In mei leggen alle vogels een ei

Een beetje raar ben ik wel.
U kunt mij de Chinese Muur opsturen, of naar Zuid- Afrika sturen om 'the big five' in levende lijve te zien, van de Nachtwacht wordt ik niet koud of warm, de pyramide's in Egypte laten me koud, kortom het gehele UNESCO werelderfgoed... het doet me weinig.
Ik ben vast en zeker een cultuurbarbaar.


Maar mijn verwondering en fascinatie zit in kleine dingen.
In het voorjaar vind ik niets mooiers dan het eerste uitgelopen knopje van een hazelaar.
Een sprietje groen wat dapper zijn kop opsteekt in het bos.
Bietengroen wat boven de grond uitsteekt.
De ribes die uitloopt.
Het eerste gezang van de merel.
Ik kan nog wel even doorgaan.
Het is allemaal even mooi.


Ik verwonder me ook nog eens heel erg over al die vogels die ieder jaar weer driftig aan de slag gaan om voor nageslacht te zorgen.
Het ene na het andere nest, kunstig gevlochten en met speeksel en modder bij elkaar gebouwd wordt.
Het is zo knap!
En dan te bedenken dat sommige vogelsoorten tienduizenden kilometeters hebben afgelegd om hier weer een nest te bouwen.
Ik zou de eerste de beste VINEX lokatie uitzoeken als ik broeds geraakte. Maar vogels denken gelukkig heel anders.
Geen prefab woning, geen wiegje van IKEA, maar ze doen hun eigen ding.


Soms vind ik een eierschaaltje.
Dan is mijn dag weer helemaal goed.


Die eieren die hebben de mafste kleuren.
Van wit, tot groen, roze-achtig en blauw, met of zonder spikkels.

Hoe ze al die kleurtjes in die schalen krijgen? Ik weet het niet.
Het is een groot raadsel.

Het is nu bijna Mei, de maand van de eieren.
Ik dacht aan een nieuw kaardvlies in de pasteltinten van de eierschalen.
Dat is gelukt! Hierover binnenkort meer.


Nu maar eerst eens even genieten van het drukke gedoe van al die vogels die af en aan vliegen en met frisse moed een nestje grootbrengen.