjes met daarin een blauw pijltje wat aangeeft dat je verbinding met de buitenwereld intact is.
Helaas, daar kwam vorige week goed de klad in.
Het blauwe pijltje ontbrak!!!
Nu, dat komt wel vaker voor en dan doen we iets met de "instellingen".
We maken dan nieuwe "draadjes" met de buitenwereld.
Dat bleek opeens niet meer te werken.

Aan de overkant van de Smilder Hoofdvaart, was men met een kastje aan het werk.
Als argeloze internetgebruikers dachten we nog even dat ons probleem tijdelijk zou zijn.
Niet dus!

We zochten via de telefoon contact met de KPN.
Het is heel wonderlijk en hoe het kan vraag het me maar niet, maar zij kunnen u (en ons) precies vertellen waar het euvel zit.
Knap hoor! Maar wij hebben bij zoveel expertise altijd onze bedenkingen.
Vorig jaar hadden we ook al een dergelijk akkefietje.
Het zou "aan ons" liggen, of beter gezegd, aan onze aansluiting, maar het bleek een foutje van KPN te zijn.
Geconditioneerd als wij op onze beurt weer zijn, haddden we nu dan ook onze twijfel aan de diagnose van de KPN. Het werd in medische termen "een slecht nieuws gesprek".
(Ik overdrijf schromelijk, maar dat is voor het verhaal weer net iets leuker.)
Ons modem had nu echt en heel definitief de geest gegeven, het plastieke kastje met de inwendige hoogtechnische software, was gaan hemelen.....
Ja, ja dacht ik. Het zal wel, vorig jaar bleek het ook al aan hun "kastje" te liggen. Alle reden voor twijfel.

Een vriendelijke medewerker van de KPN, verzekerde ons dat de volgende dag het nieuwe modem per TNT (ooit een familielid van de KPN, die tijd heb ik nog meegemaakt) zou worden bezorgd.

De vrijdag passeerde... We zagen de TNT bus aan de overkant al rijden, het teken dat hij op zijn ronde geen pakket voor ons had.
Geen TNT busje aan deze kant van de vaart, geen vrolijke TNT knul en de moed zakte me in de schoenen.

Dat werd dus weer bellen met de KPN. "Ach wat vervelend voor u" en "wij gaan het modem nu versturen", luidde het relaas van een KPN mens.
Het werd mij zwaar te moede, mede door de opmerking dat het nog "wel enkele dagen kon gaan duren". Ja daar word je niet vrolijker door.
De stoom kwam me inmiddels uit de oren, ik wrong mij in de handen, ik wenste iedere KPN medewerker een kerst zonder pakket!

Zaterdagochtend stopte de TNT bus. Zoals ik al schreef, het is een leuke knul die de pakketten hier bezorgd. Nu kon ik hem wel zoenen. Dat heb ik maar niet gedaan ik kon zijn moeder wel zijn. Ik zou nog een slechte naam krijgen hier "op de streek".

Volgens E. moest het een fluitje van een cent zijn.
"Zo gepiept" klonk het vrolijk. Een beschrijving voor dombo's met dyslexie werd bijgeleverd.
Kleur op kleur moest met stekkertjes worden aangsloten. Een kind kan de was doen.
U raad het al en u voelt het al aan uw water....
Het werkte niet!
Het blauwe pijltje bij het icoontje van de internetverbinding, bleef hardnekkig ROOD.

Ik zag de spreekwoordelijke leeuwen en beren alweer op mijn pad.
Boze klanten. Dat ten eerste, het niet kunnen beantwoorden van mijn mail.
Het niet kunnen doen van de admisistratie, het is ten slotte ook weer belastingtijd.
Ik moest nog iets uitprinten voor de accountant.
Inmiddels had ik voor het slapen gaan, een hele dierentuin op mijn pad.
De roofdieren voerden de boventoon in mijn gedachten, het bleef niet bij leeuwen en beren.

Vanochtend heb ik dan ook Danny P. gebeld.
Hij is de "crack" op het gebied van computers, internet en mobiele telefoon.
Als beginnend ondernemer is hij zeer klantvriendelijk en onmisbaar.

Na tien minuten wist hij het euvel te verhelpen....
Het nieuwe modem werkt!
Ik kan weer mailen, internetten en administreren.

Danny, je bent een kanjer!

Lol met plastic schijfjes

Ons frisbee seizoen is nu echt van start gegaan....
Dat betekent dat we met een aantal honden helemaal uit ons dak gaan met de plastic schijfjes.

Ik kan u verzekeren dat er bijna niets leuker is dan een gemotiveerde hond, een handvol met frisbees en de hulp van de weergoden....

Op de eerste kiek ziet u Pat. Bijna elf jaar oud, maar een enthousiast frisbee vanger!

Op de tweede foto ziet u Seanan, hij heeft het ook ontdekt....
Voor ons een ontdekking dat ook deze hond helemaal dol is op de frisbeesport.
Zijn passie ligt nog in het "doodmaken" van het schijfje, maar dat trainen we er nog wel uit.

Foto nummer drie en vier laten onze Lucy zien...
Ze gaat aanstaande zondag op voor de "distance". Fingers crossed!!

Van wolvezels tot een (h)echte draad

Vandaag was de "kick-off" voor het nieuwe spincursusseizoen.
Spinnen is echt hartstikke hip en de aanmeldingen om een cursus te volgen, zorgen ervoor dat ik de cursusdagen al snel vol heb geboekt.

Het spannende is dat je als docent nooit weet wat je te wachten staat.
De cursisten op hun beurt weten dit natuurlijk ook niet dus met zijn allen springen we in het diepe van de ervaringen en het leren.
Ik leer van iedere cursist, ik schaaf altijd gaande weg het "onderwijzen" weer wat bij. Ik kijk naar mijn eigen onvolkomenheden en pas weer wat aan.
De cursisten steken hopelijk voldoende van mij op om verder te kunnen met wellicht een nieuwe hobby.
Kortom op zo'n dag maken we samen een "reis" ik in dingen die ik nog kan verbeteren en de cursusnemers weer in het leren wolspinnen.

Vandaag was een positieve dag.
De zon scheen, het was mooi weer en we hadden er allemaal zin in.
Goede zin is een eerste vereiste!

Mevrouw J. en mevrouw A. arriveerden beiden vlak na elkaar en we konden aan de koffie.
Mijn zelfgebakken cake was niet goed gerezen, eerste leerpuntje voor het nieuwe seizoen, ik moet mijn baktechniek verbeteren!
De cake smaakte er niet minder om!

We beginnen de dag altijd met het kaarden van wol. En passant kan ik meteen wat vertellen over goede en geschikte wol.
Het met de hand kaarden middels de kaardeplankjes is een heftig werkje!
Spierkracht, daar komt het op aan en niet teveel wol tussen de kaardplankjes stoppen, want dan wordt het helemaal een onmogelijk werk.

De kaardemolen komt vervolgens aan bod. Dat gaat al wat gemakkelijker!
Uiteraard heb ik op voorhand al wat wol gekaard en kan men daarmee straks aan de slag. Het werken met wol zo uit de pluk of vacht is voor beginners niet zo gemakkelijk.

Dan gaan we verder met de uitleg over het spinnewiel en de onderdelen ervan.
Ik zie dat het de cursisten soms al duizelt....
Het is ook wel erg veel informatie die ik over ze uitstort.

Na het "droog" trappen op het wiel, probeer het wiel maar eens rond te krijgen en steeds in dezelfde richting, gaan we echt aan de slag.
Het moet er nu echt van gaan komen.

Vandaag had ik te maken met twee natuurtalenten!
Na enkele minuten zag ik dat er, na uitleg van mijn kant, zowaar een heuse draad ontstond!!!
Oei, dan ben ik zo trots, niet op mezelf, maar wel op de cursisten die het zomaar doen. Het is net alsof je je kind voor het eerst fietsen leert en je spruit de eerste meters "los" fietst. U kent dit gevoel vast wel!

Als je je kind leert fietsen, is het van belang dat je je kind even loslaat....
Dat doe ik ook! Ik ga dan lunch maken.
De eerste tobberijen en moeilijkheden met de draad en het wiel heb ik hopelijk goed uitgelegd en de cursist moet zich even zien te redden. Dat levert vaak goede en nieuwe inzichten op bij de lesklanten.

Na de maaltijd gaan we weer verder. Opeens doemen er nieuwe problemen op...
Andere problemen doen zich voor, draadbreuk, te veel "twist", het draadje niet meer terug kunnen vinden op de spoel, kortom veel leerervaringen.

Halverwege de middag hadden deze twee dames al twee klossen redelijk volgesponnen.
Dan komt het "twijnen" aan de beurt, oftewel het samenvoegen van twee draden.
Dan heb je als je getwijnd hebt, opeens een heus garen!!

Hierboven ziet u de resultaten van een dag spinnen.
Heel mooi! Ik ben trots op de garentjes en ik heb een goed en positief gevoel over de dag.

Da dames gingen moe, maar voldaan naar huis.

"Ik zou je het liefste in een (doosje) lijstje willen doen..."

Onze "hof" fotografe, namelijk Liesbeth van den Hof, timmert als onderneemster goed aan de weg.
Naast haar werk als fotografe van dierenportretten (en de fotografie van keramiek voor Kleiendraad) is Liesbeth ook webwinkelonderneemster geworden.

Elk dier, lief mens, of bijzonder moment in het leven van mens en dier is een mooi lijstje waard. En wat is er logischer om naast de fotografie ook lijsten aan te gaan bieden. Kortom, een goede formule!!

Vandaag is www.lijstjes-enzo.nl online gegaan.

In de komende tijd worden de "virtuele winkelschappen en winkelplanken" hoogstwaarschijnlijk gevuld met nog meer aantrekkelijke artikelen.

De titel van dit logje verwijst naar een versje van de onsterfelijke Annie M.G. Schmidt.
Zoek het maar eens op op het internet, het is een mooi en alleszeggend gedichtje...

Soms heb je iets om naar uit te kijken....

"Wolmensen" bloggen zich een slag in de rondte.
Van de ene weblog kom je al snel op de andere weblog en zo kom je de hele wereld rond.
Een goedkope wereldreis ligt op je te wachten.
Je maakt het wel en wee mee van de lammetjestijd van sommige schapenfokkers.
De wondere wereld van de verfpan met plantaardige middelen om de wol te verven.
Het nieuwste garen van diverse spinners en nog veel meer.
En passant vertelt de schrijver of meestal de schrijfster, je van alles over het leven in soms verre uithoeken van de wereld. Heel leuk, het is een beetje "gluren bij de buren" maar dat mag, sterker nog de webloggers schrijven niet voor niets zo veel en vaak zo leuk.

En soms stuit ik als lezer, op iets waar ik heel blij van word.
In juni van dit jaar komt er een nieuw en zeer veelbelovend boek uit.
Het gaat over (wol) vezels, de bruikbaarheid ervan en het staat vol met prachtige foto's.

(Ik snap overigens nog steeds niet alle inns en outs van dit blogprogramma en kan dus geen links plaasten. Misschien dat iemand me op weg kan helpen???)

Mag ik hier een beetje reclame maken? Ja dat mag ik want ik denk dat dit boek een aanrader is voor al die wol en schapenmensen.
Dus in juni ga ik meteen bestellen en ik heb nu al volop voorpret.

Geluk oftewel Mazzel.......

Soms heb je van die dagen....
Ze beginnen en eindigen gewoonweg goed.
Een perfecte wandeling in het bos. Mooi weer, dus jas open en je lekker laten koesteren door het warme zonlicht.
Zes honden om je heen. Ze hebben het allemaal vreselijk naar het zin.
De baas zingt een deuntje, er is toch niemand in de buurt en ze heeft wel zin in een lolletje. Dus wel drie maal een potje frisbee!!

's Middags komt spinvriendin Anda. Leuk, ze gaat weer aan de spinnerij en we praten bij en hebben lol.
Ze is blij met een complete vacht Swifter kruising Texelaar. En ik ben blij met de vriendschap met Anda.

De telefoon ging, volkomen onverwacht belde Willeke, de eigenaresse van Mazzel.
Mazzel is een pup uit het eerste nest van Kate en Pat.
En Mazzel doet zijn naam eer aan. Hij is een "lucky boy".
Hij woont in een tópgezin met leuke kinderen en dito bazen.

Gek genoeg heb ik de afgelopen week aan Mazzel gedacht en aan zijn gezin en aan Willeke. Zij maakt namelijk prachtige schilderijen....
Ik stond voor een lege muur en dacht aan het werk van Willeke.
Toeval??? Ik weet het niet.
Willeke zei dat ze juist op de sterfdag van Mór zo aan ons heeft gedacht.
Ze wist niets van het ziekzijn van Mór, maar haar gedachten waren opeens bij ons.

We hadden al jaren geen contact meer, het verwaterde wat.
Zo gaat dat in een mensenleven.
Dat nu juist de "draadjes" zo worden aangehaald, is frappant.

Mazzel komt logeren! Ik kijk er nu al naar uit, ik heb iets met dit hondje.
U raadt het al, "draadjes"!!!!!

Zo ziek als een hond (of twee honden)

Het lijkt erop dat we in een periode van ziekte zitten met de honden.
Na Mór's ziekte en overlijden, zijn we nu in een periode beland waarin de keukenrollen en de dweil paraat staan.
Zowel Jolee als Lucy zijn "aan de kots".
Lucy al een paar dagen lang en vanmiddag is heeft ze eventjes de dierenarts bezocht om een prikje te halen tegen de misselijkheid.
Jolee is vanavond begonnen met het omkeren van haar maag....

We denken dat we de aanleiding wel weten.
Sedert een aantal dagen is onze achterbuurboer weer begonnen met het uitrijden van de geitenmest.
Mensen, de lucht is onbeschrijfelijk.... Het trekt door het hele huis heen.
Ook de buren klagen steen en been. Ik ben zowaar blij met de hoosbui die hier vanavond is losgebarsten.

Die poep heeft voor Jolee en Lucy, een geweldige aantrekkingskracht.
Ook al vermaan ik, in een onbewaakt ogenblik, hebben de dames toch kans gezien om er een hap van te nemen.

Ik weet niet wat voor verderfelijks er in geitenmest zit, maar wat ik wel weet is dat ze hier op het schapenveld ook wel eens een keutel eten. En daar worden ze nooit ziek van...

Lucy is nu weer wat opgeknapt en toont weer interesse in Mies de kat.
Jolee ligt als een vaatdoekje op de bank.

Ik hoop dat ze weer snel uit de ziekenboeg geraken.

Arbeidstherapie

De beste methode om je geest te verzetten is werken!
Echt, dat helpt!
En laat nu nét afgelopen week scheerder en veehandelaar Johan B. langs gekomen zijn om een verse lading Blauwe Texelaar wol af te leveren....
Werk aan de winkel dus. Al die vachten nemen namelijk een enorme plek in in het stalletje. En het stalletje hopen we binnenkort nodig te hebben voor de schapenmoeders en hun kroost.

Hup, schort aan, handen uit de opgestroopte mouwen en aan de slag met het uitzoeken van de wol.
De wasmanden staan in het gelid naast me, aan de andere kant staat een grote teil voor het afval.
Pluk voor pluk loop ik na.
Het nadeel van de winterscheervachten (want dat zijn deze vachten) is dat er veel rommel in zit.
En dan bedoel ik hooi en stroresten.
Logisch want de ooien hebben de laatste maanden veel hooi gegeten en op stal gaat er weer een aardige hoeveelheid stro tussen de wol zitten.

Met het radiootje aan is het best te doen. Helaas heeft het radiootje kuren...
Alleen Radio Eén doet het nog naar behoren en op zaterdag heb je dan te maken met heel veel sportverslaggeving.
Na heel veel schaats- en voetbalverslagen, heb ik het wel weer gezien, of beter gezegd, gehoord.
Het ceedeegedelte van het apparaat werkt allang niet meer.
Ik ga mezelf maar eens een kadootje doen aankomende week....
Ik koop een nieuw ceedeespelertje, schuin streepje, radiootje.
Ik vind dat ik best een oppeppertje kan gebruiken.

De foto hierboven is niet van vandaag, maar van anderhalf jaar geleden.
De vacht is ook van een Blauwe Texelaar. Kunt u eens zien hoe groot die zijn.

Een bedankje....

Met mensen (en met dieren) heb je "draadjes" oftewel verbindingsstructuren.
Al die draadjes komen samen in, zoals dat in moderne taal heet, "een netwerk".
Ik zie dan bij het woord "netwerk" ook een weefsel voor me.
Ik heb vast veel fantasie.... (soms iets teveel van het goede)

Mijn netwerk bestaat uit heel veel mensen die ik veelal persoonlijk ken, maar vaak ook niet.
Ze laten via de mail weten dat ze ons sterkte wensen met het overlijden en het verlies van Mór. Soms doen ze het via een kaartje en soms via een berichtje op de weblog.
Dat is heel lief en heel attent, het is geweldig om zoveel reacties te ontvangen.
Bedankt lieve en aardige mensen voor al die steun.
Het helpt!

Op de foto ziet u een weefgetouw. Een prachtig apparaat.
Op het getouw ziet u een weefsel in wording.
Al die gekleurde draadjes staan voor aardige mensen die samen een weefsel of netwerk vormen.
Zo ziet u maar, in textiel zit veel filosofie!