Groter groeien

De huidige werkruimte voldoet niet meer.
We knappen uit onze jas, of om beter te zeggen, we kunnen onze achterwerken niet meer draaien in de werkplaats.
Het werd tijd om een nieuw plan ten uitvoer te brengen.

In onze visie betekent dat, dat we het aanleggen met diverse aannemers.
Zij mogen langskomen en tekeningen maken, offertes uitbrengen en meedenken over hoe een degelijke ruime wolwerkplaats er uit moet gaan zien.

Dat valt voor den drommel nog niet mee.
Wij hebben nogal wat ideetjes, de aannemers op hun beurt hebben ook zo hun hersenspinselen. In dat proces moeten we elkaar dus tegen komen en goed gaan samenwerken.
Ik kan een boek schrijven over de laatste verbouwing, mét aannemer en wat daar allemaal fout in is gegaan.
Al doende leert een mens....

Iets wat ik in de voorbijgaande jaren wel heb geleerd is dat mannen een enorm genoegen scheppen in het afbreken en slopen van materie.
Ik hoef maar een idee te opperen en de eerste puinbak is al besteld bij de afvalverwerker.
Het was deze maal niet anders.

Op onderstaande foto's ziet u het resultaat....
Vier mannen die zich helemaal te buiten gaan aan het slopen van een oude deelvloer.
De kruiwagens rolden af en aan, de ene na de andere puinbak werd gevuld en ik leverde koffie en brood.

U kunt zich al nauwelijks voorstellen hoe het moet worden, ik heb een vaag idee.
Ik heb namelijk een tekening!
Qua afmetingen wordt het gigantisch, er komt een toilet in, een keuken, een lesruimte en een heel groot werkgedeelte.
Het internet wordt nu druk doorzocht op de meest ideale vormen van wandbekleding, zonnepanelen, verwarmingsystemen en nog veel meer.

De indeling moet zo worden dat er kasten in komen met telescopische ladesystemen.
Ik zie een enorm werkblad voor me, een aparte hoek voor de computer en de administratie.
Het gaat wat worden!!De foto's geven nog niet dát weer van de oppervlakte, maar we werken gestaag door.
Buurman Flip, pa Ad, broer Rob en E. kruien nu nog steeds de ene kruiwagen na de andere naar de puinbak.
Slapeloze nachten heb ik er nog niet van, wel droom ik van de ruimte en de mogelijkheden.

Nieuwe producten

De vraag naar kadootjes bereikt ons regelmatig.
Om aan die vraag te voldoen zijn we gestart met de verkoop van kadomanden.

Allereerst is er de wolspinmand "spintol" gevuld met 1200 gram lontwol in zes tinten en variaties. Inclusief de spintol met punt van Louët.

Ikzelf ben gek op mandjes....
Dat gaat al heel ver terug in de tijd.
Als kleuter liep ik al rond met een miniformaat mandje.
Mijn oudoom was mandenvlechter en ik vond het ambacht van het vlechten met riet en teen, fascinerend.
Stoffig was het in de werkplaats wel. Het rook er ook een beetje vochtig.
Vanaf het beginnetje van de bodem van een mand, zag ik wat het werd en het was steeds weer erg mooi.

Mandenvlechten is een oud beroep.
De manden werden gebruikt als verpakking of als opslagmand.

Of je nu op de fiets brood afleverde....

Of de manden gebruikte als bollenmand.... ( Alle bollenkwekers hadden een eigen nummer of logo op de manden)

Alles is even mooi en met zorg en vakmanschap gemaakt.

In Noordwolde is trouwens een prachtig en bijzonder museum te bezoeken.

Het vlechtmuseum, zeker een bezoekje waard!

We maken binnekort meer kadomanden, dus neem een kijkje op de website van Kleiendraad.

Wintersportplaats in Duisland.....

Schmallenberg, het is een kleine wintersportplaats in Duitsland.
Het is er vast erg mooi, ik ben er nog nooit geweest, maar het zal er in de winter mét sneeuw, ongetwijfeld goed toeven zijn.
Aanpalend vindt u er de bekende lange-latten plaats Winterberg.
De afstand is goed te doen vanuit ons land.

De 'knut' een klein mugachtig steekvliegje, dacht er ook zo over.
Het schijnt de veroorzaker, of op zijn minst de overbrenger te zijn van veel ellende onder schapenfokkers.

De lammertijd is normaliter een fijne tijd.
Weliswaar is het een periode waarin je slaap tekort komt, maar door de adrenaline van de spanning of alles goed gaat, kun je heel lang doorgaan.

's Ochtends, na een doorwaakte nacht, pleeg ik altijd een beschuitje te eten met geboortemuisjes. Vooral heel lekker met een dikke laag roomboter als plakmiddel om de muisjes in het gareel te houden. Het geeft een kick die muisjes... En die heb ik dan ook wel verdiend. Het is meestal goed afgelopen. Moeder ooi en kroost staan veilig en warm in de stal en het loopt allemaal lekker....

Dit jaar is de schapenfokkerij getroffen door een nieuw virus, vernoemd naar de de plaats (Schmallenberg) waar het virus het eerst is geconstateerd.
De lammeren komen of dood en verminkt ter wereld of ze overlijden verminkt en wel nét na de geboorte.

Er zijn al schapenfokkers die een derde van hun lammeren hebben verloren.
Een vaccin is vooralsnog nog niet voorhanden.

Het gaat hen niet in de koude kleren zitten.
Ten eerste is het een enorme financiële tegenvaller, maar daarnaast is het iets wat je raakt.

Zowat ieder jaar doemt er een nieuwe schapenziekte op.
We hebben al te maken gehad met blauwtong, Q-koorts en menig andere aandoening.
Voor alles kunnen we nu zo langzamerhand wel laten vaccineren, maar de kosten rijzen echt de pan uit.

We hebben dit jaar maar een zeer beperkt aantal ooien laten dekken.
Ik denk dat het een voorgevoel was...
Nu maar hopen dat ik kan genieten van een lekker beschuitje met muisjes zonder wrange bijsmaak.

In het nieuwe jaar

Ach hoe symbolisch....
U ziet hier een vakantiekiek van de reis naar Engeland van oktober 2011.
Ga me nu niet vragen waar het was.... oh ja het popt opeens op. Het was is een bekende tuin. Het was Hidcote Manor. Bij de tuinfanaten een absolute must, ik vond het een tegenvallende excercitie... Ik heb op deze reis vele tuinen gezien die minder beroemd waren maar veel mooier!

Nu ga ik even terug naar de eerste zin van dit stukje.
Symbolisch, dat is deze foto wel.
En ik ga uitleggen waarom.
Let op en lees mee!
Stelt u zich voor dat u een plan heeft... u kijkt door een raam naar buiten.
U ziet paden, welk pad neemt u? Wat loert er om de hoek van het pad, is het doodlopend? Of onbegaanbaar? Zijn er hinderlijke obstakels. U weet het niet.
Binnenshuis is het veilig. De dikke muren verwarmen en beschermen u.
Tegelijkertijd staan de tralievensters symbool voor opsluiting.
En dat wilt u ook niet...

Toen ik een aantal jaren geleden begon met mijn eigen bedrijfje, was het een allemaal een onbekend avontuur.

Dat is eng, dat beginnen voor jezelf!
Nu gaat het zo goed dat ik tijd tekort kom. Dat is dus het pad met die hobbels of in net nederlands, obstakels.
Ik kom amper toe aan familie. Laat staan kennissen en vrienden.

Dat leidt tot frustratie.... Menig ondernemer zal zich hierin herkennen.
Het runnen van een webshop is dus wél een carriére. Ten minste als je veel klanten hebt en je zo'n negen uur op een dag werkt.

Soms neem je een pad wat doodlopend is. Meestal komt dat omdat je als ondernemer teveel hooi op je vork neemt, dat merk je al snel. Niet alles wat je wilt, kan ook! Je moet dan passen terugnemen en weer op zoek naar het rechte pad.

Onbegaanbare paden zijn er ook, die kom je dan ook wel tegen.
Ik kan een lijstje geven, maar ik ga het u maar besparen want het is allemaal minder aardig en niet leuk. Je wordt er als mens wel wijzer van!

Inmiddels zitten we al bijna twee weken in het nieuwe jaar.
Deze foto is ook een synoniem voor 2012.
U kijkt naar buiten, door een raam, ongewis van de paden die u moet en kunt gaan.
Maar laat u leiden door de ervaringen.
Neem alles als bagage mee.
Schroom niet om een weg in te slaan en tot de slotsom te komen dat het niet de juiste route was.

Geniet van alles wat mooi is.

In dit nieuwe jaar zal ik proberen om wat vaker te schrijven, maar dat moet wel kunnen....