Oh the Weather Outside is Frightful.....

Ik hoopte nu eens op tijd naar bed te gaan....
Na een redelijk vermoeiende dag en wat schoffel- en harkwerk in de avonduurtjes, was ik er wel aan toe.
Bovendien, ik vier op 2 augustus mijn 50e verjaardag.
Om deze dag toch een beetje uitgerust te beginnen, hoopte ik goed te slapen.

Maar helaas. Het weer, of beter gezegd het onweer, gooit roet in het eten.
Er was al enige onrust in de hondenroedel te bespeuren, vast door het feit dat er onweer op komst was.
De situatie was wat 'licht gespannen'.
Zeker met een logeetje erbij.
Mazzel, zoon van Pat en Kate, logeert hier enkele weekjes.
Pa Pat en zoon Mazzel liggen elkaar niet echt goed, maar dat is met wat sturing goed te doen.
Vanavond was er wat meer interventie van onze kant nodig.

Goed en wel, ik ging naar bed.
Maar niet voor lang.
Het onweer begon en groeide uit naar een bui met hevige regenval en een 'thunderstorm'.
Een niet gewone onweersbui, maar zo'n bui waarbij het weerlicht niet van de lucht is en de klappen zijn gigantisch.
Ik ben niet zo bang voor dergelijk noodweer, maar Pat wel.
In zijn angst trekt hij Kate mee.

Kate en Pat slapen altijd bij ons op de slaapkamer.
Bij Pat is dat noodzaak want als er iets is waar hij bang voor is, dan is dat heftig onweer en het wordt dan een drama.
Hij breekt alles in zijn omgeving af.
Hij klimt op je hoofd en maait je helemaal plat.
Zijn hartslag is dan minimaal verdubbeld.

Kate heeft het privilege om bij ons de nacht door te brengen te danken aan het feit dat ze vorig jaar een fikse operatie heeft ondergaan.
Destijds moesten we haar monitoren tijdens de nachten en ze denkt dat dit nog steeds het geval is.

Kate slaapt naast het bed op een dekbedje waar ze een puntje aan sabbelt en dan tevreden in slaap valt.
Pat vlecht zich in een soort van bochtje aan en het liefst op het voeteneinde van onze sponde. Geheel en al in rust en je merkt verder niets van zijn aanwezigheid.

Het kwam niet van slapen.
Pat was door het dolle heen, in negatieve zin.
Hij stonk van de angst en Kate hijgde haar tong bijna uit haar bek van ellende.

De bui zwol nog verder aan.
Met de moed der wanhoop ben ik maar weer uit bed geklommen.
Het regende zo hard dat ik handdoeken en emmers heb moeten neerzetten op die punten waar het spontaan gong lekken.

Geheel tegen het advies van mijn overgrootmoeder in, heb ik de teevee aangezet met het volume op hoog.
Mijn overgrootmoeder stelde alles wat maar met elctriciteit te maken had meteen buiten werking tijdens een onweersbui.

Pat heb ik meegenomen naar de woonkamer.
Kate is naast E. in slaap gevallen.

De ellende is nu dat Pat in slaap is, wel met de teevee op hoog volume.
Ik nog een stukje schrijf om drie uur des nachts en dat ik bijna klaarwakker ben.
De bui is langzamerhand aan het uitdoven.
Kadootjes hoef ik niet.
Maar ik hoop dat ik morgen mag uitslapen....

Rekel Pat is jarig

'Rekel' is drents voor reu, dat u het maar weet.
Zo neemt u nog een stukje mee van streektaal, mooi meegenomen op de eerste april.

Rekel Pat vierde vandaag zijn twaalfde verjaardag.
Een bijzondere hond wordt ook op een bijzondere dag geboren.
Het was geen 1 april grap voor de fokker, maar werkelijkheid.
Ik geloof dat Pat er één is uit een nestje van vijf pups van de illustere Roy, destijds zeer bekend in schapendrijfland en moeder Lynn, ook zeker geen onverdiendstelijke schapendrijfster.

Pat groeide de eerste maanden op met zijn nestzusjes en broertjes en bleef nog een tijdje met zijn zus Roz, bij de fokker wonen.
Maar twee pups is meer dan twee handen vol en Pat kwam tijdelijk bij ons wonen.
We raakten nogal verknocht aan dit rekeltje en Pat aan ons en hij bleef gewoon hier wonen.

Nu zijn we alweer heel wat jaren verder.
We vieren Pat's verjaardag altijd. Die van vele andere honden laten we wel eens voorbijgaan, maar de verjaardag van Pat nooit.
En dat komt natuurlijk ook door die maffe dag van 1 april.

De liefde van een hond gaat (deels) door de maag.
Dus heb ik bij de supermarkt kippenbouten gekocht.
Daar is Pat nu eenmaal dol op en met zijn weinige gebitselementen die hij nog over heeft, dat is al een verhaal op zich, gaat hij zich te buiten aan de kiplekkere rauwe bout.

Maar we begonnen de festiviteiten vanochtend al vroeg met vanillevla (de volle variant) en créme fraiche.

We hebben heerlijk gewandeld in het bos.
Het was lekker weer, een beetje koud met een versnipperd buitje.
Pat kwam zijn favoriete Border Collies weer tegen die beiden op onze overleden Mór lijken.
Pat vindt dat altijd weer zo lollig dat hij direct gaat snuffelen om te zien of ze in zijn voor een verdere kennismaking. Helaas, de bazin van de collega Borders ziet dat nooit zo zitten.

Als verrassing had ik nog een extraatje in petto.
Anda, de (spin)vriendin kwam langs.
Pat is idolaat van Anda en dat is wederzijds.

Overigens, de trui van Anda heeft ze zelf gemaakt van handgesponnen Alpaca en eigenhandig gebreid. Een staaltje spin-en breikunst van de eerste orde.

Pat heeft een broertje dood aan de camera.
Zodra hij het toestel ziet, kruipt hij in zijn schulp.
Waar andere honden keurig gaan poseren, laat Pat een pose zien die niet zijn vrolijke en opgeruimde karakter weergeeft.
Hij ziet er meestal wat 'verlept' uit.

Na een vermoeiende dag is het goed rusten...
De vloertegels worden ingeruild voor de comfortabele bank.

Oogjes dicht en snaveltje toe.

Plannen.... deel drie

(Op bovenstaande foto ziet u Spike, een zoon van onze Phoebe, dit ter inleiding. En ook omdat Spike 'the spitting image'is van zijn moeder)
Sport verbroedert, brengt mensen samen en het fokken van honden weeft draadjes tussen personen en gezinnen.

Je hebt van die dagen dat je alleen maar te maken hebt met hele lieve mensen.
Ik hoop dat u dat ook wel eens heeft, want dat geeft de burger moed en je houdt er als mens een geluksgevoel aan over.

De telefoon ging. En Grietje meldde zich. Grietje is de baas van Spike en Spike is weer de zoon van Phoebe.
Grietje viel meteen met de deur in huis. 'Wanneer willen jullie op vakantie?'
'Nou dan en dan, tot dan', antwoordde ik. 'Oh dat komt mooi uit, we zijn dan thuis, ik plan minder werk in en we kunnen best op een hond passen....'
Dat is me toch eens super! Dus er gaat een hond naar Grietje en Leo.

Grietje doet samen met Spike aan behendigheid, het is echt hun spelletje.
Zowel bazin als hond vinden het geweldig leuk.

Leo heeft een andere hobby, namelijk motorrijden.
Als Grietje naar een wedstrijd is, pakt hij vaak de motorfiets en rijdt Grietje achterna. Hij toert zo menige afstand door het land en ze zijn er dan met zijn drietjes een dagje helemaal uit.

Toen kwam Gesien binnen, weer terug na haar vakantie in Zweden, ze kwam vanavond weer lesgeven in de edele sport van het frisbeeën.

De eerste vraag was, 'wanneer gaan jullie weg'? 'Nou dan en dan, tot dan.'
'Ha dat komt mooi uit, dan komt mijn pleegdochter bij mij logeren'.
De stralende glimlach die Gesien zo kenmerkt als ze echt blij is, (te zien op bovenstaande foto) kwam er aan te pas.
Lucy mag voor het tweede jaar bij Gesien en haar honden Luke en Bas logeren!
Lucy is blij en wij zijn blij. De band tussen Lucy en Gesien is opmerkelijk. Ze zijn echt dol op elkaar.

Grietje, Leo en Gesien, jullie zijn topmensen, en Willeke en Remco (van Mazzel ook!!!)

Plannen.... deel twee

Het jongste baasje van Mazzel valt als een blok voor de honden des huize Wolvenbergerweide.
Die liefde is speciaal bij Lucy wederzijds.
Lucy is echt dol op kinderen en ze was zo blij als een hond met zeven staarten dat er nu weer een klein mens over de vloer kwam.

Tja en zodra je als kind dan op de bank gaat zitten, dan heb je Lucy op schoot!

De grote bazen van Mazzel vroegen of we nog vakantieplannen hadden.
Op ons bevestigende antwoord en de opmerking dat het afhing van het plaatsen van de Border Collies, kwamen ze met een voorstel.
Ze wilden er best drie (of meer) opvangen...
Ik wist niet wat ik hoorde! Wat lief.

De verdeling hebben we al een beetje gemaakt.
Nuala, Jolee en Seanan gaan als alles goed is naar Zeist.
Nog drie honden te gaan.

Mazzel....

Soms heb je als fokker van honden mazzel...
In het geval van Mazzel is dat bij ons zeker het geval!

We fokten een nestje. Of eigenlijk was het een ongelukje.
Pat en Kate werden verliefd. Gelukkig voldeden ze aan alle testen op het gebied van gezondheid.
Het werd een mooi nestje van vijf hondjes.

Voor vier van de vijf pupjes vonden we een plaatsje.
Voor nummer vijf moesten we iets langer wachten.
Maar het wachten werd beloond.
Er meldde zich een aardige meneer, een man die graag een hond wilde.
Maar die man had een vrouw en samen hadden ze vier kinderen.
Twee jongens en twee meiden.
Het was een compleet gezin met een hondenwens.
Dan ga je in gesprek. Over waarom mensen een Border Collie willen, wat hun omstandigheden zijn, hoe ze denken over opvoeden en het hebben van een hond.
De man, Remco, kon het ons duiden. We waren overtuigd.
Nog overtuigder raakten we na het bezoek van de hele famile G.
Meneer Remco, leidde zijn kinderen in, in het bezoek aan de pup.
'Jullie doen alles wat die mevrouw zegt en vraagt' zei hij.
We gingen zitten met koffie, thee, koekjes en limonade.
De kinderen van het gezin G. deden keurig wat er van hun verlangd werd.
Na de versnaperingen haalden we het pupje uit de puppenren.
Met zijn allen deden we het spelletje 'hondje roepen'.
We zaten op de grond. Stukjes kaas in de hand, pupje zijn naam roepen en belonen.
Dat was een feest!
Ik zag de klik bij het hondje en bij de baasjes in spé.

Het pupje had zijn nieuwe baasjes gevonden en wij hadden de baasjes gevonden voor dit reutje.
"Mazzel" ging hij heten. Want ze hadden "gemazzeld" met dit hondje.

We zijn nu al ettelijke jaren verder.
Mazzel doet zijn naam eer aan. Hij is een erg leuke gezinshond.
Hij is op zijn plek.
En nu is hij eventjes terug op zijn geboortegrond.
Hij logeert de komende weken hier.

Mazzel is nu al gek met zijn zussen en zijn halfbroertje.

De bovenstaande foto's zijn van toen hij nog een pup was en hier nog verbleef.

Geluk oftewel Mazzel.......

Soms heb je van die dagen....
Ze beginnen en eindigen gewoonweg goed.
Een perfecte wandeling in het bos. Mooi weer, dus jas open en je lekker laten koesteren door het warme zonlicht.
Zes honden om je heen. Ze hebben het allemaal vreselijk naar het zin.
De baas zingt een deuntje, er is toch niemand in de buurt en ze heeft wel zin in een lolletje. Dus wel drie maal een potje frisbee!!

's Middags komt spinvriendin Anda. Leuk, ze gaat weer aan de spinnerij en we praten bij en hebben lol.
Ze is blij met een complete vacht Swifter kruising Texelaar. En ik ben blij met de vriendschap met Anda.

De telefoon ging, volkomen onverwacht belde Willeke, de eigenaresse van Mazzel.
Mazzel is een pup uit het eerste nest van Kate en Pat.
En Mazzel doet zijn naam eer aan. Hij is een "lucky boy".
Hij woont in een tópgezin met leuke kinderen en dito bazen.

Gek genoeg heb ik de afgelopen week aan Mazzel gedacht en aan zijn gezin en aan Willeke. Zij maakt namelijk prachtige schilderijen....
Ik stond voor een lege muur en dacht aan het werk van Willeke.
Toeval??? Ik weet het niet.
Willeke zei dat ze juist op de sterfdag van Mór zo aan ons heeft gedacht.
Ze wist niets van het ziekzijn van Mór, maar haar gedachten waren opeens bij ons.

We hadden al jaren geen contact meer, het verwaterde wat.
Zo gaat dat in een mensenleven.
Dat nu juist de "draadjes" zo worden aangehaald, is frappant.

Mazzel komt logeren! Ik kijk er nu al naar uit, ik heb iets met dit hondje.
U raadt het al, "draadjes"!!!!!

Raigan

Ook van Jantina, Andre en hun kinderen, kreeg ik hele mooie foto's toegezonden.
Raigan is een volle broer van Lucy en Jolee uit hetzelfde nest.

Het is heel leuk om te zien dat hij zowel op Lucy lijkt (de pittige blik in de oogjes) als op Jolee, hij lijkt qua uiterlijk heel veel op Jolee.

Raigan is volgens Andre een schat van een hond. Pienter en vol energie.
Ze beleven heel veel lol aan hem en zijn hartstikke blij met hem.

Zijn bijzondere naam heb ikzelf uitgekozen, voor de stamboom moet je tegenwoordig al heel vroeg namen aanleveren en dan heb je soms nog niet voldoende bazen.
Dat wordt dan speuren op het internet.
Aangezien de Border Collie uit Engeland en daaromtrent stamt, vind ik het leuk om een keltische naam uit te zoeken.
Raigan betekent "kleine koning".
Ik geloof niet dat hij het gezin als een despoot regeert, maar dat hij met zijn koninklijke naam zich wel een beetje gepast gedraagt.

Jack en Cody

Zoals al in eerder logje geschreven loop ik een beetje naast mijn ECCO instappers..
Ik ben een beetje (plaatsvervangend) trots op al die puppeneigenaren die bij ons een hondje hebben aangeschaft.
Bink en Bianca doen het al super goed en nu kreeg ik ook nog eens een mail van Jack, één van de eigenaren van Cody. Cody is overigens een volle broer van Bink.

Jack heeft Cody uitgekozen uit het nest en de liefde tussen baas
(of bazen want Cody heeft ook nog een bazin en een puberbazin) is geheel wederzijds.

Jack had de hoop dat Cody geschikt zou zijn voor het schapendrijven.
Nou dat is wel uitgekomen!!!

In "vaktaal" of in schapendrijfjargon is "het kwartje gevallen".
Het zegt zoveel als dat de hond aanleg heeft en het liefste niets anders doet dan schapen bij elkaar zetten en ze in een bepaalde lijn naar de baas toe gaan drijven.

Mack en Kate hebben hun genen dus goed doorgegeven!
Oma Phoebe zou ook trots zijn geweest op haar nazaten.
Het was toch een speciale dag want vriendin Vitorina kwam met haar man Cor langs en nam prachtige urnen mee om de as van Phoebe in te doen.
Alle asbusjes zijn prachtig dus dat wordt nog moeilijk kiezen.
Het was weer zo'n moment om stil te staan bij Phoebe en het overlijden van een zeer geliefd dier. Het slijt wel, maar het doet nog zeer.
Ik ben heel erg blij dat zoveel mensen een nakomeling van haar hebben en er zo bijzonder blij mee zijn. Dat geeft heel veel troost.

B. en B.

Soms ben ik super-mega trots....
En in dit geval helemaal!
Bink en Bianca hebben hun eerste schreden gezet op het lange en enerverende pad van het schapendrijven.
En het gaat heel erg goed!!
Bink schijnt een natuurtalent te zijn. Jaap, de trainer, is vol lof en die lof ontsteekt bij mij het vlammetje van de trots. Bink is namelijk door ons gefokt.
Niet dat wij nu direct naast onze schoenen moeten gaan lopen, want dat is natuurlijk verregaande onzin. Wij kunnen het ook niet helpen dat hij het zo goed doet.
Dat is ook maar puur toeval. Zijn moeder Kate, is weliswaar een echte schapendrijfster, haar vader heeft het ook in zich, maar hoe de genen uitpakken, tja dat heb je niet in de hand.

Op Bianca ben ik ook al erg trots, zij doet het toch maar en gaat door weer en wind naar het trainingsveld. Bianca is een topbaas voor Bink.

And last but not least, ik ben ook trots op Dorien, (niet alleen omdat ze de prachtige foto's heeft gemaaakt) maar om nog veel meer....

Als je goed kijkt naar de eerste foto zie je dat Bink een bijzondere kleur heeft.
Hij heeft een zogenaamde "seal" kleur. Het komt mondjesmaat voor bij de Border Collie en hij en zijn broer Diesel hebben het allebei.

Hieperdepiep hoera, Seanan één jaar!!!!!

Wat vliegt de tijd....
Seanan en zijn broertjes en zus, zijn vandaag alweer een jaar oud.

Seanan heeft een fijne verjaardag gehad. Lekker rennen op het grote veld, wild spelen met een frisbee, hij gebruikt het schijfje als een prooi en lekker eten.

Op het menu stonden kippenpoten. Voor iedere hond was er eentje.
Als diner nu eens niks gezonds maar het equivalent van patat met kroketten.
Een speciale snack voor honden.
Het resultaat zie je hierboven, het recept lees je hieronder.

Kook een flinke pan paprijst. Gewoon in water.
Afgieten en door de rijst meng je een zak geraspte kaas en een grote beker creme fraiche.
Doe dit in een beboterde schaal en serveer het op kamertemperatuur.
Seanan's taart is versierd met stukjes kroepoek, dat vindt hij namelijk het einde.

Het smaakte goed, het was binnen een mum van tijd op.

Hieper de piep hoera!!!!

Dano, de zoon van Phoebe en Shadow is vandaag zes jaar geworden!
Oh wat gaat de tijd snel.
Je ziet hem hier vooraan op de foto, de tweede hond die je ziet is Arrigo, zijn zoon.

Inmiddels hebben zowel Dano als Arrigo al nakomelingen.
We zijn supertrots op deze toppers.
En blij met zo'n gedreven baas als Wendy.