dinsdag 24 november 2009

Nuala met de viltbaard

Mijn honden zijn geen fotomodellen....
Poseren vinden ze maar niets en het is vaak een heel gedoe om een beetje een foto van ze te maken.

Maar Nuala moest er vandaag toch echt even aan geloven, ze is er niet blij mee. Maar ze mag niet zeuren het had veel erger gekund als ik haar ook nog een kerstmannenmuts had opgezet.

Het baasje had dus weer eens een dol plan en Nuala gaat liever frisbeeën!
Helaas, daar is het niet het weer voor.

Viltbaard

Onze eigen wol van de kruising Wensleydale Longwool schapen en Switers, leverde een heel speciale wolsoort op.
Heel erg geschikt om te spinnen, mits je de wol eerst goed kaardt.
Maar die lokjes intrigeerden mij...
Wat zou het leuk zijn als het spul ook zou vilten.
Deze week kreeg ik ineens "de geest" en toog aan de slag, bubbelfolie had ik even niet bij de hand, dus dan maar zonder.
Ik "vergat" ook nog eens om het netjes uit te leggen en keurig te stapelen. Gewoon even vilten op de supergladde aanrecht, is trouwens wel handig want het overtollige water, schuif je zo de gootsteen in.
Het zogenaamde "vollen" lukte ook al niet, Pat stuiterde meteen in de keuken rond, hij snapte er niets van. Dus ook dat laatste procede van het vilten is niet gebeurd.

Maar wonderwel, het bleek te gaan vilten!! Het resultaat is een kerstmannen baard, wel met een beetje fantasie....

Kortom, het is een leuke wolsoort, ook voor dit soort projectjes.

De wol is denk ik ook heel leuk als bouclé wol. Je kunt de delen die geen lokken bevatten kaarden op de kaardemolen en de lokjes op de grote katrol leggen en licht mee kaarden.
Dat ga ik dus ook nog even proberen!

maandag 23 november 2009

Een kies aan een draadje.... deel twee

De kies van Pat bungelde nog steeds aan de draadjes van vlees. Geen gezicht en geen gehoor. Ten eerste hing de kies af en toe half uit zijn bek en ten tweede zat hij er maar op te kauwen om het lastige object kwijt te raken. Dat lukte niet en vanmiddag had de dierenarts tijd en mochten Pat en ik even langskomen.
Hij had al 24 uur niets meer te eten gehad en dat was wel een voordeel, want nu kon hij een "roesje" krijgen. Daar had ik al een beetje rekening mee gehouden.

Dierenarts Eva bekeek de hele zaak en was verbijsterd, ze had nog nooit zoiets gezien. Een gave premolar nummer 4, te zien op de bovenstaande foto, naast de grote molar, had het begeven.
Bij nadere inspectie bleek de schade nog groter. De wortels zaten er natuurlijk ook nog in en al het vlees rondom de kies was weg en een deel van het kaakbeen lag bloot.

Toen deed het volgende probleem zich voor. Pat heeft een hartruis en dat is vorig jaar geconstateerd, maar nu is het veel erger geworden. Lastig met de aneasthesie.
Pat is onder zeil gegaan met een mixje van onder andere methadon!

Gelukkig is alles goed gegaan. De kies is verwijderd en over twee weken worden de wortels van de kies er uit gehaald. In de tussentijd krijgt hij antiotica en pijnstilling.

Hij is nu weer helemaal bij de les en hij is erg opgewekt. Waarschijnlijk is hij opgelucht dat hij van dat nare ding verlost is.

Pat heeft altijd wat raars, we hebben geen idee hoe dit gekomen is, het blijft een raadsel.

Ik heb liever wollen draadjes dan draadjes van vlees......

zaterdag 21 november 2009

Mooie herfstdag

Inhakend op mijn vorige (b)logje, waar het ook even ging over de vakanties in Engeland, vond ik nog een mooie foto van pompoenen en kalebassen. Deze foto hebben we genomen in een tuin van een landhuis in het Verenigd Koninkrijk. Al jarenlang zijn we lid van de National Trust, een engelse organisatie die het cultuur en landschap bewaard en beheert. In een moestuin behorend bij een landhuis van de National Trust, kwamen we dit stilleven dus tegen.

De pompoen en kalebassen, passen bij een prachtige herfstdag.
De pompoen op de voorgrond is geen fototruucje, maar het ding is echt zo. Ik had hem nog nooit gezien, maar de natuur doet soms wonderlijke dingen en werkt af en toe op de lachspieren...

Het was in alle opzichten een mooie dag, eindelijk hebben we een nieuwe fokram een echte stamboek Wenslydale Longwool ram.
In alle vroegte is hij opgehaald door Eduard en in de middag was hij op de plek van bestemming.
na een bekap- en ontwormbeurt, mocht hij de wei in en maakte al direct contact met Jorien.
Hij had er duideijk zin in en liep met zijn neus in de zo kenmerkende "ram op vrijersvoeten" achter Jorien aan.
Als alles goed gaat hebben we over vijf maanden lammetjes, ik kan niet wachten!!

Als er één schaap over de dam is....

Nee dit zijn niet onze schapen, maar de schapen van Jo en Pete Vassie. Zij wonen in Corscombe, Dorset in Engeland. Jo en Pete runnen een schapenbedrijf en daarnaast hebben zij een drietal appartementen in de verhuur voor toeristen. Zij kunnen genieten van een prachtige omgeving en heel veel gastvrijheid.

De foto is een beetje illustratief voor de klanten van Kleiendraad.
Als er één schaap over de dam is, dan volgen er meer en dat is met de klanten van de (web-) winkel ook zo.
Vandaag was een heugelijke dag, want de honderdste bestelling via de webwinkel kwam binnen!!
Naast de verkoop aan huis, vindt de wol zijn weg via het internet en dat gaat gelukkig erg goed.
Ik ben best trots op het resultaat van de onderneming en dat succes heb ik mede te danken aan mijn klanten!!
Zonder hulp van Eduard en Ludy, die bijspringen in drukke periodes, lukt dit alles echter niet, dus Ludy en Eduard, heel veel dank voor jullie niet aflatende steun en hulp.

Nu nog even iets over de prachtige logeermogelijkheid bij Jo en Pete Vassie.
Als je ooit nog eens naar Zuid-West Engeland wilt, ga dan naar hen. De appartementen zijn van alle gemakken voorzien, de tuin die er "gratis" bij komt is prachtig en er is ongelooflijk veel te zien en te beleven.
De website van Jo en Pete is: http://underhillfarm.co.uk . De site geeft al heel mooi aan hoe bijzonder het hier is en in het echt is het nog veel mooier!

De aanstaande vader


Dit is Mack, de aanstaande vader van het nestje wat Kate nu bij zich draagt.
De foto's zijn helaas wat onscherp, want Mack houdt niet van poseren, liever is hij bezig met zijn favoriete sport, namelijk het frisbeeën. Daar is hij namelijk een kei in en daar kun je goed merken dat hij een bijzondere slimme hond is. Voor Angelique, zijn baas, altijd weer een uitdaging om hem niet zijn ding te laten doen, maar steeds weer iets nieuws te verzinnen, een andere worp, een ander trucje, kortom, de creativiteit van de baas wordt nogal op de proef gesteld.
Mack heeft zo zijn eigen ideetjes... Sedert de tijd dat hij nu aan het frisbeeën is, wilde hij alleen maar met oranje frisbees werken. Elke andere kleur werd niet geaccepteerd en hij deed gewoon niet mee en bleef stoïcijns liggen, waar hij lag. Hij zag ze heus wel, maar hij vertikte het om ze te vangen, laat staan om er achter aan te gaan.
Opeens, deze week, was hij óm en werd hij enthousiast toen er een fel fluoriscerende groen-gele frisbee door de lucht vloog. Malle hond!!!
Mack is een schatje, in huis een echte knuffelkous en buiten altijd bereid om iets leuks te doen, maar een wandeling door het bos, is wat hem betreft ook goed.
We zijn heel erg benieuwd naar de pupjes...... Nog een paar weekjes wachten en dan is het beschuit met muisjestijd.

vrijdag 20 november 2009

Een kies aan een draadje....

Pat heeft altijd iets bijzonders....
Hij is al een hele bijzondere hond, maar dat uit zich óók altijd in eventuele problemen met zijn gezondheid. Het zijn gelukkig nooit ernstige dingen, maar altijd "maffe" zaken.

Vanmiddag bemerkte ik dat hij onder tafel lag te kwauwen op iets wat ik niet thuis kon brengen.
Een vreemd geluid, net alsof hij op een stukje hard bot lag te knagen. Maar even later was het weer over, dus schonk ik er nog geen aandacht aan.

Vanavond lag hij op de bank en toen begon het geluid en het gesmak op het stukje harde materie opnieuw. Toch maar eens kijken.... Zijn "grote" kies die je hier nog zo mooi ziet op de foto, hing half buiten zijn bek, maar het zit nog dusdanig vast aan een aantal stevige "draden" van vlees, dat ik het toch nog niet aandurf om er eens flink aan te gaan sjorren.

Zonde weer van zo'n gebitselement, één van de weing nog fraaie keizen en tanden die hij nog heeft. Zijn gebit heeft heel wat te lijden gehad van zijn pogingen tot uitbraak uit benches. Hij heeft er twee gesloopt in zijn leven en dat heeft hem heel wat tanden en kiezen gekost. Waarschijnlijk is de kies die hij nu gaat verliezen ook al "een zwakke broeder" en was het gewoon wachten op het moment dat deze er uit zou gaan vallen.

donderdag 19 november 2009

Een stoer garentje

Vorig jaar kocht ik eens een vacht in van een blauwe texelaar. Ik vond de wol nogal tegenvallen, het was wat stug en niet zo geschikt voor het zo verwerken tot een draad waar ik echt een stoere mannentrui van kon maken. Mijn partner zit niet te wachten op een trui van wol "die prikt" en bijna had ik de vacht al weggedaan. Maar dat zomaar weggooien zit niet zo in mijn systeem, zeker niet als het wol is. Zo'n schaap heeft er een jaar over gedaan om een vacht te laten groeien en die moeite moet beloond worden denk ik dan.

De wol van de blauwe texelaar was gewoon grijs en zonder enige nuance. Ik besloot er een kleurtje aan toe te voegen en ik bestelde geverfde merino bij mijn groothandel. De kleuren rood en wat blauwtinten moesten er wat effect aan geven en dat lukte heel goed.

Deels heb ik de wol met de merino gekaard en deels heb ik gesponnen met alleen de kleuren rood en de blauwtinten in één ongetwijnde draad. Dat was een beetje een experiment en best een tijdrovend klusje. Om de paar centimeter wisselde ik van kleur en dat is arbeidsintensief.
Maar het werd precies zoals ik het in mijn hoofd had.

Uiteindelijk heeft het de naam Noorderland gekregen, als je op een vroege winterochtend opstaat en je loopt even buiten en het is vriezend weer, dan roept dat associaties op met de kleuren in dit garen.

Overigens, er is nog steeds geen mannentrui van gebreid....
Ik heb de tijd niet en spinnen vind ik zelf veel leuker dan breien.

Webwinkel en advies over ondernemen

Een webwinkel beheren en ondernemen is geen sinecure.
Ik lees wel eens wat op het internet en blijf me verbazen over het idee wat vele mensen erbij hebben en het gemak waarmee ze met een dergelijk project beginnen.
Als je een winkel begint en dan wat specifieker in mijn geval in wol als grondstof voor textiele handvaardigheid, dan komt er heel veel op je af.

Het begint al met warenkennis, onmisbaar als je je klanten van een goed advies wilt dienen.
Het staat nogal slordig als je van een bepaalde wolsoort niet weet hoe het als garen uitvalt, je niet weet of het goed of niet viltbaar is en meer van dit soort essentiële kennis. Of je nu wol verkoopt, kralen, auto-onderdelen, babykleding, hondenvoer, brocante, voedingsmiddelen of wat dan ook, warenkennis is echt onmisbaar.

Verder heb je vaak heel veel ruimte nodig. In mijn geval is dat zo'n dertig vierkante meter opslagruimte en verwerkruimte. Over de kubieke meters heb ik het dan nog maar niet, want de wol ligt hier tot aan reikhoogte gestapeld. Dan komt er nog eens een administratieplek bij want dat is heel belangrijk als je een eigen bedrijf hebt. Het mooiste is als dat in een aparte ruimte is, niet in de buurt van je kinderen, kortom je moet ongestoord je adminsistratie kunnen afhandelen.

Je waren moeten bovendien droog opgeslagen worden en goed gelabeld zijn. Er moet een systeem inzitten want anders blijf je zoeken.

Jouw smaak is niet per definitie de smaak van je klant! Houd daar rekening mee als je inkoopt.

Heel veel tijd gaat zitten in het onderhouden van contacten met leveranciers (wereldwijd) want je wilt de beste spullen verkopen tegen een concurrerende prijs.
Je talen spreken is dus erg belangrijk en als je dat niet machtig bent, moet je hulptroepen inschakelen.

Een goed webwinkel systeem is onmisbaar. Investeer in een goede "host" en provider en zorg dat je met het systeem overweg kunt.

Neem een boekhouder in de arm, vraag offertes bij diverse boekhouders en vergelijk ze en let niet alleen op prijs maar ook op klantvriendelijkheid, bereikbaarheid en de service die ze leveren.

Verder dien je te beschikken over enorme voorraden. Nee verkopen is eigenlijk geen optie, je klanten gaan al snel naar de concurrent. Om voorraad te verkrijgen dien je te beschikken over een startkapitaal. Besef je dat alles wat je leent van de bank, je ook weer terug moet betalen met (forse) rente. Voor je uit de schulden bent ben je zo een paar jaar verder....

Het ondernemen is niet iets wat je er "maar even tussendoor doet". Het kost enorm veel tijd. Je bent al snel zestig uur in de weer om je klanten te bedienen en je adminsitratie te voeren.

Snel leveren is belangrijk. Je klanten willen het liefste binnen enkele dagen al hun pakketjes in huis hebben. Je zult dus soms alles aan de kant moeten zetten om je bestellingen af te ronden en nog net voor sluitingstijd van het postagentschap je pakketjes te verzenden.

Zorg dat je bereikbaar bent voor je klanten, je mobiele telefoon moet je dus steeds op zak hebben en waar je ook bent, je neemt altijd op! Dus ook op zondag, na tienen 's avonds en ook als je denkt dat je nu toch echt even een moment voor jezelf wilt. De grootste klacht van klanten van het midden- en kleinbedrijf is dat juist die bedrijven vaak slecht bereikbaar zijn of er wordt opgenomen door de kinderen. Je klanten verwachten nu eenmaal niet een vierjarige als telefoniste.

Al met al is het dus niet gemakkelijk en heel veel beginnende webshopondernemers tuimelen in de val. Ze hebben hoge verwachtingen, maar de praktijk valt vaak erg tegen.
Het is niet voor niets dat zovelen al snel afhaken en toch weer kiezen voor een reguliere baan.
Dus, bezint eer ge begint.

Maar heb je voldoende energie, ben je creatief, heb je een startkapitaal (spaargeld, geld geld kunnen lenen bij bijvvorbeeld ouders met of een lage rente of zonder rente) ambitie, lef, ruimte in je huis, een omgeving die achter je staat en een tomeloze energie en kun je goed omgaan met mensen en snap je wat de klant wil, ga het dan proberen.

De foto hierboven is trouwens een opname van karakul wol. Een hele mooie wolsoort die geschikt is voor het vilten. Bovendien een goed voorbeeld van een product wat maar beperkt voorradig is. Zo'n product dien je dus tijdig uit je "virtuele schappen" van je webwinkel te verwijderen.....

dinsdag 17 november 2009

Hoera de stuuker komt!!!!!

Wij wonen in een oude drentse boerderij van rond 1920. Al sinds dat we hier zijn komen wonen, nu zo'n bijna negen jaar geleden zijn we aan het verbouwen. Een enorme klus.
Gek genoeg zijn we eerst begonnen met buiten, het land en de tuin en toen pas zijn we langzamerhand binnen de zaak grondig aan gaan pakken.

Een verbouwingsklus is nooit een op zichzelf staand project in zo'n huis als dit. Kun je in een nieuwbouwwoning nog wel een badkamertje of een halletje "doen" in zo'n oud huis als dit gaat dat niet. Je moet vaak meer doen dan dan je gepland had en een klus is dus al snel een halve verbouwing.
We zijn nu aan de afwerking toe van de studeerkamer. Het kwam er maar niet van en dat betekent in de praktijk dat ik nu al zo'n twee jaar, de computer op de eettafel heb staan, de adminstratie er doe en dat we vaak eten met het bord op schoot. Gezellig is anders, ik vind het ook wel eens leuk om met kaarsjes aan te eten en met een leuk bloemetje op tafel.

De studeerkamer is nu echt aan de beurt, de stuukmeneer gaat dit varkentje even wassen en komt in week 50. Week 50??? Ja dus, net de week dat Kate gaat bevallen.....
Maar de planning kan niet anders en ik zal het wel weer plooien denk ik zo....
En ook al lijkt de stuukmeneer uiterst betrouwbaar, één ding hebben we wel geleerd, bouwmensen houden zich zelden aan afspraken. Meestal loopt het weken uit en hebben we in maart misschien uiteindelijk een nette pleisterlaag op de muren.

Kate is inmiddels tonrond aan het worden, ze heeft eetlust voor tien en haar vacht begint aan de buikzijden plukkerig naar buiten te staan. Kate houdt zich tenminste wel aan afspraken, daar hoef je geen planning mee af te spreken......

zaterdag 14 november 2009

Chiffon zijde en pompoensoep

Gisteren was het eindelijk zover.... ja wat je van ver haalt, daar moet je soms wat langer op wachten. Maar de bestelde chiffon zijde is nu eindelijk binnen. Mooi spul hoor, licht, transparant
en in heel veel kleurtjes. Het fotograferen gaat niet altijd even makkelijk. Je moet er echt wel even de tijd voor nemen. Maar nu staat het allemaal in de webwinkel en ik ben heel benieuwd wat de klanten ervan vinden.
De chiffon op de fotohierboven doet denken aan pompoensoep. Ook heel lekker.
Hier volgt het ecept voor pompoensoep;
Trek bouillon van kippenpoten of een goede kip, doe daar een ui bij wat peperkorrels en enkele blaadjes laurier en wat thijm. Neem de tijd om een goede bouillon te maken.
Vis de kip of kippenpoten uit de bouillon.
Ga de pompoen te lijf en verwijder zaad en zaadlijsten.
Snijd de pompoen in stukjes en voeg die aan de bouillon toe.
Fruit een ui en fruit cantharellen of bospaddestoelen.
Haal het vlees van de kippenpoten of van de kip.
Als de pompoen gaar is in de bouillon, zet de staafmixer dan in de soep en mix de soep, het wordt dan dikker van sructuur.
Als de soep klaar is, voeg je de gefruitte ui met de paddestoelen of cantharellen toe, vergeet het kippenvlees niet.
Op smaak brengen met een bouillonblokje.
Lekker met brood met knoflook.

dinsdag 10 november 2009

Toekomstmuziek....


Dit is een foto van het vorige nest van Kate en Pat. Prachtige pupjes.
Kate is nu halverwege haar dracht en heeft geen taille meer. De vraag is nu of we voor een echo moeten of niet??
Kate doet het goed, maar is wel gesteld op haar rust. Die gunnnen we haar dan ook.
Even weg van Jolee en Lucy en ze brengt een deel van haar tijd door in de studeerkamer.
Lekker op zichzelf en niet al dat gedoe met haar dochters uit het vorige nest....

zaterdag 7 november 2009

High tea with clotted cream

Toen wij voor de eerste maal in Engeland waren, moesten wij natuurlijk een "high tea" nuttigen. Nu, dat is geen straf, je krijgt een pot heerlijke verse thee, vol van smaak, natuurlijk met de bijbehorende melk (dat mengsel kan mij niet bekoren...) je krijgt scones en daarbij "clotted cream" een soort van hele dikke slagroom, vol van smaak en zo lekker... Je proeft de versheid en de zuivel.

Thuisgekomen maakte ik geïnspireerd op deze culinaire gebeurtenis, een garen. De wol van het Swifter schaap en de lokken van onze eigen Wensleydale Longwool schapen als uitgangspunt nemend.
De lokken van het laatstgenoemde schaap hebben die zachte roomkleur.
De kaardmachine vervulde weer zijn diensten. De swifterwol voerde ik in op de normale manier en de lokken van het Wensleydale Longwool schaap, legde ik op de grote trommel van de kaardemolen. Zo kreeg ik een "bulky" effect en in precies die tint die ik wilde.
Doordat de swifterwol wat witter is dan de lokken van het Wensleydale Longwool schaap, krijg je nog meer effect.

Drachtig of niet drachtig??

Dit is onze Kate, Ze is supertrots op haar net geboren (eerste) nest pupjes.
Inmiddels is ze vier weken geleden gedekt door Mack, een zoon van onze Phoebe.
Nu maar afwachten of ze daadwerkelijk drachtig is...
Maar de voortekenen zijn er al wel! Ze wil sinds twee dagen geen groenten en fruit meer eten.
Ja wij voeren vers en daar hoort het eten van een mixje van fruit met groenten nu eenmaal bij!
Kate eet er omheen en laat de mix voor wat het is.

Wij hebben zelf al een beetje "nesteldrang", de werpkist hebben we al opgezocht en we hebben speeltjes gekocht voor het grut.

Voor alle verdere informatie rondom de dracht en de pupjes, zie www.dewolvenbergerweide.nl

Tassen van Sylvia van de Ouwelant


In het vorige blog schreef ik al over de viltkunst van Sylvia van den Ouwelant ( www.yliam.nl )
Haar werkstukken zijn ook te koop, neem maar eens een kijkje op haar site!
Het bovenste tasje is ook weer gemaakt met karakulwol en de onderste foto toont een tas die doet denken aan een granaatappel, ten minste dat is de associatie die ik er weer bij heb...
Alle werkstukken van deze viltmaakster zijn exclusief en uniek.

Haarband gemaakt door Sylvia van den Ouwelant

Sylvia van den Ouwelant is een viltmaakster, maar eigenlijk zou je beter kunnen spreken van een viltkunstenares! Haar werkstukken zijn anders dan anders en ze gebruikt de wol op een dusdanige wijze, dat het karakter en de specifieke eigenschappen van een wolsoort, behouden blijven.
Een goed voorbeeld is deze haarband. De karakulkrulletjes zitten mooi verwerkt op de haarband en als drager van de haarband, heb je dus een toefje schaap in je haar.

Het karakulschaap heeft een stugge wol, maar het is ontzettend leuk om in viltwerkstukken te verwerken. Helaas zijn er maar weinig karakulschapen in Nederland.
In het land van herkomst worden de lammeren geslacht vanwege hun pelsjes. Daar worden de beroemde astrakanmutsen van gemaakt. Dan toch liever een haarband van wol van een schaap die alleen maar zijn jasje heeft hoeven uitdoen en er niet het leven voor heeft hoeven laten!!!

Sylvia van den Ouwelant heeft haar eigen website en geeft workshops vilten in Amsterdam.
Haar website is www.yliam.nl

Minirok gemaakt door Karin Swart

Sinds Karin Swart een kaardemolen heeft én de verfpan heeft ontdekt, is ze niet meer te stuiten in haar creativiteit. Hier weer een leuk voorbeeld van de mogelijkheden met wol, kleur en verschillende breisteken. Het is een lollig minirokje geworden voor een kleine meid.
Karin durft, probeert uit en gaandeweg maakt ze meer en meer haar eigen mode, vaak voor kleine mensen. Zo kun je restjes wol ook heel mooi verwerken tot iets wat weer een heel eigen karakter heeft. Dus niet zomaar wegdoen, die draadjes wol, maar combineren!