Ja ik heb even een kiekje gemaakt.
Van het 'Julivlies' twee paarse tintjes met wit en grijs.
Al spinnende wordt het prachtig!
De lavendelkleuren en het grijs lopen mooi in elkaar over en het wit van de zijde sprankelt eruit.
In mijn tuin is het zoeken naar de plant, maar ze staat er wel!
Maar Jorien en haar lammeren die geparkeerd staan in de achtertuin, weten de planten ook goed te vinden.
Er blijven slechts kale staakjes van over...
Jorien geniet van het buiten zijn.
Nog even en dan zal ze naar de plaatselijke slager gaan.
Ze loopt weer zo beroerd, we krijgen het niet meer goed.
Zo kan ze de barre winter niet in.
We kunnen het niet over ons hart verkrijgen om haar te verkopen aan de handelaar. Dan moet ze op transport naar de halalslachter...
Dat nooit. Die halssnede met alle stress vandien en het leegbloeden totdat ze niet meer bij bewustzijn is. Dat is geen optie.
Ze gaat dus in het veekarretje, een kilometer verderop. Vroeg in de ochtend en ze zal vlak daarna geslacht worden.
Het is van alle slechte opties, de beste.
Nu nog even niet, nog even mag ze rondlopen in de achtertuin op het grasveld samen met haar lammeren. Bij slecht weer kan ze de stal inlopen en daar lekker liggen.
Jorien zal ik missen.... het was onze eerste Wensleydale Longwool ooi.
Maar soms moet je een keiharde beslissing nemen.
Het leven moet 'schaapwaardig' zijn.
Het zijn de afwegingen die het er niet leuker op maken....
.jpg)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten