Mazzel....

Soms heb je als fokker van honden mazzel...
In het geval van Mazzel is dat bij ons zeker het geval!

We fokten een nestje. Of eigenlijk was het een ongelukje.
Pat en Kate werden verliefd. Gelukkig voldeden ze aan alle testen op het gebied van gezondheid.
Het werd een mooi nestje van vijf hondjes.

Voor vier van de vijf pupjes vonden we een plaatsje.
Voor nummer vijf moesten we iets langer wachten.
Maar het wachten werd beloond.
Er meldde zich een aardige meneer, een man die graag een hond wilde.
Maar die man had een vrouw en samen hadden ze vier kinderen.
Twee jongens en twee meiden.
Het was een compleet gezin met een hondenwens.
Dan ga je in gesprek. Over waarom mensen een Border Collie willen, wat hun omstandigheden zijn, hoe ze denken over opvoeden en het hebben van een hond.
De man, Remco, kon het ons duiden. We waren overtuigd.
Nog overtuigder raakten we na het bezoek van de hele famile G.
Meneer Remco, leidde zijn kinderen in, in het bezoek aan de pup.
'Jullie doen alles wat die mevrouw zegt en vraagt' zei hij.
We gingen zitten met koffie, thee, koekjes en limonade.
De kinderen van het gezin G. deden keurig wat er van hun verlangd werd.
Na de versnaperingen haalden we het pupje uit de puppenren.
Met zijn allen deden we het spelletje 'hondje roepen'.
We zaten op de grond. Stukjes kaas in de hand, pupje zijn naam roepen en belonen.
Dat was een feest!
Ik zag de klik bij het hondje en bij de baasjes in spé.

Het pupje had zijn nieuwe baasjes gevonden en wij hadden de baasjes gevonden voor dit reutje.
"Mazzel" ging hij heten. Want ze hadden "gemazzeld" met dit hondje.

We zijn nu al ettelijke jaren verder.
Mazzel doet zijn naam eer aan. Hij is een erg leuke gezinshond.
Hij is op zijn plek.
En nu is hij eventjes terug op zijn geboortegrond.
Hij logeert de komende weken hier.

Mazzel is nu al gek met zijn zussen en zijn halfbroertje.

De bovenstaande foto's zijn van toen hij nog een pup was en hier nog verbleef.