Het Karakul schaap

Deze week heb ik een deel van de wol van de schapen van een mij bekende Karakul fokker opgehaald. Het was niet zo'n lang ritje, ik hoefde alleen maar dwars door "mijn" provincie te rijden om bij haar langs te gaan.

"Meneer Tom" mijn navigator, had gelukkig een goede dag en besloot zijn stemgeluid de hele weg te laten horen.
Helaas maakte de Berlingo weer zijn nare fluittoon. Natuurlijk nét op het stuk N33 waar men gigantische wegwerkzaamheden aan het uitvoeren is. Het lijkt wel of de hele provincie qua wegdek op de schop moet. Maar gelukkig ik kwam op de afgesproken tijd aan.

We hadden er mooi weer bij en de vachten werden op een zeil uitgespreid in de tuin.
Ik kon dus kiezen! Ik weet wat de klanten mooi vinden en ik heb van alles meegenomen. Heel diep donkerbruin, grijs-beige en wit-beige.
Het Karakul schaap is in ons land heel erg zeldzaam dus het is ook een prijzig product. Maar het is het zeker waard! Ten eerste omdat de kleurschakeringen in de wol zo mooi zijn en ten tweede omdat je echt iets heel bijzonders hebt.

Wat is nu het Karakul schaap? Hier volgt een beknopte uitleg over het ras.
Het is een ras wat zijn oorsprong vindt in een aantal aziatische landen waaronder Afghanistan en Pakistan. Daar leeft het onder barre omstandigheden en het is dus een ras wat veel kan hebben. Zijn vetreserves slaat hij op in het achterdeel van het lijf, bij de staart wel te verstaan. Het is een schaap met een lange rug, veel wol, maar eenmaal geschoren dan zie je een rank diertje.
De lammeren worden meestal zwart geboren en hoe ouder het schaap is, hoe lichter de vachten worden. De lokken zijn lang, in een vachtje kunnen heel wat tinten voorkomen en de wol vilt als de beste.

Spinnen kun je er ook mee, niet heel geschikt voor kledij die je direct op de huid draagt, maar wel mooi als garen voor een kledingstuk waar je iets onder draagt.

Op de derde foto zie je een zogenaamd astrakan mutsje. Tja dat is dus gewoonweg dierenleed. Piepjonge lammeren worden geslacht en gevild om hun pelsje en daar worden die hoedjes van gemaakt..... Gelukkig doet de fokker waar ik de wol van betrek natuurlijk niet aan dit soort praktijken.

Met een autootje halfvol met zakken keerde ik weer huiswaarts.
Nu nog alles netjes uitzoeken en labelen en het is weer klaar voor de verkoop.