Oh the Weather Outside is Frightful.....

Ik hoopte nu eens op tijd naar bed te gaan....
Na een redelijk vermoeiende dag en wat schoffel- en harkwerk in de avonduurtjes, was ik er wel aan toe.
Bovendien, ik vier op 2 augustus mijn 50e verjaardag.
Om deze dag toch een beetje uitgerust te beginnen, hoopte ik goed te slapen.

Maar helaas. Het weer, of beter gezegd het onweer, gooit roet in het eten.
Er was al enige onrust in de hondenroedel te bespeuren, vast door het feit dat er onweer op komst was.
De situatie was wat 'licht gespannen'.
Zeker met een logeetje erbij.
Mazzel, zoon van Pat en Kate, logeert hier enkele weekjes.
Pa Pat en zoon Mazzel liggen elkaar niet echt goed, maar dat is met wat sturing goed te doen.
Vanavond was er wat meer interventie van onze kant nodig.

Goed en wel, ik ging naar bed.
Maar niet voor lang.
Het onweer begon en groeide uit naar een bui met hevige regenval en een 'thunderstorm'.
Een niet gewone onweersbui, maar zo'n bui waarbij het weerlicht niet van de lucht is en de klappen zijn gigantisch.
Ik ben niet zo bang voor dergelijk noodweer, maar Pat wel.
In zijn angst trekt hij Kate mee.

Kate en Pat slapen altijd bij ons op de slaapkamer.
Bij Pat is dat noodzaak want als er iets is waar hij bang voor is, dan is dat heftig onweer en het wordt dan een drama.
Hij breekt alles in zijn omgeving af.
Hij klimt op je hoofd en maait je helemaal plat.
Zijn hartslag is dan minimaal verdubbeld.

Kate heeft het privilege om bij ons de nacht door te brengen te danken aan het feit dat ze vorig jaar een fikse operatie heeft ondergaan.
Destijds moesten we haar monitoren tijdens de nachten en ze denkt dat dit nog steeds het geval is.

Kate slaapt naast het bed op een dekbedje waar ze een puntje aan sabbelt en dan tevreden in slaap valt.
Pat vlecht zich in een soort van bochtje aan en het liefst op het voeteneinde van onze sponde. Geheel en al in rust en je merkt verder niets van zijn aanwezigheid.

Het kwam niet van slapen.
Pat was door het dolle heen, in negatieve zin.
Hij stonk van de angst en Kate hijgde haar tong bijna uit haar bek van ellende.

De bui zwol nog verder aan.
Met de moed der wanhoop ben ik maar weer uit bed geklommen.
Het regende zo hard dat ik handdoeken en emmers heb moeten neerzetten op die punten waar het spontaan gong lekken.

Geheel tegen het advies van mijn overgrootmoeder in, heb ik de teevee aangezet met het volume op hoog.
Mijn overgrootmoeder stelde alles wat maar met elctriciteit te maken had meteen buiten werking tijdens een onweersbui.

Pat heb ik meegenomen naar de woonkamer.
Kate is naast E. in slaap gevallen.

De ellende is nu dat Pat in slaap is, wel met de teevee op hoog volume.
Ik nog een stukje schrijf om drie uur des nachts en dat ik bijna klaarwakker ben.
De bui is langzamerhand aan het uitdoven.
Kadootjes hoef ik niet.
Maar ik hoop dat ik morgen mag uitslapen....