Inspiratie voor de augustusmaand

Iedere maand verzin ik weer een nieuw kleurthema voor de aanbiedingen voor www.kleiendraad.nl . Deze augustusmaand, heb ik gekozen voor de kleur geel.
De zonnebloemen staan in volle bloei en doen het hier op de drentse velden, zeer goed. De keuze voor het kleurthema lag dus voor de hand.
De boeketten met zonnebloemen worden overal aan de weg in stalletjes aangeboden en voor een klein bedrag heb je zomerpracht in huis.

Nu is geel niet mijn favoriete kleur. Ik vind de tint wat opzichtig en te hel.
Blauwe kleuren zijn meer mijn "ding".
Al speurend op het internet, google is toch wel een uitkomst, typte ik "cornflowers and sunflowers" als zoekopdracht in. Wat krijg je dan?? Afbeeldingen van thee!
In dit geval gedroogde bloemen van de korenbloem en van de zonnebloem.
Het mag dan geen thee heten maar moet door het leven gaan als "infusion".
Maakt niks uit, het plaatje vind ik erg mooi.

Het toeval wilde dat ik vorige week tijdens een spincursusdag die ik gaf, wat wilde demonstreren met kleuren. Er lag wat witte wol op de werktafel, wat gele merino en wat korenbloemblauwe vlas. Dus dat ging hupsakee op de kaardemolen en als je dat niet zo door en door kaardt, dan krijg je een mooi mixje.

De onderste foto van de thee (of infusion) is weer een nieuw ideetje voor een garentje. Het zal nog wel even duren want ik ben nu bezig met afwisselend het spinnen van witte alpaca en het spinnen van merino resten, het kleurendoosgaren.
En dat is nog niet af.

Alpaca

De beste manier om mijn zorgen even aan de kant te zetten, is het spinnen van wol en andere soorten vezels. Heerlijk! Een fiks aantal kilometers wegtrappen achter het spinnewiel en ik word weer wat meer ontspannen.
Soms val ik bijna achter het wiel in slaap!

Vanavond heb ik maar eens een "nieuw" tweedehands Louëtje gepakt omdat dit wiel vanaf zaterdag ergens anders gaat wonen. Om eventuele problemen nog op te sporen, maak ik dan wat draad.

Ik had nog een partijtje gekaarde alpaca liggen in wit en ik kon daar zo mee aan de slag. Nu is "wit" betrekkelijk, de alpaca"wol" is nog niet gewassen en nog flink stoffig. Dat gaat er na een wasbeurt wel weer uit.
Zoals je hierboven ziet staan staat het woord "wol" bewust tussen aanhalingstekens.
Officiëel mag de alpacavezel namelijk geen wol heten. Wol is immers het vachtje van een schaap. Maar ik houd toch maar even de term "wol" aan, wel zo gemakkelijk!

Het alpaca beest is een camelidae, een lama-achtig dier wat vooral voorkomt in de Andes dus in Bolivia en Peru. Daar wordt het beest gehouden voor zijn vacht.
Die vacht komt voor in ongeveer twintig kleurvarianten en de kwaliteit verschilt nogal.

In ons land wordt de alpaca ook gehouden. Meestal voor de fokkerij van de dieren en voor verdere verkoop van de nakomelingen aan andere hobbyhouders van deze dieren.
Sommige fokkers fokken op kleur en op vachtkwaliteit, maar deze fokkers zijn in de minderheid.

Er worden nogal hoge prijzen gevraagd voor een kilo alpacawol. Veertig euro is geen uitzondering en dat is veel geld. Ik verwacht dan ook kwaliteit, maar ik heb me al veel te vaak bekocht aan vacht die niet verwerkbaar was. Vol met miniscule deeltjes van planten en houtmot of stro. Het is echt onbegonnnen werk om dat er uit te halen.
Zo'n vacht kan je het beste weggooien. Hoe spijtig ook, je kunt er niets mee.

De alpaca heeft de gewoonte om lekker te liggen rollen in de stalbedekking.
Als die stalbedekking uit kort stro of houtvezel bestaat, verpulvert dat in de vacht. Daar komen dus al die verontreinigingen vandaan.

Een volgend probleem is dat de vachten als ze geschoren worden, vaak in zijn geheel in een zak gedaan worden. Dus ook de wol van de delen die je niet kunt gebruiken zit in die zak. Alpacawol is van een hele losse structuur, in die zak gaat alles een beetje door elkaar zitten. Heel vervelend bij het uitzoeken.

Op de tweede foto zie je wol van de alpaca zoals het eruit moet zien. Een lange vezel met veel "crimp" oftewel golving in de "stapel". Je ziet de kwaliteit al op je af komen. Dit zijn supervachten. Je ziet ook een mooie glans in de vachten, zo hoort het dus.

Op het plaatje zie je een tekening van het beestje. Het zadel en wat van de nek zijn de beste delen van een vacht. Die hebben een voldoende vezellengte en dat is mooi te spinnen.

Alpacawol is vele malen warmer dan schapenwol. Daar moet je aan denken als je een garen gaat maken. Een te dikke draad levert een veel te warm garen op en je gaat peentjes zweten in je nieuwe trui of vest! Dus, spin zo dun mogelijk.
Als je goede alpacawol hebt is het spinnen goed te doen, zeker als je wat meer ervaren bent. Als je het van tevoren kaardt, dan gaat het spinnen veel gemakkelijker.
Doordat het geen lanoline bevat, spint het wat anders dan schapenwol. Daar moet je wat ervaring mee opdoen. Als je het prettig vindt dan kun je de alpacawol af en toe bevochtigen met een plantenspuit.

Dit product heeft nog een voordeel. Het is een goed alternatief voor wol van het schaap als je allergisch bent voor de vachtjes van de schapen. Met alpacawol heb je daar geen last van.

Het is ook een prachtig product om te mengen met bijvoorbeeld zijde of bamboe.
Zo krijg je een nog luxer garentje!!

Voorlopig ben ik nog niet klaar met mijn alpaca, dun spinnen duurt veel langer, maar dat geeft niets. Ik spin mijn zorgen nog wel even weg.

De donkere wolk, is even verdreven....

Vandaag had ik een afspraak met dierenarts Eva.
We wisten niet hoe we nu verder moeten met Phoebe en vandaar dat ik toch even naar de praktijk wilde.

De dierenarts schrok toen ze Phoebe zag en sloeg spontaan haar handen voor haar mond. Ze ging naast Phoebe zitten en bevoelde haar kop. Tja daar zit die hele dikke bult. Phoebe vindt het allemaal niet erg, wel snapt ze niets van al die meewarigheid en laat het allemaal maar over haar kant gaan.

Doordat de pijnmedicatie die nu is opgehoogd zo goed aanslaat, gaat het weer allemaal wat beter met Phoebe. Maar hoe lang nog? De tumor is een hele bijzondere die zelden voorkomt. Dat hebben wij weer!
De soort tumor is een "killer" zo kwaadaardig als de spreekwoordelijke pest en deze tumorsoort kan zich ook snel uitzaaien. Dan kunnen er uitvalsverschijnselen optreden van vitale organen en/of ledematen. Als dat het geval is, dan is de "milde dood" snel gekozen.

De dierenarts had nog een optie achter de hand die we nu uit gaan proberen.
Met prednisolon gaan we proberen of we de tumor wat kunnen laten slinken of een tijdelijk halt toe kunnen roepen. Het zal een korte termijn oplossing zijn, want het groeit wel door.

Met de pijnmedicatie kunnen we nog vooruit. We kunnen het zelfs nog op gaan hogen en er wat extra's aan doen door er weer een ander middel bij te doen.
We kopen dus nog een beetje tijd, voor zolang het nog kan.
Iedere dag is nu een kadootje en we genieten met volle teugen van de laatste fase van haar leven bij ons.

De dierenarts, zie een zelfde dillemma heeft met haar eigen hond, raadde ons aan om maar lekker twee maal per week ijsco's te gaan eten met Phoebe!
Nou dat laten we ons geen twee maal zeggen!!!

De foto is van Liesbeth, ze heeft een prachtige serie gemaakt van Phoebe.

Een prachtige dag

Vandaag kwam Liesbeth langs om een mooie fotoreportage te maken van Phoebe.
Die foto's zijn geweldig geworden! Ik zal ze in een later stadium nog plaatsen.

Maar Liesbeth's camera stond niet stil en ze heeft nog veel meer mooie kiekjes genomen.
De tuin is altijd een mooi onderwerp en alles staat zo mooi te bloeien.
De vlinderstruiken doen het geweldig en het is een druk bezocht café met nectarbar voor allerlei soorten vlinders.

Over de pergola groeien de druivenstruiken en hun trossen zijn overvloedig.
De druiven hebben blijkbaar niets te lijden gehad van de koude winter en het natte en koude voorjaar.

Bij de grote poel in het weiland staat de zwanebloem al weken te ponken met bloemen. Zo mooi!

Phoebe had vandaag een topdag. Ze voelde zich erg goed en heeft ook pootje gebaad in de poel en ging veel balletjes ophalen.
's Middags zijn we even naar de ijscobakker (Fledderus is bakker maar maakt ook overheerlijk ijs, vandaar ijscobakker) in Hooghalen gegaan en heeft ze yoghurt- en vanilleijs met dubbeldik slagroom genuttigd. Heerlijk, ze was in een mum van tijd klaar met haar bak en kwam daarna bij mij bedelen voor de laatste hapjes slagroom uit mijn bakje. Het was haar van harte gegund.

Tot haar grote vreugde kwamen ook Rob en Angelique nog langs om haar te knuffelen.
Toen er ook nog patat werd gehaald en zij helemaal tot op het bot verwend werd met frieten, had ze helemaal de dag van haar leven!!!

De donkere wolk.... vervolg

Dit is een foto van Phoebe in iets betere tijden, maar als je goed kijkt dan zie je al dat haar oog niet goed is.

Inmiddels hebben we in overleg met de dierenarts de pijnmedicatie flink verhoogd en Phoebe voelt zich nu wat beter.
Vandaag heeft ze genoten van de boswandeling en is veel buiten geweest.
Iets wat ze liever niet wil als ze zich niet goed voelt.

We gaan begin volgende week naar de dierenarts voor verder overleg en een plan van "einde".
Morgen komt Liesbeth om foto's te nemen van haar, zo hebben we straks een aantal mooie kiekjes ter herinnering. Want dat blijft! Phoebe is er straks fysiek niet meer maar in onze gedachten zal ze altijd bij ons zijn.

Nu moeten we ons voorbereiden op de laatste korte tijd dat ze nog bij ons zal zijn. Ik wil niet dat ze straks qua pijn "door de medicatie heenbreekt" en ondraaglijk gaat lijden.
Het is zo moeilijk omdat verder alles aan haar nog zo gezond is. Haar verdere lichamelijke conditie is nog puik. Dat maakt de afweging van het moment van euthanaseren nog lastiger....

Ik wil bij deze iedereen hier heel erg bedanken die met ons meeleeft en ons steunt.
Die steun is heel erg welkom.

Er hangt een donkere wolk boven ons.....

Die donkere wolk die boven ons hangt is dat we, waarschijnlijk heel binnenkort al, afscheid gaan nemen van Phoebe.
Ze heeft veel pijn.
Haar tumor in haar kop, is binnen twee dagen zo spectaculair gegroeid, dat haar hele kop scheef aan het worden is. Tot twee dagen geleden zagen we nog niets aan haar behalve het uitpuilende rode oog. Nu kan ik de tumoromvang vanaf de buitenkant goed zien en voelen. Het is zo groot als een flinke pingpongbal.
Dat een gezwel zo snel opeens in omvang toe kan nemen!
Wat een verwoesting brengt dat teweeg.

Plezier in het leven heeft ze bijna niet meer.
Het zwemmen doet ze ook al een tijd niet meer, het eten van harde dingen gaat ook niet goed. Dan moet ze druk zetten met haar kaken en dat is pijnlijk.

Een klein ommetje is haar al bijna teveel. Ze wil snel weer naar huis en apart liggen in de kamer waar geen andere honden zijn.

Tja wat rest ons dan nog.....
Een milde dood is alles wat we haar nog kunnen bieden.

Zwemmen....

Eén van de leukste aktiviteiten met warm weer is wel het zwemmen van de honden.
Senna "onze" dagopvang hond, kruising Labrador x Golden Retriever, vindt het helemaal het einde. Met overgave plonst ze het water in en gaat achter het balletje aan. Onze poel in het weiland is groot en diep genoeg om zulke capriolen in het water te doen. Inmiddels staan de schapen op korte afstand om te zien wat er nu weer allemaal gaande is. Best wel lachwekkend, de honden hebben de schapen niet eens in de gaten.....

Tegen haar eigenaar zeg ik wel eens "ja hoor het is goed dat Senna morgen komt, maar ze moet wel een bikini meenemen". Grapje natuurlijk.
Maar het kan dus echt wel gek! Kijk maar naar het plaatje hierboven, het is één van de vele voorbeelden die ik tegen kwam op het internet.
Of het de waterpret echt verhoogt weet ik niet, zelf denk ik dat het voornamelijk hilarisch bedoeld is. Maar feit is wel dat er veel "kleding" te koop is voor onze trouwe viervoeters.

Ik zie mezelf nog niet acht of negen honden in badkledij hijsen!

"Woolmiles"

Is wat je van ver haalt altijd lekkerder??? In mijn opinie niet!
Het is misschien een beetje een malle "binnenkomer" in dit stukje, maar ik vind het zonde dat zoveel wol van dichtbij huis gefokte en gehouden schapen wordt weggedaan.
De fokkers en houders van vaak bijzondere rasssen in ons land en in onze buurlanden, moeten veelal de wol van hun dieren wegggooien.
In Engeland, waar we regelmatig te gast zijn, is het al helemaal droevig gesteld.
De vachten worden daar gewoon vaak verbrand. Het afvoeren van een partij wol is nog eens een extra kostenpost.

Ook al verkoop ik ook de producten van ver, ik heb zelf een voorliefde voor wol van dieren uit ons land. Niet omdat ik nu zo nationalistisch ben ingesteld, maar omdat al die wol van veraf, het milieu wel degelijk schade toebrengt.
Dat komt door de "woolmiles" de afstanden die de wol nu eenmaal aflegt voordat het bij de klant terecht komt.
Overigens komt een deel van de winst van Kleiendraad ten goede aan het aanplanten van nieuwe bomen op onze weide's. De schapen hebben zo meer schaduwplekken en we zorgen voor een beter milieu.

Een goed voorbeeld van "woolmiles" is de Nieuw-Zeelandse en Australische wol, denk maar eens aan de Merinosoorten en de mixjes ervan.
In die landen wordt de wol meestal niet verwerkt maar het gaat per vliegtuigvrachten of via scheepscontainers naar voornamelijk China.
Daar wordt het verwerkt en vervolgens weer de europese markt opgebracht.
De wol maakt dus een wereldreis van jewelste. Die mijlen belasten het milieu.

In ons land zijn ook wolsoorten te koop van schapen die hier gefokt zijn en een prettig leven hebben. Gelukkig komen er steeds meer wolsoorten op de markt in ons land. Dat komt doordat zoveel mensen een apart soort schaap in de wei willen hebben.

Een goed voorbeeld daarvan is de wol van het Coburger Fuchs schaap.
Mooi en goed te spinnen en te vilten ook voor de beginners in beide hobby's.
Maar ook onze "eigen" Texelaar levert een goede kwaliteit wol.
Wil je het zachter, dan kun je het mengen met bijvoorbeeld Merinowol.
Iets minder milieubewust, maar altijd nog beter dan steeds maar kiezen voor wol van veraf.

Zelf vind ik het hele proces van kaarden, spinnen, wassen en verven (of in een andere volgorde al naar gelang het ontwerp van het garen) wel zo leuk.
En ik vind kant en klare lontwol vaak gewoon "doods" aandoen. Het heeft teveel een fabrieksmatige uitstraling en het natuurlijke van het schaap vind ik er niet meer in terug.
De wol wordt in de fabriek flink mishandeld met (schadelijke) middelen om het schoon te maken, iets waar de meeste mensen geen weet van hebben.

Kortom koop ook eens wol van meer "lokale" schapen.
De schapenhouder is blij met je bijdrage en je steunt de lokale fokkerij van dieren.
Met een beetje humor zou je op zijn engels in plaats van "thank you", "thank ewe" kunnen zeggen. ("Ewe" is het engelse woord voor "ooi", maar je spreekt "ewe" en "you" hetzelfde uit.)

(Liesbeth van BTW-dogs, heeft de eerste twee foto's gemaakt, dank je wel!!)

Van "Amsterdam" tot "Wedding Day"....

In mijn tuin groeien een aantal rozensoorten. Toen we hier kwamen wonen stond er één exemplaar in de tuin die een beetje tegen de muur van de deel aanhing en zijn bloeikunsten ten beste gaf. Tegen de verdrukking in, hij staat niet op een geweldig stukje grond. Er ligt een hele hoop troep daar in de grond, omdat vroeger al het afval gewoon in de tuin van een boerderij gedumpt werd. Mooi is hij ook al niet, een beetje vaag rood en het rood verbloeit al snel naar een stoffige tint. Maar alle groen wat je in een tuin vindt waar nog niet zo veel in staat als je ergens gaat wonen is mooi meegenomen. We kieperen er af en toe een kruiwagentje schapenmest bij en dat stelt hij het volgende jaar op prijs en geeft wat extra bloemen. Hangend over een oud kastanjehekje en naast een al even slordig groeiende blauwe regen, doet het heel landelijk aan.
De naam van de roos is mij onbekend, hij gaat als "boerenroos" bij ons door het leven.

Foto nummer drie is van een even zielig exemplaar. Het is de roos "Amsterdam" die al jaren in een te kleine pot zijn leven moet slijten. Ik neem me steeds voor om er eens een proper plekje voor te zoeken, maar de geest is gewillig en het vlees zo zwak...

De vierde foto is een kiekje van de roos "New Dawn". Een bewust aangeschafte klimmer die het volgens de beschrijving goed zou moeten doen op de zandachtige grond die we hier hebben. Bovendien was de plek waar we hem hadden gedacht een uitgekiende plaats. Beschut, niet de hele dag in de zon en een rijke bloei, zeker als je uitgebloeide bloemen weghaald. In het engels heet dat; "deadheading" een prachtige term. Ik zag me al met een strooien hoedje iedere ochtend in alle vroegte met een scherpe snoeischaar en natuurlijk een leuk mandje om de bloemen in te verzamelen, de struik te lijf gaan. Nou niet dus! Vroeg opstaan is niets voor mij, het geklauter op een trapje, dat moet nu eenmaal ook als je alle uitgebloeide bloemen wilt verwijderen, zie ik ook al niet zitten.
Maar "New Dawn" is trouw en houdt zich wel aan zijn beloftes. Hij bloeit met overgave en zelfs het door de honden regelmatig uitgegraven stukje grond waar hij in staat, deert hem niet in het minste.
Hij heeft zijn grenzen zelfs verlegt en slingert zich met overgave over de muur die de voortuin van de achtertuin scheidt. Zo heb ik vanaf de keukentafel waar mijn pc staat, een prachtig uitzicht op de rijke bloemenzee. De uitgebloeide bloemblaadjes vallen op de grond en vormen een wit tapijt. "New Dawn" mag dan als bloem roze beginnen, de blommetjes worden al snel wit.

De tweede foto, ja het filosofische praatje bewaarde ik voor het laatst, is een opname van de roos "Wedding Day".
Ik kreeg deze roos als zieltogende plant van een dierbare vriend.
Hij had hem opgediept uit een afvalbak van een tuincentrum en nam hem stiekem mee naar huis. Na een aantal weken intensieve oplapwerkzaamheden, kreeg ik de rozenplant. Ik heb hem in mijn tuin geplant en er gebeurde jarenlang niets.
De vriendschap hield helaas geen stand.
Alsof de plant mij een hart onder de riem wilde steken, begon hij toch schoorvoetend te groeien en uiteindelijk ging de roos ook nog bloemen produceren.
Aan "Wedding Day" zit ik voorlopig nog wel even vast. De vriendschap mis ik nog steeds...
Rozen zijn met weinig tevreden, bij mensen moet je wat meer moeite doen.
Het gaat wat ver om nu een kruiwagen mest af te leveren bij de "rozenredder"!
Zo een stinkend kadootje wordt vast verkeerd uitgelegd.

Hemelwater, eindelijk!

Dag en nacht staan de drie sectorsproeiers nu aan om ons weiland te voorzien van water. Geen water resulteert in kale plekken in het gras en dat betekent weer dat er geen eten is voor de schapen. Maar het blijven kunstoplossingen en wat was ik blij toen het heel laat in de avond toch ging onweren en regenen.

De bliksem is niet van de luct, het is een "electrical storm" zoals het in het engels zo mooi heet. Dit weer is meer dan welkom, al zal het natuurlijk op veel plaatsen weer tot overlast leiden.

Wol spinnen ging niet meer vandaag, ik plakte aan de vezels vast en het werd dus een kalme avond.
Maar het wolvirus is hardnekkig, ik ben dan ook vandaag naar het hoge noorden van de provincie Groningen gereden om daar wol te gaan kopen.
En wel van het Gotland Pelsschaap. Ik schreef daar in een eerder logje al over.

Het leuke van dit ras is dat ieder dier anders is, de vachtstructuur verschilt, de kleur ook en dat zie je terug in de de wol. Ieder zakje met wol is anders.

Ik ben niet zo dol op het Groningerland, maar vandaag heb ik mijn mening gewijzigd.
Het gebied waar ik was, "de Marne" is een pareltje. Het doet sterk denken aan Zeeland en ook de piepkleine dorpjes hebben er veel van weg.
Maar het was te warm om nu een verkenningstochtje te gaan maken en dat bewaar ik maar voor een volgende keer. Die komt er vast en zeker want ik heb prachtige wol ingekocht. En dat smaakt naar meer...

Kijkend naar de foto heb ik alweer een nieuw idee voor een garen.
Donkerpaars-blauw (diepe indigo tint??) met wat wit en zijde of bamboe sjerpjes eraan. Even nadenken hoe ik dat ga doen....

Phoebe en haar oog

Veel mensen vragen zich af hoe het met Phoebe gaat.
Fijn al die belangstelling en het medeleven. Dank jullie wel!

Ik heb twee foto's gemaakt van Phoebe en hier zie je een beetje hoe dat er nu uitziet. In het echt is het trouwens dikker en wat "enger" om te zien.

We zijn begonnen met het geven van pijnmedicatie. Phoebe werd lusteloos en ik had het gevoel dat het niet lekker ging.
Het eten van harde dingen, gaat haar moeilijk af. Immers als je ergens je gebit flink in moet zetten, verhoog je de druk in je hoofd.

Ik was al begonnen met het geven van Rimadyl, dat had ik nog liggen en Phoebe knapte op. Maar de pilletjesvoorraad was geslonken en ik belde met de dierenarts.

Na overleg met dierenarts Eva, krijgt Phoebe nu een combinatie van Rimadyl en Tramadol. We gaan eens kijken hoe ze het daarop gaat doen.

Het vervelende van dit soort dingen is dat je niet weet hoe een dier zich echt voelt..
Ze lijkt nog lol in het leven te hebben en zeker in de dingen die we samen en alleen met haar doen.
Volgens de dierenarts kan het nog heel lang duren voordat de toestand van Phoebe echt verslechtert. Ik weet het niet, ik wacht het maar af en hoop op wijsheid.
Je wilt je hond niet verliezen, maar je moet wel de afweging steeds maken of het nog een dierwaardig leven is. Moeilijk dus....

Een aardige buurboer

Ik heb even een foto gestolen van het internet. Maar zoiets als je hierboven op het plaatje ziet, staat nu in het weiland achter onze wei.

Het is een beregeningsinstallatie, mooi scrabblewoord is dat trouwens, en wij hebben iets dergelijks in het klein.
Van de week hebben we een aantal zogenaamde "sectorsproeiers" aangeschaft om het weiland te kunnen besproeien. Gelukkig hebben we een bron laten slaan en hebben dus gratis grondwater. De pomp hadden we gelukkig al.
Na het in elkaar zetten van de hele installatie, stonden er uiteindelijk drie sproeiers op driepootjes. Ze doen manhaftig hun werk en daar zijn ze ook voor ingehuurd, maar het is wel een druppel op een gloeiende plaat.

Vandaag is onze achterbuurboer begonnen met het sproeien van zijn grasland.
Want geen gras, geen eten straks. Dus beregenen.
Hij heeft zijn installatie precies zo afgesteld dat ons stuk land wat het droogste is, netjes wordt meegenomen in de sproeibeweging.

Bij het ondergaan van de zon heb ik heel lang op het weiland gestaan om te kijken en te luisteren naar dit fenomeen. Mooi klinkt dat! Een soort van zjoef zjoef. Het is een soort van kanon die over het weiland gaat en je voelt de grassprieten juichen in de "regen".

Dank je wel buurboer voor dit onverwachte kado!