Bollenstreekse taal

Als u een beetje het nieuws heeft gevolgd dan is u vast opgevallen dat het lidwoord 'het' dreigt te verdwijnen.
Het brengt mij tot het volgende.
Taal is onderhevig aan veranderingen. Of die nu cultureel of langer al aanwezig zijn, dat doet er niet toe.

In één van mijn vorige stukjes schreef ik over 'de' aanrecht.
In goed Nederlands (moet dat nu volgens het groene boekje der vaderlandse taal nu met of zonder hoofdletter?)
Het moet natuurlijk 'het' aanrecht zijn....
Mijn excuses. Ik ben een product van de Bollenstreek.
Daar hebben ze een wat aparte kijk op onze taal en ik heb daar mijn wortels liggen. Dus ook mijn wat kromme taalgebruik.
Ik schijn trouwens ook nog 'roots' te hebben liggen qua familie, in Zuid- Afrika.
Stellenbosch is vernoemd naar een verre voorouder.
In Zuid-Afika hebben ze een mooi soort taal. Het is simpel.
Een milk-shake heet bijvoorbeeld een 'melkschudding'.

In een e-mail naar een spincursiste schreef ik over mijn stalbenen.
Het kaarden van wol neemt veel tijd in beslag en je staat als aan de grond genageld al wol doorvoerend voor en door het apparaat.
Ik schreef dat ik er 'stalbenen' van kreeg.
Ik verwoordde het nog netjes want in onvervalst bollenstreeks heet het 'stalpoten'.
De spincursiste had er nog nooit van gehoord. Ik wel, het was een gevleugelde uitspraak bij ons thuis. Zeker als er hard gewerkt werd.
Plank na plank werd er door de schaaf- en zaagmachine doorgevoerd.
Om vijf uur was het tijd voor ontspanning, daarna volgde er de warme maaltijd.
Mijn pa rende op zaterdag zijn rondjes door het bosgebied.
In de zomer zwom hij 's ochtends in het plaatselijke buitenbad.
Dé remedie tegen stalpoten!!!

Maar wat zijn stalpoten of stalbenen nu eigenlijk?
Het is oedemvorming in de poten of benen van een hoefdier.
Geen grote malheur, want het is met meer bewegen goed te verhelpen.
Voor bewegen, heb liefste in de buitenlucht, heb je echter wel tijd nodig.
Nu nog een paar blikjes met tijd en ik kan er weer tegenaan!