Het Vlaams schaap

Het schaap wat je hier op de kiek, enigszins hautain aankijkt is een mooi voorbeeld van dit ras.
Ooit waren er bij onze zuiderburen nogal wat van te vinden. Maar door allerlei omstandigheden is het nu een ras wat in de gevarenzone verkeert.
Jammer, want het is een mooi dier met heel veel wol van uitstkende kwaliteit, dit was ook de reden dat de belgen het dier fokten. Er was een grote vraag naar kwalitatief goede wol en die wol kwam in grote hoeveelheden van het dier af. Per dier is zeven kilo geen uitzondering!!

Dit ras viel ook op door zijn vruchtbaarheid. Drie 0f vierlingen zijn geen uitzondering en het is een goed bevleesd schaap wat het prima doet in polderweiden.
Kortom een aanwinst voor elke schapenhouder. Maar het uiterlijk van het schaap is niet opvallend. Het is gewoon een wit schaap met heel veel wol...

Dit ras heeft aan de wieg gestaan van het Swifter schaap. De Swifters zijn gefokt om hun goede moedereigenschappen, weinig aflamproblemen en een zeer ruime melkgift. Allemaal eigenschappen die het van het Vlaams schaap heeft geërfd. De andere inbreng die gezorgd heeft voor de totstandkoming van de Swifter is de Texelaar. Veel vlees op de botten en daardoor een hoog slachtgewicht.

Het is bijna altijd zo dat de "onderliggende" rassen, dus de rassen waaruit een nieuw soort schaap ontstaat, achteruit gaan in aantallen en ze een bedreigd ras gaan vormen. Eigenlijk zonde.

Ik heb net een vachtje van het Vlaams schaap in handen gekregen en ik ben er erg blij mee. Een lange stapel, heel zacht en fijne wol en van een prima kwaliteit.
Er zit een mooie "crimp" oftewel golving in de stapel en het belooft wat!! Als je dergelijke wol aangeboden krijgt, dan is gewone Texelaar wol maar ordinair....