Vandaag was de "kick-off" voor het nieuwe spincursusseizoen.
Spinnen is echt hartstikke hip en de aanmeldingen om een cursus te volgen, zorgen ervoor dat ik de cursusdagen al snel vol heb geboekt.
Het spannende is dat je als docent nooit weet wat je te wachten staat.
De cursisten op hun beurt weten dit natuurlijk ook niet dus met zijn allen springen we in het diepe van de ervaringen en het leren.
Ik leer van iedere cursist, ik schaaf altijd gaande weg het "onderwijzen" weer wat bij. Ik kijk naar mijn eigen onvolkomenheden en pas weer wat aan.
De cursisten steken hopelijk voldoende van mij op om verder te kunnen met wellicht een nieuwe hobby.
Kortom op zo'n dag maken we samen een "reis" ik in dingen die ik nog kan verbeteren en de cursusnemers weer in het leren wolspinnen.
Vandaag was een positieve dag.
De zon scheen, het was mooi weer en we hadden er allemaal zin in.
Goede zin is een eerste vereiste!
Mevrouw J. en mevrouw A. arriveerden beiden vlak na elkaar en we konden aan de koffie.
Mijn zelfgebakken cake was niet goed gerezen, eerste leerpuntje voor het nieuwe seizoen, ik moet mijn baktechniek verbeteren!
De cake smaakte er niet minder om!
We beginnen de dag altijd met het kaarden van wol. En passant kan ik meteen wat vertellen over goede en geschikte wol.
Het met de hand kaarden middels de kaardeplankjes is een heftig werkje!
Spierkracht, daar komt het op aan en niet teveel wol tussen de kaardplankjes stoppen, want dan wordt het helemaal een onmogelijk werk.
De kaardemolen komt vervolgens aan bod. Dat gaat al wat gemakkelijker!
Uiteraard heb ik op voorhand al wat wol gekaard en kan men daarmee straks aan de slag. Het werken met wol zo uit de pluk of vacht is voor beginners niet zo gemakkelijk.
Dan gaan we verder met de uitleg over het spinnewiel en de onderdelen ervan.
Ik zie dat het de cursisten soms al duizelt....
Het is ook wel erg veel informatie die ik over ze uitstort.
Na het "droog" trappen op het wiel, probeer het wiel maar eens rond te krijgen en steeds in dezelfde richting, gaan we echt aan de slag.
Het moet er nu echt van gaan komen.
Vandaag had ik te maken met twee natuurtalenten!
Na enkele minuten zag ik dat er, na uitleg van mijn kant, zowaar een heuse draad ontstond!!!
Oei, dan ben ik zo trots, niet op mezelf, maar wel op de cursisten die het zomaar doen. Het is net alsof je je kind voor het eerst fietsen leert en je spruit de eerste meters "los" fietst. U kent dit gevoel vast wel!
Als je je kind leert fietsen, is het van belang dat je je kind even loslaat....
Dat doe ik ook! Ik ga dan lunch maken.
De eerste tobberijen en moeilijkheden met de draad en het wiel heb ik hopelijk goed uitgelegd en de cursist moet zich even zien te redden. Dat levert vaak goede en nieuwe inzichten op bij de lesklanten.
Na de maaltijd gaan we weer verder. Opeens doemen er nieuwe problemen op...
Andere problemen doen zich voor, draadbreuk, te veel "twist", het draadje niet meer terug kunnen vinden op de spoel, kortom veel leerervaringen.
Halverwege de middag hadden deze twee dames al twee klossen redelijk volgesponnen.
Dan komt het "twijnen" aan de beurt, oftewel het samenvoegen van twee draden.
Dan heb je als je getwijnd hebt, opeens een heus garen!!
Hierboven ziet u de resultaten van een dag spinnen.
Heel mooi! Ik ben trots op de garentjes en ik heb een goed en positief gevoel over de dag.
Da dames gingen moe, maar voldaan naar huis.
.jpg)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten