M & M & M

Wat moet u nu weer met zo'n titel van een stukje?
Nou dat zal ik eens haarfijn uit de doeken doen!

Afgelopen weekend moesten de lammeren er aan geloven.
De 'jeugd' moest worden voorzien van de oornummers.
Vroeger, toen alles nog simpel was en overzichtelijk, had een schaap oorbelloze flappers.
Ach konden we maar weer terug naar die tijd!
Geen uitgescheurde oren meer, geen zoekgeraakte nummers en minder administratieve rompslomp.
Gewoon een schaap met een touwtje om zijn nek met een enkel nummerplaatje eraan.
Zo wist de schapenboer wie welk schaap was.
Ja dat ging ook wel eens mis, een schaap raakte dan met halskoordje verstrikt in een hek.
Het schapenleven is geen pretje....

Toen de overheid besloot om alle dieren "in kaart te brengen" kwam de registratie en de oornummering. Eerst nog met één enkel nummer in één oorschelp.
Maar dat was nog niet genoeg... nu moeten alle dieren twee nummers hebben met in één nummer een heuse ingebouwde chip.
En al die oornummers moeten dus in de oren van die lammetjes.
Omdat wij vinden dat dat pas hoeft als ze enigszins gewend zijn buiten en ze al wat groter zijn, moest dat dit weekend gebeuren.
Een klus waar ik nogal tegenop zie...
Ik kan een spartelende veertigponder nu eenmaal niet meer goed mannen.
Laat staan dat het me lukt om die tang te hanteren en even flink en daadkrachtig door te knijpen.
We hadden voor dit klusje dus hulp nodig!
En die kwam, in de vorm van een collega van E., Mieke.
Mieke vindt dit soort klussen leuk en ze draait er haar handen niet voor om.
Na de oorknijpbeurt werden alle nummers keurig genoteerd zodat we weten van welke moeders ze zijn.
Om de narigheid voor de schapen nog groter te maken, kregen ze ook allemaal de behandeling tegen 'de vlieg'.
'De vlieg' is een gevreesd insect. De damesvliegen leggen hun eieren in de wol van de schapen en die eitjes komen uit. De maden die uit de eitjes kruipen vreten zich een weg door de schapen. Doe je niets en merk je het te laat op, dan volgt een wisse dood.
Gelukkig zijn er middelen tegen en die moet je als schapenhouder dan ook gebruiken.
Dat doen we dan ook.

Op dezelfde dag kwam spincursiste Mieke, een bijzonder aardige mevrouw.
En het spinnen ging fantastisch!
We zaten dan ook aan de lunch met twee Mieke's.

's Middags ging het spinnen verder. Ik kreeg een compliment omdat het in huis niet naar wol rook...
Maar even later trok er geweldig odeur door de werkkamer waar cursiste Mieke zich verder bekwaamde in het ambacht en alpaca, gotland en andere wol uit probeerde.
Ik rook belegen poep....
Wat bleek? "Schapenmieke" en E. waren de kleuterstal aan het uitmesten!
Zolang je de mest keurig laat liggen ruik je niets, maar steek je de riek erin, tja dan wordt het een ander verhaal.
Er zijn heel wat kruiwagens richting mestvaalt gereden. De stal is schoon!

Cursiste Mieke ging moe naar huis, maar ze kan nu spinnen!
"Schapenmieke" hebben we uiteraard een stevige avondmaaltijd gegeven.
Ze is een kanjer en die moet je een beetje verwennen.

Gisteren kwam er een nieuwe cursiste, weer een 'M', Mirjam geheten.
Weer zo'n talent!
Na een dag spinnen, het uitproberen van verschillende wolsoorten en heel veel gezelligheid, ging ook zij weg met een echt strengetje.
Met tasjes vol oefenwol gaat ook zij lekker thuis aan de slag.

Ik ben altijd hartstikke trots als de cursisten het snappen.
Niet op mezelf, maar het is zo leuk als het opeens gaat, het wiel draait, de draad breekt niet meer en het draadje wordt gaandeweg steeds mooier.
Knappe dames die cursisten (tja het is blijkbaar geen mannending)