Tja, die draadjes

Hier is een kaartje van de wereld.
Blogspot maakt het nu mogelijk om te zien waar al die lezertjes vandaan komen. Waar u groen of heel ichtgroen ziet heb ik lezers, waar u een zwarte punt ziet, (dat is ons land) daar wordt de weblog meer intens gelezen.
Ik ben 'confused' en 'flabbergasted'.
Wat wil het geval, het geval wil dat mijn blog al meer dan dertienduizend maal bezocht is.
In mijn opinie is dat echt heel veel, superveel zelfs....

Ik kan ook nagaan wat mensen veel lezen.
De logjes over de honden bijvoorbeeld, maar ook de posts over vezels, schapen en wol.
Zelfs mijn vakantieperikelen worden met aandacht in de gaten gehouden.

Brrr, best wel een beetje eng.
Vorige week had ik het over het webloggen en schrijven met iemand die dat voor zijn werk doet.
Zijn slotconclusie was dat alle webloggers het doen om erkenning te krijgen.
Het komt voort uit (volgens hem) miskenning. De mensen die een weblog schrijven zijn onzeker over hun eigenheid en willen dat ze gelezen worden.
Kortom, er is een steekje los aan mij! (Maar eerlijk gezegd, ik wist het al wel)

Kijkend naar het kaartje ben ik wel benieuwd naar u!
Wat ziet u als als 's ochtends wakker wordt en u kijkt uit uw venster?
Wat doet u zoal op een dag?
Wat maakt u blij en vrolijk?
Kortom, ik denk aan u, in het verre USA, zelfs vanuit Rusland heb ik lezers en vanuit de rest van de Europese Unie.
Een spannende gedachte...