Vijftig

Na een bijna doorwaakte nacht met hond Pat, het onweerde zo hevig dat ik die nacht mijn bed nauwelijks had gezien, werd het dan toch mijn verjaardag.
In familietermen heet dit een 'kroonjaar' en dan nog van een bijzondere soort.
Vijftig wordt je niet zomaar.

Omdat ik zo oververmoeid was, heb ik niets gemerkt van de opbouw-werkzaamheden in de voortuin hier ten huize.

Broer Rob en schoonzus Angelique hadden zich de avond ervoor eens flink uitgeleefd.
Met het idee om mij eens in het zonnetje te zetten.

Aan creativiteit ontbreekt het ze niet.
Allereerst het bord aan de gevel.
De cijfers zijn gemaakt van merinolontwol in plukjes gelegd en gelijmd op een stukje plaatmateriaal.
Dat ziet u hierboven.

De gehele voortuin werd versierd met rood met gele vlaggen.
Een erfenis van enkele jaren geleden toen de Vuelta startte in Witteveen, (Drenthe).
Vlaggetjes komen altijd van pas, nu dus ook.

Maar hoe maken we een SONJA???
Tja dat ging met wat meer hoofdbrekens gepaard.
Uiteindelijk is mijn evenbeeld ontstaan uit een broek, een trui en een hoofd van een paspop. De broek en trui zijn opgevuld met de vulling van een kindermatrasje.

"Mijn" handen zijn gamaakt van opgevulde werkhandschoenen.
Let op de details van het breiwerk!!!

"Ik" werd geflankeerd door twee gefiguurzaagde schapen die zich om de één of andere reden nog bevonden in de schuur van de zus van Angelique.

Het oude nep- Louët spinnewiel en de schommelstoel maakten het geheel bijna compleet.
Mijn onafscheidelijke petje, ik heb er twee, maakten het helemaal af.

De verjaardagsavond werd in kleine kring met familie en vrienden en buren gevierd.

Vijftig, het voelt hetzelfde als 49 maar toch ook weer niet....

Rob en Angelique, hartstikke bedankt voor de Sarah!