Van A tot Z

(De A is Astrantia, de Z is Zeeuws Knoopje)

Gossiepietje, daar ben ik me toch weer in een kuil van een 'hype' gevallen....

De aanleiding was de tuin. Of in ieder geval een deel ervan.
Het is een fikse L-vormige border die nu bevolkt wordt door zeer snel groeiende brandnetels.
Overigens kun je brandnetels, naar het schijnt althans, heel goed eten.
Je kunt de stengels 'roten' om er na heel veel moeite een spinbaar materiaal van te maken en er zullen vast nog wel meer toepassingen zijn.
Enfin, ik zie dit brandende onkruid niet graag.

Daarbij komt dat het straks als de verbouwing klaar is en er een entree gemaakt wordt naar de wolwerkplaats, annex cursusruimte en verkoopplek, je meteen oog in oog staat met deze groene en gemene plaag.
De klanten en cursisten lopen meteen gillend weg.

Ik loop dus te broeden op een tuinplan voor deze strook grond.
Eén van mijn favoriete planten is de Astrantia.
Oftewel, het Zeeuws Knoopje.

Maar of die redelijk kleiminnende, met kantachtige bloemschermen bezaaide plant het er gaat doen, ik heb grote twijfels.
Dan zit ik straks met zieltogende zeeuwen die het in het zand van Drenthe niet echt naar hun zin hebben.
Remigratie naar de provincie van de voorkeur is ook weer zo'n mijl op zeven.

Het Zeeuwse Knoopje is natuurlijk niet alleen de plant maar ook het sieraad.
Vroeger had ik een ringetje met zo'n bolvormig knopje.

Op de zondagen, de dag des Heren, werd ik in de zondagse kleertjes gehesen.
En daar begon de ellende.
Mijn oma was een verwoed haakster.
Een aantal keren per jaar reden mijn moeder en mijn oma naar Leiden naar de 3 Suisses winkel.
Er moest nieuw garen ingeslagen worden om in de haakdrift van mijn grootmoeder te voorzien.
Haakdrift is nog zacht uitgedrukt, het was een regelrechte verslaving!!

Op een slechte dag (voor mij) vond mijn oma een schattig patroontje voor een gehaakte kinder-jurk.
Dat kwam goed uit, ik zou het gewillige slachtoffer gaan worden van de haakpassie van mijn oma.
Er werd roze en witte wol gekocht. PRIKWOL!
Fanatiek werden de eerste toeren voor het lijfje gehaakt.
De aangerimpelde rok volgde ettelijke toeren later.
De randen van hals, mouwen en onderkant van de rok werden opgeleukt met witte wol.

Daar liep ik dus op alle zondagen van de lente- en zomermaanden, met een gehaakte prikjurk, een bedelarmbandje waarvan de slurf van de olifantbedel zo naar haakte in de wol en een "Zeeuwse Knoopjes" ring.
En daar bleef ik ook al mee hangen in de gehaakte toeren....
"Kind doe toch eens voorzichtig, weer een ophaal in de wol" riep mijn moeder dan.
Maar ik ontkwam niet aan de jurk. Mijn grootouders woonden namelijk direct naast ons.
Ik moest uit beleefdheid de jurk dragen.
Mijn moeder beloofde me dat ik het volgend jaar wel uit de jurk gegroeid zou zijn.
Aan het begin van de volgende lente werden de voorjaarstenues weer uit de kast gehaald en gepast.
Wat niet meer paste ging naar nichtjes.
Helaas de jurk REKTE MEE!!!!
Van mijn vijfde tot aan mijn negende, heb ik in de vermaledijde gehaakte jurk mijn zondagen uitgezeten.
De bedelarmband en het ringetje met de Zeeuwse knoop, beletten spel en activiteit.

Opeens is de "Zeeuwse Knoop" dus weer helemaal terug van weggeweest.
Bakblikken, zeepjes, cupcake's en zelfs gehaakt kwam ik ze tegen op het internet.

Lieve oma's, doe uw kleindochters nooit een met prikwol gehaakte jurk aan.
Ga fijn 'Granny Squares', of Zeeuwse Knoopjes haken.
Dat is ook hartstikke hip!

Het vlies voor de maand maart

Ach wat heb ik het toch druk.
Tuut, tuut, tuut, net Truus de Mier..... uit de Fabeltjeskrant. Voor iedereen die niet van mijn generatie is, google er maar eens naar.

Ik kom eigenlijk nauwelijks toe aan een leuk schrijfseltje voor de blog.
Als je hoofd zo vol zit, je handen steeds aan het werk zijn en het lijf ook, dan blijft er weinig tijd over voor een lollig, of onderhoudend stukje schrijverij.

Maar tussen alle bedrijvigheid door heb ik wel een heel erg mooi kaardvlies gemaakt.

Als u ook gek bent van narcissen, krokussen, (paas)-eieren, advocaat met slagroom en meer vrolijk geel, dan is dit uw kaardvliesje.

Het is samengesteld uit twee kleuren merinowol, witte merino en gekleurde bamboe en bananenvezels.
Ja dat laatste is ook zoiets...
Bananenbladeren hebben een lange vezel en zijn ook heel goed te verwerken als vezel voor het spinnen en het vilten. Het is maar dat u het weet!

Zo langzamerhand veroveren de plantaardige vezels de markt.
Dat is niet voor niets. Ze zijn vaak van een prachtige textuur, glanzend en zacht. Ze voegen wat toe aan een vilt- of spinwerkstuk.

Probeer het eens uit.
Kleiendraad heeft al een aantal mooie plantaardige vezels opgenomen in het assortiment.

Bamboe

Ik weet niet of ik er al eens een stukje over geschreven heb, maar hierboven ziet u bamboe.
Ja dat ziet er nu niet uit als die groene stengels waar koalaberen zich mee voeden.

Trouwens, dat is een andere soort bamboe.
De bamboe die verwerkt wordt tot vezels om garens mee te spinnen en te vilten en in de kledingindustrie te verwerken, dat is een soort waar de koalabeer zijn neus voor optrekt. Waarom?
Ja dat weet ik niet, ik ben geen koalabeer.

Wat ik wel weet is dat de bamboe geweldig te verwerken is in kaardvliezen.
Ik ben nu bezig met een een kadootje voor mijn schoonzusje.
Ze krijgt een garentje wat bij haar ketting van Vitorina past.
Vitorina is de keramiste die van die mooie kettingen maakt...

Ik heb het eerste kaardvlies af. Er zit flink wat bamboe in en dat geeft zo'n mooi glansje aan het garen.
Het is te laat en te donker om er een mooie kiek van te maken, maar het is een plaatje.

Bamboe is een plantaardige vezel die vele goede eigenschappen heeft.
Het is sterk, ademt en is hypo-allergeen.
Kortom het is een veelzijdig product.
En het glanst erg mooi, bijna net zo mooi als zijde.