Kerstdiner.....

Eén van de terugkerende succesrecepten die gegeten wordt in huize Kleiendraad/ De Wolvenbergerweide, is Michaels Meesterlijke Medicinale Kippensoep.
Zo lekker.... Dat is met geen pen te beschrijven, dus ik probeer het maar met het toetsenbord. Ik raad een ieder aan om het eens uit te proberen en als je het goed doet, koop je nooit meer een pakje of blikje kippensoep!!

Allereerst iets over Roald Dahl, die een briljante schrijver was.
Zijn kinderboeken zijn wereldberoemd en ook zijn schrijfsels voor volwassenen zijn veelvuldig gelezen. Helaas is Roald niet meer onder ons. We moeten het doen met zijn literaire erfenis. Maar gelukkig heeft hij ook nog een kookboek nagelaten.
Alleen al voor de foto's en het inkijkje in zijn familie is het boek de moeite waard om aan te schaffen.Roald hield veel van zijn kinderen, familie en vrienden en voor hem was het een ultiem genot om samen te zijn, te eten en te drinken.
Kerstmis was speciaal, alles werd uit de kast gehaald om het tot een feest te maken.

Zoals gezegd en hierboven geschreven, zijn wij een fan van de kippensoep.
Het is een eenvoudig recept, maar de meest simpele recepturen zijn vaak het meest smaakvol.

Hieronder vind je het recept, geheel en al gejat dus, maar ik denk dat Roald het wel goed zal vinden....

Kerstavond:
Men neme een kip of twee als het kleine kippen betreft. Natuurlijk verdienen de biologische kippen de voorkeur, die zijn nu eenmaal smaakvoller.
Wij hakken de kippen in grote delen en zetten ze op het vuur met twee liter water, vier grote aan stukken gehalte uien en wat peperkorrels.
Je laat het geheel een aantal uren heel zacht koken, een sudderplaatje is een goed hulpmiddel om het proces in goede banen te leiden.

Als het goed is, is nu heel wat van het vocht al verdampt en heb je een mooie kippenbouillon.
Vis alle vaste delen (dus de uien en de kipresten) uit de bouillon.
Laat het geheel afkoelen in de kou en bewaar de bouillon in de koelkast tot de volgende dag.
De kipresten bewaar je ook!!

Eerste kerstdag:
Schil een halve kilo winterpeen en snijd ze in smalle reepjes (julliene).
Was en snijd twee dikke preien in smalle ringetjes.
Was en snijd een handvol dragon (keukenkruid)
Veeg een bakje champignons schoon en snijd ze in plakjes.
Haal alle kippenvlees van de botjes.

Kook de bouillon nog even verder in. Je moet het zo doen dat je een bouillon overhoudt die dik is en niet waterig, het moet echt een beetje vettig zijn en smaakvol ruiken.
(Als je aan de lijn doet, kun je het vet van de bouillon afscheppen, maar dit gaat wel ten koste van de smaak)
Doe alle groenten en de dragon bij de bouillon en kook het nog even door zodat alles gaar is. Op het laatst voeg je ook het kippenvlees toe en verwarm je dit nog even mee.

Deze soep is heel goed in te vriezen en is ook medicinaal van aard.

Alles over deze soep en zijn oorsprong kun je lezen in Roald Dahl's Kookboek.
Echt een aanrader!!!

Nu denk je vast, wat eten ze in huizen Kleiendraad/de Wolvenbergerweide dan nog meer?
Nou dat is erg simpel, we eten niet zo veel....
We maken een toe(tje).
Applecrumble. Maar daarover later nog meer.

Kerstwens

Het is een witte kerst dit jaar.
Net als het vorige jaar wonen we in een wondere witte wereld.
Prachtig dus, maar de schapen hebben er erg weinig plezier aan.
We voeren ze flink bij en ze kunnen gelukkig de sneeuw ontwijken door in hun mobiele stalletje te gaan liggen.
Er is dus een plekje voor hen in een "herberg" met een trog en een hooiruif.

Ik hoop dat iedereen dit jaar een fijne en warme plek heeft met naasten.
Geniet van de natuur, de lekkernijen en van alles wat het leven mooi maakt.

Ledigheid is des duivels oorkussen

Tja lieve mensen, het is koud buiten!
Het is hier prachtig mooi, we wonen in een ansichtkaart.
Maar het winterse weer bevalt onze ongedierteverdelger, genaamd Mies, helemaal niets!
Snel even naar buiten voor de sanitaire stops en ze staat al weer te mauwen bij de keukendeur.
Mies is hier aangenomen met een duidelijke functieomschrijving.
Ze is op basis van een fullt-time en vast dienstverband aangenomen om het muizenbestand in het gareel te houden.
Haar baan wordt beloond met eersteklas ALDI brokjes, andere merken voeder blieft zij niet.
Maar het muizen jagen moet ook gebeuren in de "deel". Helaas....
Ze is met geen stok aan het werk te krijgen in deze bitterkoude ruimte van de boerderij.

Het toppunt van onwerkwilligheid is op bovenstaande foto te zien.
Ze heeft het zich wel heel erg comfortabel gemaakt op vers gewassen Devon and Cornwall lokken die te drogen lagen.
Het wordt nu tijd voor een functioneringsgesprek!!!

Hieperdepiep hoera, Seanan één jaar!!!!!

Wat vliegt de tijd....
Seanan en zijn broertjes en zus, zijn vandaag alweer een jaar oud.

Seanan heeft een fijne verjaardag gehad. Lekker rennen op het grote veld, wild spelen met een frisbee, hij gebruikt het schijfje als een prooi en lekker eten.

Op het menu stonden kippenpoten. Voor iedere hond was er eentje.
Als diner nu eens niks gezonds maar het equivalent van patat met kroketten.
Een speciale snack voor honden.
Het resultaat zie je hierboven, het recept lees je hieronder.

Kook een flinke pan paprijst. Gewoon in water.
Afgieten en door de rijst meng je een zak geraspte kaas en een grote beker creme fraiche.
Doe dit in een beboterde schaal en serveer het op kamertemperatuur.
Seanan's taart is versierd met stukjes kroepoek, dat vindt hij namelijk het einde.

Het smaakte goed, het was binnen een mum van tijd op.

Krullen en lokken... ik ben er dol op!!

Ik weet niet wat het is, het is vast iets wat met het verleden te maken heeft.
Ik had waarschijnlijk niet voldoende knuffels als kind.
Maar ik ben dus gek op dieren met een bijzondere en het liefste (lange) lokkenvacht.
Of het nu schapen zijn, geiten of zoals hier ezels. Ik vind ze echt prachtig.

Ze zien er aaibaar uit deze ezels en dat zijn ze ook.
We hebben ze, al weer een eeuwigheid geleden, in het echt gezien in Frankrijk.
Het was in de streek "Poitou-Charente" in het westen van dit land.
Het was een nog onbekend gebied en we streken neer op een camping die echt frans was.
U weet wel, hurktoiletten, een enkel echt zittoilet en minimale douchefaciliteiten.
Maar ach, het was er prachtig en het terrein was mooi en rustig.
En het sanitair was schoon.

Eén van de weinige attracties in dit gebied was het centrum voor deze ezels.
Ze werden er gefokt, want er waren er nog maar bitter weinig van.
Na de intrede van de tractor, was er weinig emplooi meer voor dit dier.
Maar gelukkig zijn er altijd weer enthousiaste mensen die zich gaan bezighouden met het fokken van een heel bijzonder ras.
Dat is de "Baudet du Poitou" zoals deze ezelsoort heet, zeker en vast.

We gingen deze bijzondere ezelsoort bezoeken en we kregen eerst wat informatie in de vorm van een wat bibberig fimpje met diabeelden die door de warmte wat heen en weer sprongen.
De uitleg was in het frans, maar het was met een beetje HAVO basisfrans best te volgen.
Daarna mochten we de kleintjes en hun moeders zien die in de stallen stonden en op een wei. Lief en leuk. De moeders waren blij met een beetje aandacht en zochten onze zakken af op zoek naar lekkers. Tja het zijn slimme dieren.

Na het kraambezoek aan de stallen, togen we onder leiding van de gids, het veld in.
We zagen niks, in de verste verte geen beest te bekennen.
Maar na een scherp fluitsignaal van de gids, stonden er binnen een mum van tijd zo'n veertig ezels om ons heen. We werden helemaal ingesloten door de dieren.
Klein, groot, van alles door elkaar.
We werden besnuffeld en weer werd onze kleding aan een grondige inspectie onderworpen. Het ging allemaal heel beheerst en zachtjes.
Het was een hele mooie ervaring die ik niet zal vergeten.

Deze ezels hebben echt dreadlocks, ze zijn vaak ook maar deels zo mooi getooid met die versierselen. Ik heb geen idee of ze ook wel eens geschoren worden en wat er met het haar gedaan wordt. Het is vrij stug, vergelijk het maar met paardenhaar.
Maar het is wel een heel opvallend dier!

Herdwick schapen

In Engeland stikt het van de schapensoorten. Ieder graafschap, of zo u wilt provincie, heeft haar eigen ras. Elk ras is ooit gefokt en aangepast aan het (micro)klimaat van een bepaalde streek, aan de grond en mineralen die in de grond en dus in het gras aanwezig zijn. Of om andere redenen, bijvoorbeeld om een bepaalde wolsoort te genereren. Er werd door de eeuwen heen naar hartelust gekruist tussen de diverse rassen. En er werd (en dat gebeurt nog steeds) geshowd met de rassen.
De gemiddelde engelsman of engelsvrouw is dol op een lintje, een "award" of een bekertje of oorkonde. Een prijs kun je al in de wacht slepen voor huisgemaakte jam, of de mooiste soort wortelen. Als nuchtere hollanders, lachen wij ons vaak dood. Maar het is de moeite waard om eens te gaan kijken op een fair met streekproducten en vee. The Royal Welsh Agriculteral Show is een must op dit gebied.

Enfin, dit was maar een kleine inleiding op mijn verhaaltje over het Herdwick schaap.
Dit Herdwick schaap kwamen wij tegen in Suffolk, ver weg van waar hij vandaan komt. Het ras komt namelijk uit het Lake District in het noorden van Engeland.
Het leven is daar hard, de omstandigheden bar en lang koud, winderig en nat.
Daar moet je je als schaap goed tegen wapenen en dat heeft de Herdwick dan ook goed voor elkaar.
Het ras heeft een vacht wat eigenlijk het beste te vergelijken is met prikkeldraad.
Stug, ruig en stoer, dat is het. Goed voor vloerkleden en perfect te vilten.

Ik ken weinig schapenrassen met zo'n "lief" snuitje als de Herdwick.
Het is een dier wat zo door Beatrix Potter geschilderd zou kunnen worden.
En dat heeft ze vast en zeker ook wel eens gedaan want ze was naast illustratrice en schrijfster, ook boerin en zette zich in voor het behoud van het Herdwick schaap.
Ze fokte ze zelf ook. Meer dan eens won ze prijzen met haar Herdwicks.

Naast al de werkzaamheden en bezigheden die ze had, was ze ook actief voor de National Trust, een instelling in Engeland die kastelen, landgoederen en natuur beschermt.
Ze zou vast en zeker heel trots geweest zij als ze haar ras gezien had op dit plekje in Suffolk, vlak naast een National Trust bezoekerscentrum (Sutto Hoo).
Haar inspanningen tot behoud van dit ras en het nationaal erfgoed hebben hun vruchten erg goed afgeworpen.

Kerstrood uit de verfpan

Ik heb een nieuwe verfpan! Het blijkt dat als je een fijn verfbadje een poosje laat staan in een pan, de gaten in het metaal vallen.
Dat was een beetje dom, om met Maxima te spreken.
Gelukkig hebben we de IKEA nog en die leveren mooie pannen.
Ze zijn betaalbaar en ik vond precies wat ik nodig had. Namelijk een niet al te zware pan, met metaal wat snel opwarmt.
Ik heb hem vandaag uitgeprobeerd en het ding werkt erg goed.

De voorraad huisgeverfde lokken van onze Wensleydale Longwool dames en heren, was behoorlijk geslonken. Daar moest ik nu echt eens iets aan gaan doen.
Dus ik heb alle resten lokken die ik nog had bij elkaar gezocht en ben eerst gaan wassen. Dat is altijd zo'n leuk werkje. Je begint met echt hele gore lokken, je gooit ze in een sopje en gaat daarna goed spoelen. Gelukkig hoeven ze voor het verven niet gedroogd te worden, ze moeten toch vochtig in de verfpan.

Dan begint het leukste werk, de keuze van de kleuren.
U moet weten dat ik een hele doos vol heb met tinnetjes Dylon (de heet water verf) ik heb het ooit geërfd en ik ben er nog steeds heel blij mee. Ik ben net een kind in een snoepwinkel en ik kan naar hartelust kiezen. Maar daar zit ook net de moeilijkheid... Wat moet ik kiezen? Bruin valt eigenlijk af, er is ook natuurlijk bruin en dan hoef ik de lokkken niet te verven denk ik. Grijs is een beetje saai en zo zijn er nog heel wat tintjes die ik niet echt mooi vind. Maar ja, wat wil de klant? Na al die tijd als webwinkeleigenaar die wol verkoopt aan klanten, weet ik dat er geen gemiddelde klant is.
Ik doe dus maar waar ik zin in heb!

Vandaag ben ik maar begonnen met kerstrood, dennengroen en daarna weer heel wat andere kleuren.
Een dag werk, maar nu kan ik weer even vooruit.
Alle nieuwe kleuren zijn terug te vinden op de website van kleiendraad.
Veel plezier met het uitzoeken van uw kleur.

Oh ja, op de bovenste twee foto's ziet u het kerstrood in de pan, de derde foto is het eindresultaat. Het ligt bevallig in het mandje van de slacentrifuge.

Logo-ooi en haar vriendinnen

Deze prachtige kiek (ik kreeg er trouwens nog meer) werd mij vandaag opgestuurd door Wendy. Wendy zorgt voor onze Swifter Longwool schapen.
Ze staan niet bepaald bij ons in de buurt, maar in Noord-Holland.
En daar heeft koning Winter goed huisgehouden!!
Voordat u mij nu plat gaat mailen over het feit dat de schapen in de sneeuw lopen en dat dat zielig is, neen het is niet zielig! Ze hebben een vracht aan wol bij zich en zelfs hun achterpoten zijn flink bewold.
Bovendien hebben ze een schuilplekje.
En ze krijgen volop schapenbrok en lekker hooi en zo.

Een schaap is goed toegerust tegen het klimaat, zeker dit soort.
Als een schaap ergens niet tegen kan dan is dat eerder de hitte in de zomer of op stal als ze moeten aflammeren. Veel schapenhouders laten hun ooien dan ook scheren als ze "op stal" gaan. Nog een mooi aspect van deze "winterscheer" is dat er meer schapen in de stal passen en ze elkaar niet verdringen bij de voerbak.

Morgen ga ik maar weer een rondje mest ruimen uit de stal, er ligt nog steeds een laagje in en dat moet er wel uit.
Vanaf eind februari moeten de eerste ooien waarschijnlijk al weer op stal.
En als er echt 50 centimeter sneeuw valt, dan zjn de Wensleydale Longwool schapen, die wij hier hebben, echt liever binnen. Zij houden namelijk niet van hele extreme weertypen. Een krullenvacht isoleert blijkbaar minder goed dan een "normale" vacht.

Wendy, bedankt voor de mooie plaatjes!

Stinkdieren....

Ja stinkdieren, ik kan ze niet anders benoemen. Angorageiten dus.
Ik vind datgene wat ze leveren, prachtig! Maar de "geur" en dan druk ik mij nog voorzichtig uit, vind ik om te walgen.
"Walgen" is trouwens ook weer zo'n mooi woord, een beetje "hameliaans". Als u van mijn generatie bent, dan heeft u vast iedere week uitgekeken en gekeken naar "Kunt u mij de weg naar Hamelen vertellen". Ach ik dwaal af...

Terug naar de stinkdieren, de angorageiten. Prachtige en zeer schrandere geiten die een hele mooie vezel leveren.
Wol mag je het niet noemen, wol is iets van het schaap.
Maar wat een nadeel is, is de lucht. Penetrant, iets wat je meteen herkent en je moet ervan houden. Ik houd er dus niet van.
Net zomin als van geitenkaas.
Ik wil één uitzondering maken, ik heb eens een créme brulée
( oh jee, waar horen de streepjes precies op de letters) gegeten van geitenkaas en die was heel erg lekker. In Dwingeloo nota bene.
Dus niet in een duur buitenlands restaurant maar bijna om de hoek.

Goed en wel de angorageit heeft prachtig haar. Glim en glans.
Die lucht raak je kwijt als je het goed wast op een heel hete temperauur van 85 graden. Een scheutje Dubro en een eetlepel Biotex Groen doen de rest.
Verder goed spoelen met weer heel heet water. Centrifugeren in de slacentrifuge en te drogen leggen op een liefst zonnige plek.
Succes verzekerd!!

Hieper de piep hoera!!!!

Dano, de zoon van Phoebe en Shadow is vandaag zes jaar geworden!
Oh wat gaat de tijd snel.
Je ziet hem hier vooraan op de foto, de tweede hond die je ziet is Arrigo, zijn zoon.

Inmiddels hebben zowel Dano als Arrigo al nakomelingen.
We zijn supertrots op deze toppers.
En blij met zo'n gedreven baas als Wendy.

Kou(-)kleumen.

Mooi woord eigenlijk "kleumen". Wie het hoort, rilt al een beetje en neemt een ietwat ineengedoken houding aan om maar niets van de lichaamswarmte te verliezen.

Als je goed kijkt in de natuur, dan zie je dat ook planten dat doen.
In mijn tuin staan de hortensias's te "kleumen". Hun bladeren hangen ineengedoken aan de struiken. Ach ik zou er bijna een jasje voor gaan breien!

De schapen hebben gelukkig een stalletje in de vorm van een oude zogenaamde "melkdoorloopwagen". Het ding valt bijna uit elkaar, maar het biedt nog steeds beschutting.

We zijn al druk aan het bijvoeren. Er gaan alweer pakken kuilvoer doorheen en heel wat zakken schapenbrok. Het wordt weer een dure winter.....
De voerprijzen zijn alweer opgeslagen. Het was te verwachten na dit slechte oogstjaar. Dus stro, kuilvoer, brok en hooi zijn fors duurder geworden.
Maar dat mag de winterpret niet drukken, we genieten van het mooie winterse weer.
Het is wel koud, maar als de schapen goed gevoed zijn, voelt dat ook weer lekker.

"Logo-ooi" (en anderen) in de pen en erbuiten

Deze foto vond ik op de hyves van Wendy.
Wendy is de baas van Dano en Dano is weer een zoon van Phoebe.

"Logo-ooi" staat hier in de "pen", wat een hokje is om schapen in op te vangen.
Eén van de opdrachten voor een echte schapendrijfhond is om alle schapen in de pen te verzamelen. Dano oftewel Daantje is hier erg goed in!! "Logo-ooi" is het dier wat iedereen ziet als zij of hij de website van Kleiendraad aanklikt.

"Logo-ooi" levert de ultieme Swifter Longwool wol. Nu heeft ze de vracht wol nog nodig om de winter door te komen. We moeten nog een half jaartje wachten op de nieuwe lading krullen!

Brrrr..... maar wel mooi!

Ik moet nog een beetje wennen aan de kou.
Koning Winter is al weer vroeg in het land en vorig jaar was dit al niet anders.
Hier in het noord-oosten van het land zijn we er al wel aan gewend, maar het is toch altijd weer even omschakelen.

De hemden worden uit de ladekast gehaald, de "wantschoenen" uit het speciale mandje met winteraccesoires en de straalkachel gaat weer aan, uren voordat ik in mijn bed kruip.
De elektrieke deken staat overigens op standje twee, de heetste stand.
Onze slaapkamer is namelijk een ongeisoleerde ruimte die eigenlijk op de "deel" is gebouwd. Koud...... Maar het schijnt bijzonder gezond te zijn. Nou daar houd ik mij dan maar aan vast.

Hond Pat, die altijd in de slaapkamer wil slapen, houdt het voor gezien.
Hij wil comfortabel in de huiskamer op de bank liggen. Ik kan hem geen ongelijk geven.
Hij verkiest de warme ruimte boven mijn gezelschap. Ach ontrouw, ik kan er mee leven.

Iedere dag maaak ik een wandeling met mijn zeven viervoeters door het bos.
Het Drent-Fries wold is nu een plaatje! Alles is bevroren en ziet er meer dan sprookjesachtig uit.
Het rare is dat ik bijna niemand tegenkom op mijn dagelijkse boswandelingen.
Ach mensen, neem toch een hond en ga de bossen en de natuur verkennen, u ziet zo veel moois! Daar kan geen ansichtkaart tegen op!!

Spindag in Dwingeloo

Twintig vrouwen en heel veel verschillende spinnewielen kwamen vandaag samen in Dwingeloo.
In de sfeervolle gezelligheid van Grand-Café "De Brink" draaiden de wielen er werden er heel veel tips en ervaringen uitgewisseld.

Het was heel erg leuk en de sfeer was goed.

Mevrouw Astrid, die het had georganiseerd, bleek ik bij nader inzicht al te kennen.
Ik heb namelijk een Louët S10 bij haar gekocht toen ze dit wiel inruilde voor een nieuw type Louët.

Twee klanten van Kleiendraad zag ik ook. Dat was een prettig weerzien.

Iedereen heeft zo zijn, of beter gezegd, haar voorkeur voor merk en type spinnewiel.
Van hele oude modellen, bijna antiek, tot de super hightech wielen die vaak inklapbaar zijn. Hierboven zie je er een aantal.

Astrid, heel erg bedankt voor het organiseren en we hopen op een vervolg van deze zeer succesvole dag.

Kerstkriebels......

Hier ter plaatse rijden er auto's, vrachtwagens en tractoren, af en aan met vers gekapte dennebomen mét en zonder kluit.
De Sint moet zijn verjaardag nog vieren, maar de kersttijd komt er onherroepelijk wel aan.

Twee maanden geleden ben ik al begonnen met de voorbereidingen.
Eerst wilde ik met de aal- en zwartebessen jam maken en in leuke mini-potjes met een schattig afdekstofje stoppen. Zo kon ik mijn klanten een persoonlijk cadeautje geven in de kersttijd.
Maar na een middag te hebben gedaan over het ontdoen van driekwart bessenstruik, gaf ik de moed op en er de brui aan.
Dat werd toch iets te bewerkelijk.
De vogels hebben een geweldig maal gehad en kunnen de winter vast goed doorkomen met een super vitamine-C stoot.

Maar ik wilde toch iets doen. Dan komt het nadenken, van ruwe wol wordt je vies, een probaat middel is dan zeep! En met zeep worden je handen dan weer lekker fris en schoon.

Het internet leverde weer een fijn adresje op. Mevrouw Patricia van "Sfeerzeepjes" zoek dit maar op, op Google, maakt op bestelling alles wat je wilt.
Dus leuke items opgezocht en twee geurtjes uitgezocht.
Twee weken later had ik alle zeep in huis. Keurig verpakt. Hulde voor de service.

Bloemistenfolie, lint en klokjes doen de rest.
Nu maar hopen dat de klanten van Kleiendraad het ook leuk vinden!!

Orford Ness en de Wensleydale's aldaar

"Missie" is een nieuw en veel gebruikt woord in management taal...
Nu heb ik een hekel aan dit soort woorden, maar onze reis naar Engeland, was deels ook een missie. We wilden kennis maken met fokkers van bijzondere schapenrassen.
Tegenwoordig is alles via het internet een stukje gemakkelijker geworden.
Je typt een woord in op "google" en je krijgt "hits".
Eén van die hits bracht ons in contact met Tracy Ranger,een fokker van "ons" ras.
We zochten per e-mail contact en werden van harte uitgenodigd om langs te komen.

Tracy en haar "flock" oftewel kudde, bevinden zich in Suffolk. En wel op een wondermooie lokatie. Vlak aan zee en als je verder het smalle weggetje af zou rijden, dan beland je in de plomp!

Orford (Ness) was nog wel te vinden op de kaart, het plaatsje heeft ook een middeleeuws kasteel wat je kunt bezoeken, maar Gedgrave, de plek waar Tracy woont, staat niet op de doorsnee grotere wegenatlas. Onze "navigator" Tom, bleek echter wel de lokatie te kennen.
Maar dan is het toch nog even zoeken. Gelukkig zit Engeland vol met behulpzame mensen en kwamen we aan bij Tracy en haar familie.

We werden warm onthaald en konden haar het hemd van het lijf vragen. We zagen een groot deel van haar tachtig Wensleydale's en haar bijzondere geiten.
Het werd een bijzondere middag. We leerden weer veel en als we straks een nieuwe ram nodig hebben, dan weten we waar hem moeten halen.

Engeland, Framlingham en Lavenham

Het is alweer een maand geleden dat we terug keerden uit Engeland.
Door allerlei omstandigheden kwam ik onvoldoende toe aan het schrijven over de vakantie. En ik had u nog wel zo beloofd om u er eens flink mee te gaan vervelen...
Vakantieverhalen van anderen zijn vaak stomvervelend. Het is net zoiets als eindeloos dia's kijken van een vakantie waar je zelf geen deelgenoot van was.
Maar ik ga toch proberen om er iets leuks van te maken.

Als je de nachtboot neemt vanuit Hoek van Holland, dan sta je de volgende ochtend om kwart over zes, engelse tijd, al op de kade en rijdt je opeens links. Dat is niks eng, het gaat eigenlijk vanzelf. Ja ik heb makkelijk praten, mijn E. zit achter het stuur. Hij vindt het spannend! Eerlijk gezegd moet ik er zelf af en toe even bij slikken, want de hele drukke rotonde's zijn best wel griezelig...
Hoe keurig de engelsen ook lijken te zijn, op de weg zijn het heel andere mensen.
Hun voorkomendheid laten ze compleet varen!

Het was nog bijna donker toen we de eerste kilometers links reden.
Het landschap werd allengs fraaier, ik dacht altijd dat Suffolk een beetje "suf" en saai was, maar ik kwam bedrogen uit. Kalme heuvels, rustig boerenland. Het was een beetje nevelig, met af en toe wat licht door de nevel.
Wat moesten we doen met alle tijd... We konden nog niet in ons geboekte huis terecht.
Nu heeft Engeland een prachtige attractie in de vorm van megagrote supermarkten.
Alles is er te krijgen en heel veel is vers. Heel ideaal voor mensen die graag koken. En dat doen we op vakantie nu eenmaal met overgave.
Dus we stouwden een kar vol met proviand voor het weekend.

Maar na een uurtje heb je het wel gezien.
We reden via B-weggetjes naar ons huis, om te zien waar het was. Een slaperig dorpje. Het huis was nog niet beschikbaar, dus over naar plan B.
De kaart bood uitkomst en we gingen naar het aanpalende stadje, Framlingham.
Op het moment dat we daar aankwamen, brak de zon door.
Er was mzuiek op straat, een marktje en een kasteel!!!
We zijn dol op kastelen en we parkeerden de auto.
We werden welkom geheten door een team van vrijwilligers van de British Heritage.
Een instantie die zich bezig houdt met het in stamd houden van oude huizen, kastelen en ruïne's. Engelsen koesteren hun geschiedenis en een ieder wordt van harte uitgenodigd om er kennis van te nemen. Zo werden wij ook met open armen ontvangen.
Tjeetje, Hollanders, dat zagen ze niet vaak.

Het kasteel van Framlingham is eigenlijk een soort van veredelde ruïne.
De buitenkant staat er mooi bij, maar alles wat het ooit was is er niet meer.
Maar er is een exporuimte, die erg de moeite waard is.
Het kasteel van Framlingham was ooit het huis van Mary, de dochter van Henry de achtste. Als je in Engeland bent struikel je over Henry the eight. Een roemruchte konig, zes keer getrouwd en een deel van zijn vrouwen heeft hij laten onthoofden.
Het "beheaden" gold destijds overigens als een milde dood!Zeker als je een goede beul had.

Na verloop van tijd werd het kasteel een verblijfplaats voor minder bedeelden.
De vrouwen leerden er spinnen. Dat spinnen gebeurde op wielen die met de hand werden aangedreven. Het wiel was groot dat is hier op de foto's goed te zien.
De wol uit die tijd was nog niet zo fijn en zacht, de schapenrassen werden pas veel later in de tijd aangepast en de wolkwaliteit werd beter.
Dus iedereen liep rond in prikkkende kledij.

Het graafschap Suffolk is rijk geworden door de wolhandel. Alle grote wolhandelaren lieten optrekjes bouwen die er niet om liegen.
In Lavenham, een plaatsje wat op één van de volgende dagen bezochten, werden we weer geconfronteerd met de wolhandel.
In de Lavenham Guildhall is er een kleine expositie te zien van oude spinattributen.
Je ziet op de onderste foto weer zo'n fraai exemplaar van een handaangedreven wiel.
Op de voorgrond zie je een zogenaamde "niddy noddy" oftewel handhaspel.

Een spindag in Dwingeloo

Van mevrouw Astrid de Graaf kreeg ik een uitnodiging om mee te doen aan een leuke spindag in onze provincie.
Astrid initieerde dit en zocht en zoekt contact met alle spinmensen die mee willen doen aan zo'n bijzondere ontmoeting van alle spinverslaafden.
Graag doe ik ook nog een duit in het zakje door een ieder te wijzen op dit leuke initiatief.

Het wordt op vrijdag 26 november gehouden in Grand Café
"De Brink" te Dwingeloo. Dit Grand Café zie je hier op de foto met op de achtergrond de kenmerkende "siepeltoren" (toren in de vorm van een ui) van de kerk te Dwingeloo. "Siepel" is overigens het drentse woord voor ui.

Het begint om tien uur 's ochtends en duurt tot vier uur 's middags.
De kosten bedragen € 18,50 en dit is inclusief zaalhuur, consumpties
( koffie of thee) 's ochtends en 's middags en een pannekoek tussen de middag.

Meld je aan voor dit leuke evenement, dit kan bij Astrid de Graaf.
Alle verdere informatie en het e-mailadres van mevrouw Astrid de Graaf, kun je vinden op www.kleiendraad.nl bij "agenda".

Trots 2, Bink en B.

Vandaag kreeg ik een mailtje van D., een vriendin van de baas van Bink.
Wie is ook alweer Bink??? Bink is een pupje, nou ja hij is alweer bijna een jaar, van Kate en Mack.

Bink zie je hier op de foto, als pupje samen met B. Een heel gelukkig span.
Bink ontwikkelde zich de afgelopen maanden tot een ondernemende en zeer slimme Border Collie.
Deze week was het dan zover. Een lang gekoesterde wens ging in vervulling. Bink ging samen met B. naar de schapen!!!!

Het geheel is vastgelegd op film en natuurlijk gepubliceerd op Youtube.
Je kunt de filmpjes zien als je zoekt naar "Teagan Chan van de Wolvenbergerweide bij de schapen".

Ik ben supertrots op B. en Bink die dit samen aan het doen zijn.

Bink is volgens de trainer een natuurtalent en na het zorgvukdig bekijken van de filmpjes kan ik dit alleen maar beamen.
Ik ben heel erg in mijn nopjes met Bink en met B.

Trots 1, een enthousiaste spincursiste!!

Soms ben ik best een beetje ( gepast) trots op mijn spincursisten.
Marjolein uit Amsterdam is daar een goed voorbeeld van.
Na het verliezen van haar baan besloot ze haar leven een andere wending te geven en zocht het in de creatieve hoek.

Het spinnen van wol was iets wat ze altijd al had willen leren en ze trok de stoute schoenen aan en zocht contact met mij.
We planden een datum en Marjolein leerde spinnen.
Ze had de smaak meteen al goed te pakken en is nu echt verslaafd aan het spinnewiel en wol.
Alle wolsoorten worden uitgeprobeerd en ze bekijkt schapen nu met heel andere ogen.

Marjolein verkent de "markt", bouwt een website en is druk bezig met het verkopen van haar producten. De Kamer van Koophandel bood ook nog eens effectieve cursussen voor beginnende ondernemers en Marjolein steekt ook daar heel wat kennis op.

Deze week gebeurde er een kleine ramp die vele spinners wel kennen.
"Klapbang" en je spinnewiel staat stil.... Het trapverbindingsstukje is dan afgebroken. Tja wat dan.... Ze belde in paniek op en we besproken de situatie.
Vandaag is ze gekomen en het spinnewiel is vakkundig gerepareerd.
Maar Marjolein heeft meteen maar een tweede "second hand" Louët S10 gekocht bij ons.
Tja als je zo spinverslaafd bent dan moet je een reservewiel hebben.

Voor alle prducten van Marjolein kun je kijken op www.puurlana.nl

Voor B. en haar naasten

Voor B. en iedereen om haar heen.

De wind blaast,
de tijd loopt door.
Het is al herfst,
de bladeren regenen op straat.
De takken raken leeg,
wachten op het nieuwe loof.
Morgen weer een dag,
minuten worden uren.
Zijn jas, je trekt hem aan.
Iets van hem,
zijn luchtje is nog net niet weg.
Waar is zijn stem, zijn voetstap, zijn lijf
Hij is in de tijd gebleven,
de tijd loopt door.
Het synchroon bestaan is er niet meer.



Heel veel sterkte voor iedereen. Vergeten doen we P. nooit.

Llanwenog

Te hooi en te gras zult u de komende weken meelezen (of niet) over de reis naar Engeland.
We hebben veel schapensoorten en hun fokkers ontmoet en dat resulteert in weer nieuwe ontdekkingen op het gebied van wol voor spinners en vilters....

Een nieuwe ontdekking voor mij is de wol van het Llanwenog schaap.
Een mooi afgetekend schapenras, de kop is gitzwart evenals de poten van het dier en het heeft witte wol ook op de kop. Het geeft het ras een aparte uitstraling.

Volgens mijn standaard naslagwerk op het gebied van wolsoorten en hun gebruiksmogelijkheden, het boek "In Sheeps Clothing", is het een medium zachte wolsoort. Maar de vachten die ik heb gezien zijn van een veel zachtere kwaliteit!
Het zal vast wel te maken hebben met de omstandigheden waar de dieren die ik heb heb bezocht in leven. Namelijk op goede en rijke grond en met veel voer in de schralere maanden.

Het Llanwenog schaap komt oorspronkelijk uit Wales, daar heeft het te maken met een harder klimaat en waarschijnlijk is de wolkwaliteit van schapen die met minder genoegen moeten nemen, wat minder goed.

De stapellengte, dus de lengte van de vezel, valt wel mee. Het is over het algemeen zo'n zeven centimeter lang. De microncount ligt volgens de opgave's tussen de 25 en 28 microncount, maar de vacht die ik heb meegenomen is beduidend zachter.

Over een poosje als ik wat meer tijd heb, ga ik het eens spinnen....
Ik ben reuze benieuwd naar het eindresultaat.

Engelsmannenland....

Wij zijn even twee weekjes in het overzeese!
Vanaf de boot(Hoek van Holland-Harwich) is het maar een heel kort nachtje en je komt met een soort van jetlag aan in dit grote land waar ze links rijden.

We hebben al heel veel dingen gedaan, gezien en bewonderd. Daar zal ik u later tot in de treure mee gaan vervelen.....

De opzet van de reis is dat we op zoek gaan naar nieuwe fokkers van schapen en met name die van ons ras. Gelukkig hebben we die gevonden en we hebben de noodzakelijke contacten gelegd met de fokster die ons strakjes een nieuwe ram zal gaan leveren. Deze mevrouw heeft de schapen die we graag willen hebben, breedkoppig en met een excellente vacht. Het werd een gedenkwaardige middag! We hebben heel veel ervaringen uitgewisseld en veel kennis werden we weer rijker van deze mevrouw die zoveel liefde heeft voor ons ras.

U denkt misschien dat het gekkigheid is om de eerste twee weken van oktober naar dit land af te reizen in verband met het weer.... U heeft het helemaal mis!!!!
We hebben hier prachtige dagen met in de middag veel zon. De warme golfstroom zorgt ervoor dat we lekker weer hebben en dat we een prachtige nazomer mogen ervaren.

Dit land is een bezoek meer dan waard. Het is tjokvol met geschiedenis en er is heel veel te zien en te beleven. (ik lijk de plaatselijke VVV wel!!)

Eén van de ontekkingen op het gebied van wol is wel de wol van het Llanwenog schaap.
Het heeft een superzachte vezel en is geschikt voor het spinnen van een garen voor babywolletjes. Ik mocht een pluk meenemen en ik ga contacten leggen met de fokkers van dit schaap uit Wales. Het is de moeite meer dan waard!!!

Ondanks het feit dat we op de website duidelijk hebben aangegeven dat we even niet aanwezig zijn, hebben sommige klanten hier blijkbaar overheen gelezen!!
De e-mail kan ik openen, maar niet beantwoorden! Er is iets mis met de verbinding, maar we zitten dan ook in "the middle of nowhere".
Helaas nemen sommige mensen niet de moeite om de website van www.kleiendraad.nl goed te lezen. Het levert soms nare e-mails op waar ik niets aan kan doen. De server reageert niet en ik kan geen e-mails beantwoorden. Slapeloze nachten heb ik er nog nét niet van, het bed is hier uitstekend, zelfs beter dan thuis!!!

U heeft dus nog veel verhalen tegoed van deze vakantie die deels "zakenreis" is.

Vakantiestress, deel twee

Voordat ik op vakantie ga, geraak ik altijd in een vlaag van idioterie.
Het huis moet dan schoon! Nu is dat hier in huize Kleiendraad bijna onbegonnen werk.
Zeven honden, waarvan er ten minste vijf een voorliefde hebben voor het rollen in modderplassen, smeren hier de boel steevast onder.
De bijkeuken is de plaats waar ze na een bosrondje eerst moeten "uitzanden".
Maar de bjkeuken moet dus ook schoon en dit vertrek is nog steeds een veredeld groot hok wat bestaat uit gipsplaten en voornamelijk kieren....
Er staat een groot keukenblok mét en zonder deurtjes.
Zwart stof en zand ligt en plakt overal.

Vanavond heb ik de stoute schoenen maar weer aangetrokken, (ik had beter rubberlaarzen aan kunnen trekken) en ben aan de slag gegaan.
Liters vuil water zijn door de gootsteen gegaan, de waterzuivering zal er een beste klus aan hebben en de stofzuigerzak van "Henry" (tonmodel stofzuiger van het merk Henry) zit mudje vol.
De complete familie Sebastiaan ("dit wás de spin Sebastiaan, het is niet goed met hem gegaan etc". AMG Schmidt) is ook verdwenen.
Gestikt in het stof in de zak. Wel sneu maar het ruimt zo lekker op.
Huisdieren hebben we al genoeg.

Om het nog even nog wat drukker te krijgen zijn vandaag de nieuwe vensterbanken gearriveerd. Prachtig vers grenen hout en dat moet tegen het kromtrekken, subiet in de lak. Nog een onverwacht klusje erbij dus.

De vensterbanken zijn echter wel heel erg mooi.
Het gekke is alleen dat als er weer iets af komt in huis, het meteen zo afsteekt bij datgene eromheen wat nog niet gereed is. Iedereen die wel eens een woning heeft verbouwd kan daar vast en zeker over mee praten.
Na ampel beraad hebben we besloten om de vensterbanken toch maar wit te lakken in de Cetabever tint "opaalwit". De lambrizering hier ter plaatse is gelakt in een diepdonkerrode kleur "berry" van Flexa. Nog een donkere tint erbij voor de vensterbanken en ik was vast voorgoed depressief geworden.

De rest van de week moet ik nog verder met het schoonmaakwerk, de bovenverdieping, de woonkamer, keuken en de badkamer.
Maar als dat af is, dan kan ik met een gerust hart en opgewekt gemoed weg.
Volgende week zit ik op de veerboot met kloven van het poetsen in mijn handen!!

Het Karakul schaap

Deze week heb ik een deel van de wol van de schapen van een mij bekende Karakul fokker opgehaald. Het was niet zo'n lang ritje, ik hoefde alleen maar dwars door "mijn" provincie te rijden om bij haar langs te gaan.

"Meneer Tom" mijn navigator, had gelukkig een goede dag en besloot zijn stemgeluid de hele weg te laten horen.
Helaas maakte de Berlingo weer zijn nare fluittoon. Natuurlijk nét op het stuk N33 waar men gigantische wegwerkzaamheden aan het uitvoeren is. Het lijkt wel of de hele provincie qua wegdek op de schop moet. Maar gelukkig ik kwam op de afgesproken tijd aan.

We hadden er mooi weer bij en de vachten werden op een zeil uitgespreid in de tuin.
Ik kon dus kiezen! Ik weet wat de klanten mooi vinden en ik heb van alles meegenomen. Heel diep donkerbruin, grijs-beige en wit-beige.
Het Karakul schaap is in ons land heel erg zeldzaam dus het is ook een prijzig product. Maar het is het zeker waard! Ten eerste omdat de kleurschakeringen in de wol zo mooi zijn en ten tweede omdat je echt iets heel bijzonders hebt.

Wat is nu het Karakul schaap? Hier volgt een beknopte uitleg over het ras.
Het is een ras wat zijn oorsprong vindt in een aantal aziatische landen waaronder Afghanistan en Pakistan. Daar leeft het onder barre omstandigheden en het is dus een ras wat veel kan hebben. Zijn vetreserves slaat hij op in het achterdeel van het lijf, bij de staart wel te verstaan. Het is een schaap met een lange rug, veel wol, maar eenmaal geschoren dan zie je een rank diertje.
De lammeren worden meestal zwart geboren en hoe ouder het schaap is, hoe lichter de vachten worden. De lokken zijn lang, in een vachtje kunnen heel wat tinten voorkomen en de wol vilt als de beste.

Spinnen kun je er ook mee, niet heel geschikt voor kledij die je direct op de huid draagt, maar wel mooi als garen voor een kledingstuk waar je iets onder draagt.

Op de derde foto zie je een zogenaamd astrakan mutsje. Tja dat is dus gewoonweg dierenleed. Piepjonge lammeren worden geslacht en gevild om hun pelsje en daar worden die hoedjes van gemaakt..... Gelukkig doet de fokker waar ik de wol van betrek natuurlijk niet aan dit soort praktijken.

Met een autootje halfvol met zakken keerde ik weer huiswaarts.
Nu nog alles netjes uitzoeken en labelen en het is weer klaar voor de verkoop.

Tassen.....

Ik ben absoluut niet modebewust, sterker nog....als je mij in het "wild" tegenkomt dan zie ik er vaak niet echt salonfähig uit.
Mijn spijkerbroek vertoont vaak hier en daar een vlek. Mijn truien zijn oud en hebben slijtplekken en mijn haar zit ook vaak als een dweil en heeft een "stoffige" kleur (A. bedankt voor je treffende uitspraak waar het mijn haarkleur betreft).
Door de bank genomen zie ik er niet uit als een "onderneemster", maar eerder als een doorsnee huissloof.

In tegenstelling tot dit uiterlijk onvertoon, heb ik wel degelijk een voorliefde voor mooie dingen. Dat schijnt bij mijn sterrenbeeld te horen.
Ja mensen ik ben een leeuw.
Dat schijnt in te houden dat ik van luxe dingen houd, een beetje bourgondisch ben en dat ik me graag omring met dure spullen. Ik ga verder nog niet in op de karaktereigenschappen, de materiële kanten van dit sterrenbeeld zijn al ernstig genoeg.
Helaas, die dure spullen zitten er niet in. Een huis wat constant verbouwd moet worden, zeven honden, een kleine kudde schapen en twee bescheiden inkomens, al die zaken zorgen ervoor dat ik het niet "breed kan laten hangen".

Maar ik ga op vakantie, we hebben gespaard en nu heb ik een probleem!
Ik heb geen schoudertas...
Ja en dan kun je natuurlijk niet op reis. Tenminste ik niet.
Ik prop normaliter al mijn dagelijkse benodigdheden in een plastic zak, van welke supermarkt dan ook en ga op pad. Maar ziet u mij al op een sjieke veerboot met de C1000 tas, een HEMA plastic zak waar eerder nog de rookworsten in werden vervoerd?
Neen, driewerf neen!

Hier ter plaatse en in de wijde omgeving is geen goede tassenwinkel voorhanden.
De provinciehoofdplaats blinkt ook al niet uit in ruim voorziene shops met kekke tasjes, dus ik heb het internet maar weer eens bezocht.

Uit de bovenstaande afbeeldingen die ik heb geplaatst (gestolen van internet) blijkt maar weer eens dat ik een voorliefde heb voor een tas met een buitennissige kleur.
Verder en gedegen onderzoek leverde mij het volgende inzicht op....
Ik heb echt een hele dure smaak!!!
Groen is wel voorhanden in tassen maar voornamelijk bij de fabrikanten met winkels on "Fifth Avenue" en de P.C Hoofdtstraat. Hermes, Dior etc. leveren namelijk tassen in "mijn" kleur.

Nog meer speurwerk en ik heb dan toch de tas der tassen gevonden.
Wel meteen een groot model, alshoewel het op de (tweede) afbeelding niet te zien is.
Het is een zogenaamd "shoppermodel". Maar dat mag de pret niet drukken.
Het is een betaalbaar exemplaar en ik kan er een vracht aan spulletjes in kwijt.
Dus het leesboek voor onderweg, de huis-tuin en keuken benodigdheden zoals portemonnee, sleutels, telefoon, losse muntjes, papieren, paspoorten, engelse ponden in een aparte beurs, medicijnen, zakdoeken, adresboek, snoepjes, etc.
Kortom een shoppermodel is dus gerechtvaardigd!
Ik ga de bestelling dus maar plaatsen bij de internetwinkel!!