woensdag 29 juni 2011

Lekker op de trekker


Na een periode van extreme droogte hebben we nu al een paar weken fikse hoosbuien doorstaan.
Schapen hebben een pesthekel aan nattigheid en zeker de Wensleydale Longwools.
Door hun vacht, die uit krullerige lokken bestaat, wordt de huid snel nat en koelt het dier af.
Bij een schaap met een 'normale' vacht glijdt de regen er langs.
Zo'n gewoon schaap blijft dus langer droog.
Om tegemoet te komen aan de wooneisen van ons schapenras, hebben we een melkdoorloopwagen en een oude kar aangeschaft.
Beide karren hebben hun beste tijd allang gehad maar stonden vervelend in het zicht van onze buren.
Vandaag heeft de verhuizing van de karren plaatsgehad en de buurtjes zullen er vast en zeker een neutje op gedronken hebben.
We hebben de mobiele stalletjes nu zó geplaatst dat niemand er zich meer aan kan ergeren.

Nu moest de trekker toch uit de deel, want het gras diende gemaaid worden.
Door al die buien met daarna weer redelijk hoge temperaturen, groeien de groene sprieten als een dolle.
Maar hoog gras, dat blieft een schaap niet...
Het dier laat het links liggen.
Dus moet er weide gebloot worden. Dat gaat met een vernuftig apparaat wat het gras maait en hakselt. Gek genoeg vinden de schapen dat maaisel nu weer een lekkernij!
De weidebloter, want zo heet het ding waarmee de klus geklaard wordt, hangt achter onze bejaarde Ford 2000 trekker.
Toen we de Ford kochten zat er nog zo'n lollig dekje op van zeildoek.
Maar dat was al gaar en krakkemikkig bij aanschaf, dus dat hebben we helaas weg moeten doen.

De Ford 2000 is een werkpaard. Het ding ziet er niet meer uit. Maar hij doet nog altijd trouw dienst.
Bij het starten van de tractor trekt er een dieselwalm door de hele boerderij.
Het pand staat op zijn grondvesten te trillen.
Maar er is niets leuker dan een beetje je jeugddroom uitleven op de tractor.
E. heeft dus een lekker dagje op de trekker gehad.

maandag 27 juni 2011

De kleuren voor juli deel twee


Ja ik heb even een kiekje gemaakt.
Van het 'Julivlies' twee paarse tintjes met wit en grijs.

Al spinnende wordt het prachtig!
De lavendelkleuren en het grijs lopen mooi in elkaar over en het wit van de zijde sprankelt eruit.

In mijn tuin is het zoeken naar de plant, maar ze staat er wel!
Maar Jorien en haar lammeren die geparkeerd staan in de achtertuin, weten de planten ook goed te vinden.
Er blijven slechts kale staakjes van over...

Jorien geniet van het buiten zijn.
Nog even en dan zal ze naar de plaatselijke slager gaan.
Ze loopt weer zo beroerd, we krijgen het niet meer goed.
Zo kan ze de barre winter niet in.
We kunnen het niet over ons hart verkrijgen om haar te verkopen aan de handelaar. Dan moet ze op transport naar de halalslachter...
Dat nooit. Die halssnede met alle stress vandien en het leegbloeden totdat ze niet meer bij bewustzijn is. Dat is geen optie.
Ze gaat dus in het veekarretje, een kilometer verderop. Vroeg in de ochtend en ze zal vlak daarna geslacht worden.
Het is van alle slechte opties, de beste.
Nu nog even niet, nog even mag ze rondlopen in de achtertuin op het grasveld samen met haar lammeren. Bij slecht weer kan ze de stal inlopen en daar lekker liggen.

Jorien zal ik missen.... het was onze eerste Wensleydale Longwool ooi.
Maar soms moet je een keiharde beslissing nemen.
Het leven moet 'schaapwaardig' zijn.
Het zijn de afwegingen die het er niet leuker op maken....

Van beginner spinner tot vergevorderd spinner



Van Anda, die vorig jaar een spincursus bij mij volgde, kreeg ik twee prachtige foto's van haar laatste creatie.
Het is een erg mooi vest geworden, geheel naar eigen ontwerp en uitvoering.

Anda is 'spinverslaafd' en die verslaving werpt zijn vruchten af.
Het spinnewiel wordt op mooie dagen in de tuin gezet en dan gaat Anda lekker tussen de planten en de vogeltjes haar garens maken.

Is het wat minder goed weer, nou dan spint ze gewoonweg binnenshuis.

Het vest wat u hier ziet is gesponnen van Texelaar wol maar van een goed vachtje. Niet zo prikkerig en het heeft een rijke kleurschakering.

Voor al die beginnende spinners is dit een opsteker.
Over een poosje kunt u net zulke mooie creaties maken als Anda.
Gewoon even doorzetten en oefenen.

zaterdag 25 juni 2011

Nieuwe garens van cursisten


Van wol tot draad is een heel proces.
Zeker voor de 'absolute spinbeginners'.

Ik overlaad ze op zo'n dag met informatie, over wolsoorten, waarom je met wol kunt spinnen en met vele tips en trucs.

Iedereen is anders en je merkt gaandeweg op zo'n dag hoe mensen leren en hoe ze omgaan met de informatie en met het leren van een ambacht.

Meestal is zo'n dag vol 'hobbels en bobbels' letterlijk en figuurlijk.
Als ze denken dat het nét een beetje gaat, dan breekt de draad, komen er kurketrekkers in het garen en denken ze 'ik leer het nooit'.

Maar aan het einde van de dag zijn ze allemaal stiktevreden met hun eerste strengetje.

Vandaag had ik twee dames te gast die al jarenlang vriendinnen zijn.
Totaal verschillende dames, dat maakte het nog leuker!

Hoe de één met het spinnewiel omging was in contrast met de andere dame die veel gematigder te werk ging.
Het één is niet beter dan het ander, beiden komen ze er wel!

Aan het einde van de dag hebben we nog even geneusd in de boeken over spinnen, verven en schapenrassen.
Vooral in het boek 'Intertwined' deden ze veel inspiratie op.


De voorbeelden van prachtige 'art-yarns' doen denken aan de strengetjes wol van cursisten.
Opeens waren de hobbels en bobbels in de draden zo gek nog niet...
Ze hebben iets gemaakt wat mooi is. Met pure wol zoals de Texelaarwol, een beetje kleur en veel inspanning.

Het resultaat mag er weer zijn!

vrijdag 24 juni 2011

De kleuren voor juli


Sinds ik mijn electrische Louët kaardemolen heb, ben ik niet meer te houden.
Het ene na het andere vlies vliegt van het apparaat af.
Ik druk op de knop en daar gaat het ding van start, ik hoef alleen maar de wol in te voeren en een beetje te begeleiden.
Afhankelijk van het resultaat wat me voor ogen staat, spreid ik de wol meer of minder uit.
Kaard ik het met veel 'spreiding' dan wordt het uiteindelijke garen erg gemeleerd.
Doe ik het met minder handmatige interventie, dan zie je dat ook weer terug in het garen. Dat wordt dan weer anders en de afzonderlijke tinten zie je meer terug.
Het spinnen van zo'n vlies is altijd weer een verassing.
Is het zoals ik het me had voorgesteld of toch weer anders?
Dat merk ik pas als ik het spin en na het twijnen zie ik pas het juiste effect.

De wol heb ik voor het grijpen. Het is net alsof ik in mijn eigen snoepwinkel mag graaien in de stopflessen met zoetwaar.
Ik trek een bak open met kleur, een lade open met zijde en voeg soms wat krul toe voor extra sjeu.

Voor de maand juli ben ik op de paarse toer.
Het paars van lavendel met grijs en witte accenten van zijde.
Ik vind het toevoegen van zijde echt een aanrader.
Het voegt 'licht' en glans toe en je garen wordt er levendiger door.

Als ik morgen tijd heb, zal ik foto's nemen van het kaardvlies.
Het is nu al erg mooi. Ik heb Gotland wol gebruikt, paarse Merino in twee lavendel kleuren en verder de witte zijde en witte zachte wol van onder meer de Corriedale schapen dat heeft ook al wat glans van zichzelf.

De lavendel staat al volop te bloeien in hoekjes van mijn tuin.
Tegen de verdrukking in, dat wel. Het is een moeilijk jaar voor deze plant.
Teveel droogte en nu een overschot aan plensbuien.

Het mag mijn pret niet drukken. Laat het maar regenen, dan kan ik zonder schuldgevoel lekker spinnen!!

donderdag 23 juni 2011

Sokken zonder gaten


Spinnen is in, breien is 'hot' en wat breit men nu heden ten dage?
Sokken! Ja u leest het goed, er wordt wat afgebreid op rondbreinaalden, vier pennen en de teen en hiel hebben geen geheimen meer voor de moderne breister en breiers.


Vorig jaar is er een uiterst leuk blad uitgegeven wat binnen een mum van tijd was uitverkocht. Dat zegt wel iets over de populariteit van de moderne gebreide sokken.

Maar ik herinner me nog heel goed hoe mijn oma en mijn moeder eindeloos gaten zaten dicht te mazen met stopwol. Dat zat op van die kleine kaartjes, onderin de naaidoos.
Mijn oma en mijn moeder deden dat vaak op vrijdagavond. De enige reden die ik ervoor kan bedenken is dat ze dan hun tijd moesten doden omdat ze "in de krulspelden zaten" En een paardentand en een vrouwenhand mogen nooit stilstaan.

Waarom is de hedendaagse eigengebreide sok zo populair?
Ik kan er geen echte motivatie voor geven.
Wel zijn er spinners die opzien tegen het spinnen van vele klossen vol voor een trui of vest. Ja dat is even doorpakken.
Zo'n spinprojectje voor een paar sokken is te overzien.

Als u zelf uw garen spint voor sokken, dan kan ik u als versteviging van de wol, het toevoegen van mohair aanbevelen. Als u een verhouding van 30% mohair en 70% wol aanhoudt, dan hoeft u minder gaten te stoppen. Succes verzekerd!
En mohair is net zo mooi te verven als wol.

Zelf brei ik nooit sokken, ze zitten niet lekker en als ik op laarzen door het bos struin, worden het propjes in mijn laarzen. Reuze ongemakkelijk!
Bovendien heb ik een bijna traumatische herinnering aan het breien van sokken. Om dat te oefenen kregen de meisjes op mijn lagere school, handwerkles. We moesten een slang breien van durable katoen. Iedere zes centimeter een andere kleur en andere steek.
Het sluitstuk van de slang was de bek. Hiel en teenwerk dus....
Dat werd voor ieder meisje op dinsdagochtend van elf tot twaalf een drama.
Met een vreselijke handwerkjuf, die er een intens genoegen in had om elke niet gelukte bek, toer voor toer ten overstaan van de rest van de klas, uit te trekken. Tergend langzaam en met een zelfgenoegzame lach op haar gezicht.
Tranen drupten er op de toch al vettige breiwerkjes, de stalen pennen werden ieder jaar weer wat roestiger.

Voor mij geen sokken van eigen makelij, maar de plaatjes van handgemaakte paartjes voetenmode, want dat is het, vind ik vaak erg mooi.

zondag 19 juni 2011

Speciaal voor mijn pa


Gisteren was het vaderdag.
Iets waar ik sinds mijn vijfde jaar niet meer aan doe.
De kleuterschool dwingt een jong mens tot enige opgelegde creatieve uitspattingen die allemaal belanden in een doos die op een stoffige zolder geparkeerd worden.

En verder vind ik het een commerciële aangelegenheid. Daar doe ik dus niet aan mee.
Maar mijn pa is niet voor één gat te vangen en belt dus eigenhandig als ik de dag der dagen zomaar voorbij dreig te laten gaan.

Lieve pa Ad, ik ben je niet vergeten!!!
Speciaal voor jou dit stukje.....
Voor de meest bijzondere pa van de hele wereld.
Een doorzetter, een blijmoedig en optimistich mens.
Vol met humor, grapjes en een woordenboek waarin het woord klagen niet voorkomt.
Bijna Fries, na een heel leven lang Zuid-Hollander geweest te zijn...
Altijd bereid om te helpen. De spitvork, schoffel en snoeischaar zijn bijna vergroeid met dit mens. Evenals troffel, hamer en zaag.
Hij kan ook nog eens voortreffelijk koken, is dol op lange fietstochten en een hartstochtelijk genieter van natuur.

Ik ben trots op hem en ik hoop dat ik nog lang van hem mag genieten!!!
Dus ik hoop dat dit verlate vaderdagpresentje toch in goede aarde valt.

Wolprijzen


Enige jaren geleden was wol een wegwerpartikel.
Het spul groeide op een schaap en het was de moeite van het scheren amper waard.
Het leverde bijna niets op en er moest 'geld bij' om de scheerder te laten komen.
Maar ja de schapen moeten uit hun jasje en dan moet de scheerder er toch echt aan te pas komen.

De bovenstaande foto is in Engeland genomen bij Jo and Pete, kennissen van ons die een schapenfarm hebben.
Voor hen was het geen jaarlijks feestje om de scheerder op bezoek te krijgen. Het leverde een extra kostenpost op.
In vele delen van Engeland werd de wol simpelweg verbrand op een grote vuurstapel. Ik zal maar niet uitwijden over de stank ervan....

Inmiddels zijn we een aantal jaren verder. Wol is geen wegwerpartikel meer, maar een product wat weer waarde heeft en in waarde toeneemt.
Onder druk van wereldwijde marktprijzen krijgen de schapenhouders weer een betere prijs voor de wol.
Maar het is bij lange na niet kostendekkend.

Voerprijzen zijn exorbitant gestegen. Het laatste jaar met zo'n 25%, dat beneemt vele schapenhouders de lust om een koppel schapen te houden.
Ook de prijzen voor ontwormingsmiddelen, vaccinaties en middelen tegen insecten zijn fors in prijs gestegen.
En de scheerder komt zijn werk ook niet voor niets doen!

Het valt me op dat veel spinners van wol 'voor een dubbeltje op de eerste rang willen zitten'. Het ergert mij nogal.
Deze week kreeg ik weer een aanvraag voor wol van onze Wensleydale's.
De klant wilde een vacht. Die verkoop ik niet. Ik verkoop alleen de beste lokken uit de vacht. Rotzooi zoals kontwol en de niet bruikbare delen gaan hier de afvalbak in.
Wat overblijft is een goed product wat duur is. Maar we verdienen er nog steeds geen cent aan!

Om een klein inkijkje te geven. We hebben negen ooien. Die kosten ons in de lammer- en zoogtijd (dat is voor dit ras drie maanden) € 95,00 per week.
Dat is dus ruim tien euro per ooi per week. Er komt ongeveer drie kilo goede wol van elk dier af. Dus rekent u maar uit.... Per kilo wol rekenen wij € 36,00.
Door het jaar heen en zeker in de wintermaanden ( de tijd van de dracht) gaat er ook per week zo'n dertig euro doorheen.

Hobby mag wat kosten.... Maar wol is allang geen 'bijproduct' meer!
Op de wereldwijde markt wordt wol ruim opgekocht. China is een land wat veel grondstoffen nodig heeft en zeker ook in de verwerking van dierlijke vezels. Dat heeft zijn weerslag ook op de wolprijs in ons land.
De Wolfederatie koopt weer wol op, na jarenlange tegenslag.
Vachtjes voor de particuliere markt worden dus schaars.
Uw wol is dus duurder dan voorheen.

Als u tegen wat vachtjes aanloopt, geef de schapenhouder dan een goed bedrag.
Zeker als u lamswol, dus wol van de eerste scheringen kunt bemachtigen.
De schapenhouder is u dankbaar voor uw bijdrage!!!

zaterdag 4 juni 2011

Verven met planten


Ik heb toch een ontdekking gedaan....
In de moestuin vond ik een plant die ik vorig jaar gezaaid heb. Ik dacht dat het niets was geworden. Maar ik heb het mis.
Ik zaaide onder andere de wede en de verfkamille.
De laatste plant kon ik zonder moeite terugvinden.

De wede was een ander verhaal, ik heb het gewas waarschijnlijk al diverse malen ondergeschoffeld. Maar het is een taaie rakker.
Dit jaar kwam hij in volle wasdom boven en bleek over een geweldige groeikracht te beschikken.
Eerst dacht ik nog dat het een koolsoort was. De bloemen lijken op blommetjes die je ziet bij doorgeschoten broccoli. Het is dus de wede en niet te missen.

Nu kom ik op het idee om les te gaan geven in het verven met planten.
De voorbereidingen zijn in volle gang.
Ik moet documentatie en verfrecepten maken. De logistiek op zo'n dag moet kloppen en er moeten voldoende planten aanwzig zijn.

Binnenkort ga ik een proefles geven aan spinvriendinnen.

Ik ben nu nog op zoek naar een kwekerij die volwassen planten in grotere hoeveelheden kan leveren.
Tips zijn welkom!!!!

vrijdag 3 juni 2011

Beschuitjes met favoriete aardbeien ( op bed)


Van het tuinieren komt helemaal niets terecht...
Ik durf amper naar buiten daar wacht me toch een wildernis!
En bij die aanblik krijg ik een peilloos schuldgevoel.
Ik laat de onkruiden hun gang gaan. De oorlog tegen alle ongewenste elementen kan ik dit jaar niet winnen.

Ik heb het te druk!
Een winkel bestieren, boekhouden, les geven, de lammerij en alles wat daarbij komt en me voorbereiden op nieuwe projcten, het is allemaal iets teveel voor één mens.

Ach wat zou ik graag op een ochtend wakker worden met een op bed gebracht ontbijtje met beschuitjes met mijn favoriete aardbeisoort.
Namelijk de Cambridge Favorite, het plantje heb ik ooit meegebracht uit Engeland.
Het is één van de vele ouderwetsere soorten die ze daar nog verkopen.
Lekker! Het is met geen toetsenbord te beschrijven.....

Ik koop soms een doosje hollandse aardbeien, maar het is iedere keer weer een teleurstelling. Zurig en waterig. Je kunt nog beter een goedkope aardbeienjam op je beschuitje smeren dan die schijfjes waterige rommel.

Als u mij echt heel gelukkig wilt maken, breng me dan een ontbijtje op bed.
Twee beschuitjes met jam en een kopje thee en ik kan er weer tegen.
Als u dan ook nog even een ochtendserenade, (bijvoorbeeld 'I have got you under my skin') wilt brengen, dan bent u de liefste mens op aarde!
(Graag wel na tien uur in de ochtend, dan kan ik ook eens uitslapen!)

woensdag 1 juni 2011

Wol wassen, wel of niet?


Ik krijg vele vragen van mensen die niet weten of ze wol voor het spinnen moeten wassen of niet.
Enige tijd geleden gaf ik een ieder de de raad om te doen wat ze het prettigste vonden.
Maar daar kom ik toch op terug!
Voortschrijdend inzicht heet dat.

Hoe kom ik aan dit voortschrijdend inzicht?
Wel nu, een schaap is een een bijzonder smerig dier. De laatste jaren hebben schapen steeds meer te kampen met allerlei ziekten.

Het lijkt allemaal zo mooi zo'n vachtje, maar schapen dragen het hele jaar hun jasje.
Poep en pies dringen in de wol door.
Maar dat niet alleen, ook bacteriën en virussen kunnen overleven in de wol.
Zoönosen liggen op de loer. Zoö watte? Zoönosen zijn ziekten die van het dier overgebracht kunnen worden op de mens.
Het zijn er nogal wat en ze zijn vaak hardnekkig en leiden tot ziekten en kwalen. Bijvoorbeeld het virus Ecthyma oftewel 'zere bekjes' leidt tot nare uitslag op handen en eventueel andere ledematen.
Door de huisarts is het niet zo maar te herkennen en u kunt er flink last van hebben.

Zwangere vrouwen doen er sowieso goed aan om alleen met schone gewassen wol te werken.

Om alle 'beestjes' uit de wol kwijt te raken volstaat een regenbuitje niet.
Het vachtje van het schaap spoelt slechts oppervlakkig schoon, maar de bacteriën en virussen gaan niet dood.
Daar moet u wat moeite voor doen.

Heet wassen is het recept.
U kunt het nalezen op de website van www.kleiendraad.nl
Daar staat een wasadvies wat wel werkt.

Was kleine porties en draag eventueel handschoenen.
Wol wassen? Wel doen! Voorkomen is beter dan genezen.

Gemiste kans.....



Vorig jaar schreef ik al een stukje over de tuinboon.
Die vind ik namelijk zo ontzettend lekker, met zure room of met spekjes, mensen u wilt het niet weten!
De groenteboer hier ter plaatse, heeft ze al wel, maar verzekerde dat ik beter nog twee weken kan wachten, dan is het aanbod groter en zijn de boontjes iets betaalbaarder. Mijn geduld wordt dus op de proef gesteld.

Alweer is het er niet van gekomen om de tuinbonen in spé, in de moestuin te 'leggen', ja boontjes leg je die zaai je niet.

Het is een dubbel gemiste kans want naast de tuinbonen zaai ik altijd venkel en dille. Twee gewassen die ervoor zorgen dat de bonenluis die op de loer ligt om een aanval uit te voeren op de tuinbonen, geen kans krijgt.
Als u ooit tuinbonen heeft 'gelegd' en tot wasdom heeft laten komen, dan weet u dat de zwarte bonenluis een plaag kan zijn.
De chemie van venkel en dille zorgt voor een natuurlijke bescherming van de bonen.

Oh ja waarom is het een gemiste kans?
Met de venkel oftewel Foeniculum Vulgare, kunt u prachtig plantaardig verven.
Zie de tweede foto, die is gemaakt door de schrijster en plantaardig verfster van de weblog: naturally dyeing. Deze creatieve mevrouw verft met van alles en nog wat.
Lees haar weblog en u staat versteld van de mogelijkheden van planten die gewoon in de tuin en in de wegbermen te vinden zijn.

Trouwens, venkel is ook een prachtige tuinplant!! Sommige hoveniers zweren al bij deze plant als borderopvulling. Ik kan ze geen ongelijk geven.