Een stoer garentje

Vorig jaar kocht ik eens een vacht in van een blauwe texelaar. Ik vond de wol nogal tegenvallen, het was wat stug en niet zo geschikt voor het zo verwerken tot een draad waar ik echt een stoere mannentrui van kon maken. Mijn partner zit niet te wachten op een trui van wol "die prikt" en bijna had ik de vacht al weggedaan. Maar dat zomaar weggooien zit niet zo in mijn systeem, zeker niet als het wol is. Zo'n schaap heeft er een jaar over gedaan om een vacht te laten groeien en die moeite moet beloond worden denk ik dan.

De wol van de blauwe texelaar was gewoon grijs en zonder enige nuance. Ik besloot er een kleurtje aan toe te voegen en ik bestelde geverfde merino bij mijn groothandel. De kleuren rood en wat blauwtinten moesten er wat effect aan geven en dat lukte heel goed.

Deels heb ik de wol met de merino gekaard en deels heb ik gesponnen met alleen de kleuren rood en de blauwtinten in één ongetwijnde draad. Dat was een beetje een experiment en best een tijdrovend klusje. Om de paar centimeter wisselde ik van kleur en dat is arbeidsintensief.
Maar het werd precies zoals ik het in mijn hoofd had.

Uiteindelijk heeft het de naam Noorderland gekregen, als je op een vroege winterochtend opstaat en je loopt even buiten en het is vriezend weer, dan roept dat associaties op met de kleuren in dit garen.

Overigens, er is nog steeds geen mannentrui van gebreid....
Ik heb de tijd niet en spinnen vind ik zelf veel leuker dan breien.