Teagan heeft een nieuw huis!

Deze week hebben we kennis gemaakt met Bianca, haar moeder en Peter, de man van Bianca. Soms valt alles op zijn plekje en heb je meteen zo'n goed gevoel bij een mogelijke "match" dat je niet lang hoeft na te denken.

Bianca kwam met haar moeder om kennis te maken met de honden, de pups en met ons en ze werd een beetje (erg) verliefd op Teagan.
Als doorgewinterde hondeneigenaar was ze nu op zoek naar een nieuwe uitdaging, het werd de border collie.

De dag erop maakten we ook kennis met Peter en we werden het eens. Teagan zou de nieuwe hond gaan worden van dit stel. We maakten een afspraak voor vandaag, ik maakte Teagan's papierwinkel verder in orde en zijn spulletjes.

Daar ging hij dan na nog een korte wandeling aan de lijn met Bianca. Hij mocht op schoot in de auto en ik kreeg al een eerste sms dat alles goed ging.

Teagan gaat waarschijnlijk "Bink" heten en dat is een vrolijke en stoere naam voor dit leuke hondje.

Hij is nu thuis, in een ander deel van Drenthe en woont nu samen met een tekkel en een labrador en hij gaat het er erg fijn krijgen.

Op de foto's zie je Bianca met haar nieuwe hond. Dit is een plaatje van een baasje en een pupje die al helemaal aan elkaar verknocht zijn.

Update van Lizzy ( en van Seanan en Teagan)

Van de "mensen" van Lizzy ontvingen we ook positieve verhalen over deze kleine hondenmeid.
Ze doet al erg haar best op de zindelijkheid en het "af" en "zit" beheerst ze ook al goed. Hulde voor de bazen, zij verzetten veel opvoed- en trainingswerk.

Buiten vindt ze het allemaal erg leuk en er wordt druk geoefend met "komen op bevel". De drukte van het dorp, is nog even wennen, maar dat zal straks vast beter gaan.

Toevallig was de dierenfotograaf in de buurt waar Lizzy woont. Ja zo'n kans mag je niet voorbij laten gaan. Het bovenstaande "staatsieportret" is dus door de dierenfotograaf genomen. Wat een plaatje!

De tweede foto is ook van Lizzy, maar nu in de sneeuw, dolle pret zo te zien.

Met Seanan en Teagan gaat het ook goed. Ze hebben wat dolle momenten ( of eigenlijk half uurtjes)voornamelijk met elkaar, maar daarna zoeken ze zelf hun rust weer op.
Eigenlijk wel heel erg apart, want je zou denken dat het met negen honden hier in huis, wel één groot tumult zou zijn. Maar dat valt me reuze mee...

Het zindelijk worden gaat ook al heel aardig. Ze weten het al een beetje, ze kunnen hun plasjes wat langer ophouden en dat vind ik ook al een wondertje. De concentratie kunnen ze zelfs al opbrengen om met zijn tweetjes een plasje te doen buiten!

Meer en meer zie ik verschillen in karakter. Seanan is wat drukker, sneller afgeleid en wat in zijn koppie zit, zit nergens anders. Nergens van onder de indruk en alles is het onderzoeken waard.
Teagan is veel gematigder. Veel meer een hond zo als Mack. Oplettend en leergierig en met veel "will to please". Teagan kijkt eerst de kat uit de boom en gaat daarna wat voorizchtiger op alles wat nieuw is af.
Twee broertjes en zo anders....

Seanan en Teagan alweer negen weken oud, hun nestgenootjes ook!

Ach wat gaat de tijd toch snel...
Als de dag van gisteren kwamen we met een doos vol met pupjes thuis na een enerverende dag die uitdraaide op de spoedkeizersnede van Kate.
En zie Seanan en Teagan nu eens in de sneeuw! Het zijn al hele mannen.

Vandaag hebben we boodschappen gedaan met de pups. Op zaterdag is het altijd lekker druk bij de Aldi in ons dorp en ze hebben er nog metalen winkelwagens. Bij de C1000 hebben ze plastic trolleys en die maken minder lawaai...
Op een overvolle parkeerplaats heeft Eduard ze meegenomen, beiden aan de lijn.
Seanan was natuurlijk weer de lefgozer en Teagan wat terughoudender. Maar hij herstelde snel en goed en liet ook zijn staartje weer vlug omhoog staan.
Al kwispelend lieten ze zich aaien door het winkelend publiek.
Als "toetje" mochten ze nog even de sneeuwberg oprennen met Eduard. Er ligt nog steeds een enorme berg niet weggesmolten sneeuw en dat was erg leuk.

Teagan heeft vervolgens zijn eerste plas buiten gedaan!!!! Wat een knappe knul, E. heeft hem de hemel in geprezen. Eenmaal thuis volgde Seanan ook zijn voorbeeld en eindelijk is nu het muntje gevallen. Plasjes hebben we het liefste buiten.
Trouwens hoopjes ook!
Tot nu toe was het nog niet gelukt met het buiten poepen en plassen. Voor de pups is dat ook moeilijk, ze zijn niet anders gewens dan dat ze het gewoon hier in huis doen. Hier was hun nest en hun puppenren, dus het belang van buiten de behoefte doen zien zagen ze niet in.

Natuurlijk gaan we dit volhouden, maar soms zijn we gewoonweg te laat. Ook 's avonds is het lastig. Ze zijn nog niet goed gewend aan het donker en vinden dat maar raar.

OOk met Lizzy, Cody en Diesel gaat het goed!
We ontvangen positieve berichten van het drietal en leuke foto's. In de loop van de week zal ik er wat meer over schrijven.

Pups dag zes- en zevenenvijftig, het afscheid....

Gisteren kwam Tamara haar Diesel ophalen. De eerste hond die wegging.
Tamara had een mooi oranje bandje voor Diesel gekocht en het staat hem prachtig!
Voor in de auto is er een bench aangeschaft, handig voor het vervoer van een pup. Later als hij groter is gaat hij in een speciale autogordel voor honden.
Na de laatste uitleg, de papierwinkel doorgenomen te hebben en het officiële gedeelte, namelijk de ondertekening van het koopcontract, ging Tamara huiswaarts met haar hondje. Op dit moment heeft ze lang gewacht en ze heeft al die maanden intens meegeleefd.
Nu was het tijd voor de grote stap in het leven van Diesel en van Tamara.
Ze gaan het samen zeker redden. Tamara heeft al hondenervaring en past ook regelmatig op op de border Collies van mijn broer en schoonzus.
We gaan Diesel en zijn baas nog vaak zien!!

Na een half doorwaakte nacht, waarin ik toch heb liggen piekeren "zou Diesel wel goed slapen, mist hij zijn nestgenootjes en zijn moeder niet?" en meer van dit soort muizenissen, ging mijn wekker vroeg. Oei een nieuwe dag met nog meer afscheid. Iets waar ik ook behoorlijk tegen op had gezien. Gelukkig had ik al een SMS van Tamara gekregen dat alles oké was. Een hele geruststelling!! Dat gaf moed voor de komende uren.

Jack, Hennie en Denise, de bazen van Cody, stonden al vroeg op de stoep.
Cody had evenals zijn nestgenootjes een licht ontbijt gehad om de huisreis hopelijk niet wagenziek te worden. Gelukkig hoefde ook hij niet zo ver naar zijn nieuwe woonstek.
Cody vond het allemaal prima, maar de fotosessie was niet zo geslaagd. Hij zat bijna niet stil en de onderste foto is dan ook de enige redelijk geslaagde kiek. Jack kijkt bijna bedenkelijk, maar dat ligt meer aan het in toom houden van zijn hond.
Daar gingen ze dan. Even slikken en weg reden ze.

Na nog een bak versterkende koffie kwam Carla met haar dochter Mariska hun Lizzy ophalen. Lizzy is echt gek op haar nieuwe baas en dat komt wel goed. Ze hebben evenals de andere kopers Border Collie ervaring en Lizzy komt op een warm en liefdevol plekje. Mooier kunnen we het niet hebben...
Na weer alle papieren en laatste dingetjes, ging ook Lizzy de auto in.
Nu moest ik bij binnenkomst toch even de nodige traantjes wegpinken.....
Zoveel afscheid in korte tijd, ik ben er niet zo goed in.

Tja en dan zit je even met een "half leeg nest syndroom". Ik ben een stuk gaan wandelen met de "grote" honden. Heerlijk een heel eind het veld in, bal mee en genieten van de buitenlucht. Dat verkwikte eventjes en daarna ben ik apart met de "jongens" Seanan en Teagan, gaan lopen. Stuk voor stuk weer naar buiten, oefenen aan de lijn en vandaag hebben we de schapen bezichtigd. Vooral Teagan vond ze erg interessant.

Tegen kleine "dipjes" helpt shoppen erg goed, heb ik gemerkt, dus ik ben een extra bench gaan kopen en nog wat lollig speelmateriaal. Bovendien twee stevige katoenen truien, met pups ben je met je kleding niets waard. Mooie eigengebreide spullen, zitten er even niet in.

Kate miste vooral haar dochter, ik heb haar vandaag extra verwend met wat lekkers en gelukkig heeft ze haar "jongens" nog. Ook al is dat nu niet de bedoeling, want we zoeken nog door totdat we echt geschikte bazen hebben.
Afscheid nemen is al vervelend genoeg, maar als je dat moet doen met een onzeker gevoel over de plaatsing, dan is dat funest voor je gemoedsrust.