Wolmarkt Orvelte, aankoop nummer één....

Het was vandaag een prachtige dag!
Lekker weer en we dachten bij onszelf 'ach laten we de provincie weer eens intrekken'.
We vereerden het museumdorp Orvelte met een bezoekje.
Dat was een beetje een voorspelbaar uitje, want het was er namelijk schaapscheren.
Om de boel wat meer op te luisteren met wol en wolactiviteiten, was er een heuse wolmarkt georganiseerd.

Het was druk aldaar.
De parkeerplaatsen waren gelukkig ruimschoots voorhanden en er klonk al van verre, folkmuziek.

Op Ierse klanken werden de waren aan de man en voornamelijk de vrouw, gebracht.
De lucht van verse stroopwafels, vermengde zich met wierrook van een kraampje wat deze stokjes verkocht.

Ik weet niet of u het ook heeft of ook zo ervaart, als je één wolmarkt gezien hebt, heb je al een idee hoe de volgende is.
Veel kraampjes zijn bijna identiek qua koopwaar en aankleding.

Toch vond ik uitschieters!
En hoe. Ik ga er vandaag dan ook wel twee stukjes aan wijden!

We liepen al bijna meteen bij binnenkomst op de kraam af van Huberdien Sassen.
Huberdien is vrijwiller bij de schaapskudde van Westerbork, die overigens zijn onderkomen al jaren heeft in Orvelte.

Huberdien heeft een passie voor wol.
Dat is niet zo gek als je altijd maar tussen die schapen zit.
En wie appelen vaart, wie appelen eet.
Dus veel van de wol wordt verwerkt door Huberdien.
Maar het meest opvallende aan haar werk is wel dat ze een compleet eigen stijl ontwikkeld heeft.
Onder de naam 'Atelier Wolkewietje' verkoopt ze haar maaksels.

Naast de woonaccessoires zoals kussens en plaids, maakt ze beesten.
Handpoppen maar ook wandobjecten in de vorm van schapenkoppen.
In een combinatie van naaldvilten en natvilten maakt ze de mooiste en zeer natuurgetrouwe dieren.

Zowel de heer des huizes als ikzelf, vielen als een blok voor een wit met grijs en zwarte schapenkop.

Hier ziet u onze nieuwe inwoner, straks als de bedrijfsruimte klaar is, krijgt hij een eervolle plaats.

Hieronder nog even een andere schapenkop van Huberdien Sassen.

Wellicht komt Huberdien op termijn, hier lesgeven in het drie dimensionaal vilten.
Maar dat is nog een beetje toekomstmuziek, we houden u wel op de hoogte als het zover is.

In de tussentijd kunt een kijkje nemen op haar site, www.wolkewietje.nl

Een nieuwe bedrijfsruimte

Tja mensen het is me wat!
Je begint met een webwinkel, je groeit wat groter en voor je het weet moet je gaan uitbreiden.

We groeien namelijk uit ons bescheiden 'jasje'.
Dat zorgde voor wat hoofdbrekens.
Hoe lossen we het probleem van het tekort aan werkruimte en opslagcapaciteit op?
Juist, door te gaan investeren in een nieuwe en veel grotere werkplek.
Gelukkig biedt de boerderij voldoende ruimte in de 'deel' om iets dergelijks te gaan realiseren.

De voorbereidende schermutselingen van het uitgraven en blootleggen van oude fundaties en het afvoeren van tonnen puin en zand, die hebben we nu al lang achter de rug.
Er zijn ettelijke dumpbakken met puin naar de afvalverwerking gegaan.
Het zand is gezeefd en nu ligt er een maagdelijke ruimte te wachten op verdere bouw.

De volgende stap was het laten komen van een aantal aannemers om offerte's uit te laten brengen.
Wij vielen van de ene verbazing in de andere...
We hadden begrepen dat het in de bouw niet zo goed zou gaan.
In al onze onschuld dachten wij dan dat we snel geholpen zouden zijn met afspraken omtrent het opnemen van maten, het doornemen van een bouwplan en het uitbrengen van de offerte's.
Niets bleek minder waar.

De gemiddelde aannemer komt na enkele weken, na het verzetten van de afspraak, soms meerdere malen, hier ten huize in een super de luxe dure bolide, voorrijden.
Nu heb ik niets tegen een mooie voiture, ik ben dol op glimmend blik ( dit is scherts), maar ik zie de offerte reeds stijgen zonder dat er maar een meetlat aan te pas is geweest.

Alles goed en wel. Met aannemer nummer één had ik geen klik.
"Tja wij zijn wat duurder dan de concurrent, maar wij leveren wel vakwerk".
Op de offerte moesten we zeven weken wachten en na telefoontjes van onze kant werden we uiteinelijk via de e-mail vergast op een offerte die er niet om loog en men nam niet de moeite om die toe te lichten in een persoonlijk gesprek.

Aannemer nummer twee, had last van de avondvierdaagse, blikschade aan de automobiel en verzette de afspraak ter afronding van de offerte tot twee maal toe.
Met mensen die zo met hun opdrachtgevers om gaan is het slecht appelen eten, het geeft te denken over het nakomen van afspraken en het uitvoeren van de klus.

Nummer drie op de lijst bleek zo vaak op vakantie te zijn dat we niet tot verdere afspraken konden komen.

We werden moedeloos....
We zochten uiteindelijk een bouwer iets verder uit de buurt.
Nog steeds in onze provincie, maar hij was bereid om snel langs te komen en mee te denken!
Opeens werden mijn wensen vertaald in een realistisch plan.
Ik wil geen tegeltjes tot aan het plafond in het toilet, ik wil geen gipsen wanden, geen lelijke oplossingen die ik niet wil voor het plafond en voor de deuren, maar ik wil mijn plannen met de ruimte en met mijn budget uitgevoerd zien in een goede uitvoering.
Ik moet er namelijk in werken, samen met collega's en het moet een ruimte zijn die multifuntioneel wordt.

Nog even en we hebben de werklui over de vloer!
Ik kan niet wachten.
Nog een paar maanden en we hebben een geweldige zeer ruime werkplek.
Met alles er op en eraan, voldoende werkplek, een natte hoek voor het verven, een kantoor, een cursusruinte, opslagplaats, een toilet, een keuken en meer van dit alles.

Laat de timmer- en bouwlui maar komen, ik ben er klaar voor.

Iets over een oude fiets, het leren van een ambacht en de moderne techniek

Het was een drukke week!
Druk met de voorbereidingen op een tijdelijke winkelsluiting en druk met het lesgeven aan diverse dames.
Verdeeld over drie dagen, kwamen de verse spinsters langs.
Vol verwachting op wat komen ging.

De eerste lesdag kwamen er twee aardige dames op leeftijd bij me binnen met een auto vol met twee spinnewielen.
Die kwamen van de rommelmarkt en van zolder van een familielid.
Thuis hadden ze al wat geoefend met de wielen, maar dat viel niet mee.
Het garentje had nog het meeste weg van een hard elastiekje met heel veel krinkels. Teveel twist dus.
Het garentje was strogeel, eerst dacht ik dat het plantaardig geverfd was, maar het bleek erg oude wol te zijn.
De lanoline ( het wolvet) droogt dan op en wordt steeds geler van kleur.
Met wassen op een lage temperatuur krijg je dat vet er niet uit en de kleur dus ook niet.
De wol was kort van vezel, dat maakt het spinnen er in het begin ook niet gemakkelijker op.
Als je begint met het spinnen, is het handig als je kiest voor een wolsoort met een lange vezel zoals Texelaar wol, Swifter wol of bijvoorbeeld Flevolander wol.

De man des huizes sjouwde de spinnewielen in huis.
De woonkamer stond meteen vol. De dames namen plaats achter het spinnewiel en ik probeerde zo goed als het ging onderricht te geven.
Dat viel niet mee. De wielen vertoonden kuren. De spanning van de draad was op één van de spinnewielen niet te regelen. Zodra er aan de knop van de spanning wat werd gedaan, vloog het onderdeel van het spinnwiel af.
Het werd provisorisch verholpen door een strootje tussen het afremknopje te plaatsen. Het was een beetje een lapmiddel, maar het werkte.

Al piepend en krakend sponnen de dames ondertussen wel een draadje wat steeds beter werd. Dat was al winst. De ergste twist was eruit, het draadje werd zachter en zag er aantrekkelijker uit.
Maar het blijft zwaar trappen op zo'n oud model spinnewiel.

Spinnewielen heb je in vele uitvoeringen en vaak is het uiterlijk ook een beetje streekgebonden.
Hieronder zie je je een gelders spinnewiel.

Qua uitvoering best mooi, zoals zo veel antieke spinnewielen.
Maar vaak trappen ze heel erg zwaar, trekken ze als een gek aan de draad en is er weinig te regelen aan de draadspanning.
Om dan het spinnen goed te leren moet je wel over heel veel doorzettingsvermogen beschikken en niet snel last hebben van je rugspieren , je armen en je benen.

Ooit leerde ik op mijn opleiding het spinnen van wol op de Louët S10.
Van mijn buurvrouw en hospita, mocht ik haar antieke spinnewiel model 'schippertje' lenen.
Het werd een ramp, 'schippertje' en ik accordeerden niet met elkaar en ik dacht dat ik het spinnen nooit zou leren....
Waarom ging het wel op de S10 en niet op het antieke ding??
Het lag uiteindelijk niet aan mij, maar wel aan het gereedschap, het spinnewiel dus.

Toen ik eenmaal wat geld bij elkaar gespaard had, kocht ik mijzelf een spiksplinternieuwe Louët S10. Na enig assemblagewerk, wat overigens weinig voorstelde, trapte ik moeiteloos de ene kilometer draad na de andere.

Nu, tientallen jaren later heb ik een dubbeltraps spinnewiel. Sterker nog, ik heb er twee!
Mijn favoriet is de Victoria, omdat ik er zo lekker achter zit en het zo handig is mee te nemen.

Gisteren heb ik de reeks van drie dagen spinles geven afgesloten met het instrueren van een nieuwe cursiste die zichzelf de Victoria kado had gedaan.
Een goede keuze als je klein behuisd bent en je geen groot (en extra) meubelstuk in je woonkamer wilt hebben.
Victoria vouw je eenvoudig op tot een klein en plat pakketje.

De nieuwe spinster was erg in haar sas met haar aanwinst en kon al heel aardig een draad maken na een dagje spinles.
"Victoria" en zij reisden weer huiswaarts en ze zullen vast dikke maatjes worden.

Meestal geef ik de spinles op de oude vertrouwde S10. Daar is niks mis mee!
Het is een oerdegelijk wiel en het trappen en het maken van een draad is, na enige oefening, voor de meeste mensen goed te leren.
Maar oefening baart kunst. Thuis volgt de volgende uitdaging.
Het geleerde weer in praktijk brengen.
Een goed en licht werkend spinnewiel helpt daar enorm bij!
Op tweedehands verkoopsites kun je soms nog een goede S10 kopen.
Let er wel op dat het wiel niet krom is, dat alle onderdelen goed functioneren en dat het spinnewiel nog goede onderdelen heeft.
Als je die allemaal moet gaan vervangen komen er nogal wat kosten bovenop.
Soms is het dan beter om een nieuw spinnewiel te kopen en de ongelakte versie van de S10, de S17, aan te schaffen. Een blikje lak en wat uurtjes schilder- en doogwerk en je hebt een prima spinnewiel!

Op een oude fiets kun je prima leren fietsen. Maar het helpt wel als die fiets niet rammelt en uit elkaar valt en niet te zwaar trapt.
Dat is voor het aanleren van het wol spinnen, niet anders!