Veranderende vachten

Wol is een natuurproduct!
Dat weet u natuurlijk wel, maar ik wil er graag nog een beetje extra over uitleggen.

Stelt u zich eens voor dat u een hele winter alleen maar junkfood eet en u doet dit ook de eerste maanden van de lente.
Wat is het resultaat? U heeft een waardeloze haardos, dof, gespleten punten, en uw haar glanst voor geen meter.
U kunt een haarkuurtje nemen, maar dat is een lapmiddel. Het geeft maar even het glans-effect.

Bij de schapen is het al niet anders.
Zo door de wintermaanden heen voeren we perfect kuilvoer, kilo's schapenbrok per dag en we voorzien de dieren van allerlei extraatjes. Appels, aardappelschillen, oud brood en groene overblijfsels van het voorbereiden van onze maaltijd. Ja schapen zijn lekkerbekken!
We laten zelfs de schapen grazen in onze achtertuin, de bessenstruiken en appelbomen kunnen er nog van meepraten.

De wintermaanden maken plaats voor de vroege lente.
We hopen dan maar op redelijke temperaturen en af en toe een malse regenbui.
Dan groeit het gras zo fijn en worden er suikers aangemaakt in het gras, natuurlijk ook de nodige mineralen.
Die kunnen we ook verstrekken middels mineralenemmers, dat doen we dan ook, maar de natuur, daar kan niets tegenop.

Zo kwamen we er achter dat het ene jaar de vachten van een veel betere kwaliteit zijn dan in een ander jaar.
Hier ziet u een plaatje van een perfecte vacht van het Wensleydale Longwool schaap.

Ja dat is wel een hele mooie!
Het is er eentje van een schaap wat voor de eerste maal geschoren wordt.
Of in vaktermen een 'enterschaap'.
In goede jaren hebben we ook dergelijke vachten.

Tot vorig jaar....
We hadden opeens vachten met veel minder krul, minder glans en het was meer wol dan krul of zo u wilt lok.
Het zag er onder andere zo uit:

En dan schets ik nu een heel slecht deel van een vachtje.
Hoe kon dit nu gebeuren?
Hadden we iets anders en minder goed gedaan dan de jaren ervoor?
Het werd nog raadselachtiger toen we de vachten binnenkregen van de collega fokkers waarmee we samen zaken doen.
De kwaliteit was nét zo als die van van onze eigen dieren.

Puzzelen en nadenken...
Hoe kwam dit nu?
Bij de mohair van de angorageiten was het zelfde euvel te merken.
Maar we zijn er uit.
Het komt door de droogte in het voorjaar van 2011.
Een schaap kan lang met junkfood, maar dan moet er wel een periode tegenover staan die het dier in staat slelt om snel te herstellen. Dat doet een schaap met vers gras van perfecte kwaliteit.
In het vroege voorjaar groeit de vacht in lengte en wordt de glans bepaald.
De suikers/ koolhydraten in het gras zorgen voor een goede wol.
Als er geen regen valt, dan is het gras uitermate slecht.
De lengte van de lok neemt dan ook af en het is opeens een totaal andere vacht geworden dan het jaar ervoor.
Opeens zien we dan ook veel meer donkergekleurde uiteinden van de lokken.

Het ligt dus echt aan de natuur en de weergoden, we zijn dan ook blij met de regen van de afgelopen periode.
De vachten lijken er nu wat beter uit te zien dan vorig jaar.
Als de scheerder komt en de dieren uit hun jas gaan, da weten we meer.

De natuur, het blijft een fenomeen.