Dunlop laarzen

Mijn dag kan echt niet meer stuk!
Gisteren heb ik een mail gestuurd naar de firma Dunlop.
Ik was een beetje ten einde raad, ik heb namelijk een paar geweldige laarzen.
Maar die zijn niet van mij....

Toen hond Mór haar intrede deed in mijn leven, kocht ik een paar goede "out-door" laarzen. Het werden Aigle's. Best een lekkere laars, maar de levensduur was maar kort.

Daarna kocht ik mijn eerste paar Dunlop Wildlife laarzen (niet zoals op de foto met de veter, maar geheel glad). Goedkoper dan de Aigle's dus dacht ik "het zal mij benieuwen hoe lang deze meegaan".
Ik stiefelde er ganse dagen op, door sneeuw, modder, plassen en ik deed er het stal en tuinwerk mee. Ik had ze bijna dag en nacht aan.
Na ettelijke jaren kwamen er scheurtjes in het rubber, tja het blijft een natuurproduct en bestelde ik mijn tweede paar.

Mijn schoonzus was inmiddels ook verslaafd geraakt aan deze laars.
Ze zijn licht, lopen lekker, ze houden de voeten echt warm en er zit ook nog eens een goed voetbed in. En de schacht is voldoende breed voor niet al te smalle kuiten.
Kortom een wereldlaars.

Mijn tweede paar Dunlopjes gaven na jaren ook de geest.
Ik heb het hele internet afgestruind op zoek naar een nieuw paar.
Helaas.... ze worden niet meer gemaakt.

Ik kocht een paar Chameau laarzen, een aanslag op mijn portemonnee en toch lang zo lekker niet als de Dunlops.
Veel zwaarder en ze liepen daardoor minder prettig. Bovendien had ik snel last van koude voeten. Behoorlijk teleurgesteld droomde ik van een nieuw paar Dunlopjes.

Een paar maanden na de aanschaf van de door mij zo verfoeide Chameau's, brak in mijn linkerknie tijdens een les schapendrijven.
Na maanden kon ik weer naar het bos en trok ik de Chameau's weer aan.
Mijn linkerbeen paste er nauwelijks in. Door de zwelling na de blessure, was het been ietsje dikker.
Het uitrekken van de laars was helemaal een probleem. Er moest flink kracht gezet worden om mij uit die vermaledijde laars te wrikken. Oei dat was pijnlijk, het leek alsof de knie weer uit elkaar gerukt werd.

Mijn schoonzus was zo vriendelijk om mij haar Dunlops te lenen. Zij mijn Chameau's en ik "mijn" merk.
Schoonzus is helaas ook al geen fan van de Chammeau's.
Bovendien vind ik het sneu dat zij nu met een paar laarzen zit die ze eigenlijk niet fijn vindt en ik heerlijk door het bos loop te banjeren en verderlicht door de akkers ploeg.

Gisteren ben ik het internet weer eens opgedoken.
Wat blijkt, heel veel mensen missen de Dunlop Wildlife's node.
Zij uiten zich op fora en maken hun wensen om de terugkeer van de Wildlife kenbaar.

Ik heb de stoute schoenen aangetrokken en de firma Dunlop een smeekbede gestuurd.
Wat blijkt, medio dit jaar komen de Wildlife's weer terug in productie alleen onder een andere naam (Dunlop One)en waarschijnlijk iets gewijzigd.
Hulde voor de firma Dunlop, gooi nooit een paar oude schoenen weg voordat je nieuwe hebt, of in dit geval; blijf bij een beproefd concept!

Ik ben helemaal happy!!
Toen ik vroeger als klein kind nieuwe schoenen kreeg, nam ik het verse paar (waar ik nog niet op gelopen had) mee naar bed. De schoenendoos stond naast mijn sponde.
Als ik ergens in juni of juli een nieuw paar Dunlop's heb, dan zet ik ze zeker één nacht op mijn nachtkastje!!

(Oh ja, ik heb geen schoenentic. Ik loop al drie jaar op dezelfde ECCO instappers.)