Vakantievoorpret

Het valt niet mee om twee weekjes op vakantie te gaan en zeven viervoeters (uitvoering hond), onder te brengen.
Maar soms komt er zomaar hulp uit de lucht vallen. Eén van de webloglezers, Marjan, die ik overigens al veel langer ken, bood spontaan haar hulp aan.
Daar wordt een mens nu heel gelukkig van!!! En zeker dit mens.

Tja en welke hond past nu in de roedel van Marjan?
Nuala en Jolee hadden al een plekje verworven bij Bianca, Lucy krijgt ook een plaatsje en dan hebben we nog Kate, Seanan, Pat en Mór in de "aanbieding".
Keus te over, maar niet alles "past" in een roedel van de twee teefjes van Marjan.
Mór is op leeftijd, dementeert zo erg dat ze het beste thuis kan blijven.
Pat heeft een constante begeleiding nodig en wil zich als een plakletter vastklampen aan zijn baas en Seanan is wel erg jong.
Dus als alles goed is, komt onze oude oppas Hillie, hier in huis om op Pat, Mór en Seanan te passen. Bovendien hebben we ook nog poes Mies. Die vindt een mens in huis toch ook wel fijn.

Kate leek wel de meest juiste keuze.
Dus toog ik vandaag iets zuidelijk naar de schone provincie Overijssel met Kate.
We gingen kennis maken met de honden van Marjan en het weer was ons ook nog goed gezind. Het regende niet eens!! Wel stond er een zeer straffe bries.

Toen ik het dorp van bestemming bijna binnenreed, hoorde ik een licht gierend en fluitend geluid. Ik dacht nog even dat de wind in een bepaalde hoek op de carosserie van auto deze nare toon voortbracht, maar het werd allengs duidelijker waarneembaar.
Oei, dit gaf geen geruststellend gevoel.... Met vanwege de onheilspellende tonen, een luid jammerende Kate achterin de Berlingo, reed ik gelukkig de straat in. In één keer goed, dat mag ook wel in de krant. Zelfs mijn meneer TOM laat mij wel eens in de steek, door op cruciale momenten geen geluid meer te geven. Of gewoon met zuignap en al van de voorruit te vallen. Levensgevaarlijk!

Enfin, we waren gearriveerd. De honden van Marjan waren even opgesloten en na een bakje koffie gingen we wandelen. Kate had geen trek in het vervoer in de achterbak van Marjans auto die ze samen moest delen met twee soortgenoten die ze nog niet kende. Dus ging ze mooi voorin keurig op de vloer.

Het Staphorster bos, waar we naar toe gereden waren, was een schot in de roos.
Kate vond wel dat Stip, één van de twee honden waar ze bij gaat logeren, wel erg druk en balfferig was. Dus dat werd gecorrigeerd door Kate. Stip dacht "nou moe" en hield zich na twee corrigerende snauwpartijen van Kate, stil.

Eenmaal weer bij Marjan, heb ik toch maar met mijn echtgenoot gebeld.
Ik ben geen held met "voiture's en panne" en zag mijn geest al dwalen met een motor die in de soep loopt op de snelweg en een hond achterin. De echtgenoot is veel stoutmoediger.

Dus in colonne van twee autootjes zijn we weer naar huis gereden.
We weten nu ook wat waarschijnlijk het probleem is. De Berlingo heeft nieuwe remblokken en waarschijnlijk loopt er "iets" aan. Vraag me niet naar het technische gedoe van dit malheur, maar ik was blij dat we weer thuis waren.

Eduard had ook een enerverende middag achter de rug, de twee rammen zijn "ontmand".
Dat viel bij de grote ram nog niet mee. Een testikel zo groot als een kleine meloen,
Ik mag in de kliko kijken naar de afmeting ervan. Ik heb voor de eer bedankt!!

Kate is na een voedzame doch eenvoudige maaltijd, in slaap gevallen.
Het was ook voor haar een enerverende dag.