Van luie wijven en een steekje (los)

Ik heb een mateloze bewondering voor mensen die breien!
Zelf vind ik het een bezigheid die niet opschiet.
Menige trui komt hier niet verder dan het achterpand.
Ik heb achterpanden in vele tinten, grijs, blauw, gemeleerd, met streepjes, met kabeltjes en ik kan er zo een tweepersoonsdeken van maken als ik al die panden aan elkaar vastzet.

Als je zelf je garens spint, zoals ik, dan is het probleem vaak nog groter.
Je denkt dat je voldoende wol hebt, maar meestal kom je al breiende ook nog eens wol tekort.
Dan heb je vaak ook geen zin meer om nog wat bij te spinnen, want in je hoofd zit alweer een nieuw garentje.

Als je pas begint met het spinnen, dan is zo'n heel project als een trui of vest ook wat erg veel.
Nu spin ik al jaren, maar ik herken het probleem als geen ander.

Wat te doen?
Gewoon u richt zich op kleine projectjes!
En voor diegenen die net kunnen spinnen is hier het ultieme en leuke werkstuk, een sjaal in de luie-wijven-steek.
Hieronder ziet u de steek in een schetsje.

Hoe maakt u die steek?
Brei gewoon eerst een paar pennen recht en averecht.

In de pen recht slaat u niet één maal om, maar twee maal (of drie maal) de lussen laat u gewoon op de pen staan.
In de teruggaande pen breit u de lus gewoon als één steek.

Het resultaat ziet er dan zo uit:

Het ziet er op het plaatje wat tuttig uit omdat het een saai garentje is, maar het geeft wel goed weer hoe het eruit gaat zien.
Als u een beginnersdraadje (lekker met van die hobbels en bobbels) spint, wordt het veel leuker.

Grote halen en snel thuis.
En lekker warm als sjaal voor buiten!