De donkere wolk, is even verdreven....

Vandaag had ik een afspraak met dierenarts Eva.
We wisten niet hoe we nu verder moeten met Phoebe en vandaar dat ik toch even naar de praktijk wilde.

De dierenarts schrok toen ze Phoebe zag en sloeg spontaan haar handen voor haar mond. Ze ging naast Phoebe zitten en bevoelde haar kop. Tja daar zit die hele dikke bult. Phoebe vindt het allemaal niet erg, wel snapt ze niets van al die meewarigheid en laat het allemaal maar over haar kant gaan.

Doordat de pijnmedicatie die nu is opgehoogd zo goed aanslaat, gaat het weer allemaal wat beter met Phoebe. Maar hoe lang nog? De tumor is een hele bijzondere die zelden voorkomt. Dat hebben wij weer!
De soort tumor is een "killer" zo kwaadaardig als de spreekwoordelijke pest en deze tumorsoort kan zich ook snel uitzaaien. Dan kunnen er uitvalsverschijnselen optreden van vitale organen en/of ledematen. Als dat het geval is, dan is de "milde dood" snel gekozen.

De dierenarts had nog een optie achter de hand die we nu uit gaan proberen.
Met prednisolon gaan we proberen of we de tumor wat kunnen laten slinken of een tijdelijk halt toe kunnen roepen. Het zal een korte termijn oplossing zijn, want het groeit wel door.

Met de pijnmedicatie kunnen we nog vooruit. We kunnen het zelfs nog op gaan hogen en er wat extra's aan doen door er weer een ander middel bij te doen.
We kopen dus nog een beetje tijd, voor zolang het nog kan.
Iedere dag is nu een kadootje en we genieten met volle teugen van de laatste fase van haar leven bij ons.

De dierenarts, zie een zelfde dillemma heeft met haar eigen hond, raadde ons aan om maar lekker twee maal per week ijsco's te gaan eten met Phoebe!
Nou dat laten we ons geen twee maal zeggen!!!

De foto is van Liesbeth, ze heeft een prachtige serie gemaakt van Phoebe.